Craft (1984) merkte op dat er twee verschillende Latijnse wortels zijn van het Engelse woord “education”. Het zijn “educare”, wat opleiden of vormen betekent, en “educere”, wat naar buiten leiden betekent. Hoewel de twee betekenissen nogal verschillend zijn, komen zij beide voor in het woord “education”. Er is dus een etymologische basis voor veel van de heftige debatten over onderwijs vandaag de dag. De strijdende partijen gebruiken vaak hetzelfde woord om twee zeer verschillende concepten aan te duiden. De ene partij gebruikt onderwijs voor het bewaren en doorgeven van kennis en het vormen van jongeren naar het beeld van hun ouders. De andere kant ziet onderwijs als het voorbereiden van een nieuwe generatie op de veranderingen die komen gaan – hen gereed maken om oplossingen te creëren voor problemen die nu nog onbekend zijn. De ene kant roept op tot uit het hoofd leren en goede werkers worden. De andere vereist vragen stellen, denken en creëren. Om de zaken nog ingewikkelder te maken, verwachten sommige groepen dat het onderwijs beide functies vervult, maar staan zij toe dat alleen die activiteiten worden gebruikt die educare bevorderen. Evenwicht in onderwijsdoelstellingen is een geldig aandachtspunt voor opvoeders. Deze auteur stelt dat, om evenwicht te bereiken, opvoeders moeten beginnen met het veranderen van de organisatorische structuur of de manieren waarop beslissingen worden genomen. Het gebruiken van de perceptie van belanghebbenden bij het bepalen van de doelen, het vestigen van een gedeelde visie op onderwijs, en het vergemakkelijken van een verandering in de rol van opvoeders zijn de eerste stappen. Om een verandering in denken te bewerkstelligen, moeten opvoeders hun eigen persoonlijk meesterschap en mentale modellen van onderwijs onderzoeken.