Dit echografisch onderzoek wordt in dit stadium aangeboden omdat de baby voldoende gegroeid is en het gemakkelijker is om zijn inwendige organen met goede nauwkeurigheid te beoordelen. Alle structuren van het embryo worden systematisch onderzocht op morfologie en afmetingen. Dit omvat het onderzoek van de hersenen en de schedel, het gezicht, de borstkas en de longen, het hart en de bloedvaten, de buikwand en de ingewanden, de morfologie van de urinewegen en de geslachtsorganen bij jongens en meisjes, de bovenste en onderste ledematen, en de wervelkolom. Ook is er de mogelijkheid om de foetus te bekijken op de aanwezigheid van sonografische markers (zachte markers). Hun aanwezigheid verandert de waarschijnlijkheid van chromosoomafwijkingen. Dergelijke markers zijn een kort dijbeen of opperarmbeen, echogene foci in het hart, milde hydronefrose, plexus choroideus in de foetale hersenen, echogene darm, kort neusbeen of verhoogde nuchale plooi. De meerderheid van de embryo’s die een of meer sonografische markers vertonen, zijn echter meestal gezonde foetussen. Maar omdat deze markers vaak aanwezig zijn bij foetussen met chromosoomafwijkingen, verandert hun aanwezigheid het risico dat werd gegeven bij de nuchal translucency in het eerste trimester.

Bij dit onderzoek wordt ook de positie van de placenta en de hoeveelheid vruchtwater gecontroleerd. De lengte van de baarmoederhals wordt gemeten, een korte baarmoederhals kan aangeven of de moeder risico loopt op een vroeggeboorte. In dit stadium wordt ook de Doppler van de baarmoederslagaders uitgevoerd, die ons kan laten zien of deze zwangerschap een verhoogd risico heeft op het ontwikkelen van zwangerschapsvergiftiging of intra-uteriene groeibeperking. Bij dit echografisch onderzoek worden veel aangeboren afwijkingen opgespoord, maar niet alle. We moeten benadrukken dat wanneer bij dit echografisch onderzoek geen afwijkingen worden ontdekt, het risico dat de baby een anatomisch probleem heeft aanzienlijk afneemt, maar niet wordt uitgesloten.