Abstract

Als onze interpretatie van het neo-Malthusianisme juist is, staat het theoretisch niet haaks op zijn meest antagonistische tegenstander, namelijk het expansionisme. Zijn wortels in de liberale Hobbesiaanse antropologie brengen het in theoretisch opzicht in de nabijheid van het expansionisme, omdat ook dit in essentie een liberale Hobbesiaanse theorie is van de menselijke natuur en samenleving. Expansionisme, zoals uiteengezet door R. Buckminster Fuller, John Maddox, Wilfred Beckerman en Herman Kahn, is geen stroming die normaal gesproken wordt geassocieerd met ecologische theorie, behalve als een felle kritiek op de ecologische theorie in het algemeen en het neo-Malthusianisme in het bijzonder. De thema’s ecologie, milieu, natuurlijke hulpbronnen nemen een zeer belangrijke plaats in in de geschriften van deze auteurs, hoewel niet vanuit een gevoel van urgentie om ze te redden van een dreigende ineenstorting zoals het geval is bij het neo-Malthusianisme. Het algemene basisargument is dat de huidige vorm van economische expansie geen bedreiging vormt voor de levensvatbaarheid van het milieu, maar integendeel de sleutel bevat tot de oplossing van alle met het milieu samenhangende problemen, hoe en wanneer die zich ook mogen voordoen.