Neem even de tijd en stel je je leven voor zonder sociale media.

(Terwijl je deze gedachte in je opneemt, voel je vrij om deze tekst verder te lezen, ook al is het absoluut mogelijk dat je deze op een of ander sociale-mediaplatform hebt gelezen…)

Zonder sociale media zou het leven onvermijdelijk anders zijn. Interactie met iemand zou moeten zijn in persoon. Het zou betekenen dat er minder tijd wordt gesurft op sociale netwerken en meer tijd wordt doorgebracht in het echte leven. Iemand mee uit vragen via sociale netwerken klinkt makkelijker en als je afgewezen wordt, voel je je waarschijnlijk niet zo gekwetst. Iemand in het echte leven mee uit vragen geeft je echter een kriebelig gevoel. Gezichtsuitdrukkingen zijn te zien, het kraken van je stem is te horen en het kloppend ritme van je hart is te voelen. Het is altijd gemakkelijker om het achter het scherm uit te spelen dan het in het echt onder ogen te zien. Het gebruik van pick-up lines in het echte leven maakt het hele gesprek ongemakkelijk, de strijd wordt echt wanneer je een snel geestig, flirterig antwoord moet samenstellen en er niet in slaagt dit binnen de volgende 10 seconden te doen voordat het gesprek verandert.

Een andere strijd die men tegenkomt is proberen grappig te klinken in het echte leven. Het is moeiteloos om grappig te lijken via sociale netwerken, want je kunt gewoon grappen kopiëren plakken van zoekmachines, “retweeten” of hilarische berichten of “memes” delen. Het delen, plaatsen van grappige grappen of pagina’s via sociale netwerken is populair en het werkt als magie om mensen aan het lachen te maken, maar iemand in het echt aan het lachen maken is iets ingewikkelder dan het klinkt. Het gebeurt wel eens dat je een grap kraakt en de stilte zo absurd is dat je je eigen gevoel voor humor in twijfel trekt. Een mop die in het echt wordt verteld vereist meer precisie, subtiliteit en timing. Virtueel gezien kun je gebruik maken van “Emoji” om je niveau van euforie uit te drukken, maar in het echte leven, zal het te zien zijn door je uitdrukking en reacties.

Het leven zonder sociale netwerken betekent niet meer dagelijks foto’s uploaden van jou of hoe je dag verloopt. Het betekent ook geen likes en opmerkingen meer van je Instagram- of Facebook-profielen. U hoeft uw “feed” er niet kunstzinnig en visueel aantrekkelijk uit te laten zien, niet meer te worstelen om uw foto’s de meeste likes en opmerkingen te laten krijgen, of om uw video’s en levens het meest bekeken te krijgen. In het echte leven, is de beste foto van u gezien en genomen met deze innovatieve en geheel natuurlijke apparaten genaamd de menselijke ogen.

Het echte leven betekent niet meer posten op Facebook over hoe je leven absurd lijkt of hoe niets gaat goed voor je. Het betekent niet meer tieren over hoe verschrikkelijk je hebt gepresteerd voor je examens of hoe je beste vriend je ergste vijand is geworden. Het echte leven verbetert echte communicatie met je ouders over hoe je je voelt in plaats van ze als monsters te laten overkomen door valse en vreselijke dingen op Facebook of Twitter te zetten. Het betekent naar buiten gaan om mensen te ontmoeten en ze te leren kennen door een nieuw, ander aspect dan wat er achter het scherm wordt afgebeeld. De band tussen twee individuen wordt automatisch sterker en er ontstaat een nieuw soort band.

Een wereld zonder sociale media geeft je meer tijd om mensen te ontmoeten en te leren kennen. Natuurlijk is je telefoon niet meer het eerste wat je ’s ochtends opzoekt of het laatste wat je ’s avonds doet. Tijdens hangmomenten voel je je meer aanwezig zonder sociale media omdat je niet constant alles hoeft te fotograferen, in plaats daarvan leef je het moment en geniet je ervan en vertrouw je op je geheugen om je eraan te herinneren hoe memorabel het was.

Dus concluderen we dat een wereld zonder sociale netwerken een stuk onzekerder en sociaal vluchtiger zou zijn dan de wereld zoals die nu is? Of zouden we het stressvrije bestaan hebben van onszelf te zijn, in plaats van een personage a.k.a. iemands profiel te moeten opvoeren, en in sommige gevallen meerdere profielen, op verschillende sociale netwerksites, bijna de hele tijd. Toch doen we het allemaal, en dwangmatig. Kun je deze afhankelijkheid van sociale media echt een verslaving noemen als bijna iedereen er collectief aan verslaafd is?

Surayya Santally