Dragons waren een oud ras van wezens met gevoel, afkomstig uit het land van Alagaësia. Hoewel de meeste vrij rondzwierven en zich niet associeerden met de beschavingen van andere rassen, was een aanzienlijk aantal het rijdier en de levenslange metgezel van de drakenrijders.

Er zijn nog maar weinig draken over in Alagaësia, dankzij de verschrikkelijke genocide die de drakenrijder Galbatorix heeft aangericht in zijn poging de almachtige koning van Alagaësia te worden. Echter, iedereen wist niet dat er nog eieren en vrije Eldunari bestonden, verborgen op het eiland Vroengard, het oude thuis van de Ruiters.

Beschrijving

De draken van Alagaësia waren reptielachtig, met schubben, scherpe tanden, vier poten, vleermuisachtige vleugels met vliezen en een tong die bedekt was met haakvormige weerhaken.Ze ontwikkelden het vermogen om vuur te ademen naarmate ze volwassener werden, meestal rond de leeftijd van 6 maanden, wat ongeveer dezelfde tijd was dat ze oud genoeg werden om te paren. Hun kleur varieerde van draak tot draak. Volgens Brom konden draken uitgroeien tot “groter dan de meeste huizen” en sommige oudere draken konden worden verward met grote heuvels. Ze waren op vreemde manieren met het land verbonden, manieren die zelfs zij soms niet konden beheersen. Ook volgens Brom ligt de oorsprong van draken in Alagaesia zelf en hebben ze geen voorspelbaar einde.

Draken communiceerden door middel van gedachten; bekwame telepaten, zij, in het bijzonder die gebonden waren aan ruiters, konden mentaal spreken, hoewel het als onbeleefd werd beschouwd om te communiceren met de draak van een andere Ruiter, tenzij in noodgevallen of met toestemming. Daarom, tenzij ze rechtstreeks met een andere persoon spraken, lieten de meeste draken hun berijders namens hen spreken nadat ze hun mening aan hun berijder hadden geuit. Wilde draken communiceerden op dezelfde manier, maar gebruikten geuren, beelden, geluiden, smaken en gevoelens om te communiceren. Alleen de meest sluwe wilde draken konden communiceren door middel van telepathisch gesproken woorden of kozen ervoor; dit was een barrière tussen de wilde en gebonden draken die een resultaat was van hun pact met elfen en mensen. Dit was ook een reden waarom wilde draken hun gebonden broeders als te zelfgenoegzaam beschouwden, terwijl draken gebonden aan Ruiters hun wilde verwanten als brutaal, trots en arrogant zagen.

Drakeneieren hadden de neiging dezelfde kleur te hebben als de schubben van de draak, evenals de kleur van de magie van hun Ruiter. Hun schubben waren zeer sterk, in staat om pijlen af te weren, zelfs op de onderbuik. De vleugels waren het zwakste deel van hun lichaam en bestonden slechts uit een dun vlies van vlees (Saphira kreeg er vaak gaten in geslagen als haar afweerschermen faalden). Vrouwtjes waren meestal agressiever, ijdeler, groter en sterker dan mannetjes: Saphira noemde zichzelf vaak het “mooiste schepsel van heel Alagaësia”, en viel Glaedr aan toen hij besloot niet met haar te paren. Glaedr zelf zei dat in het wild, de “vrouwtjes zo formidabel waren, dat het onder de draken als een grote prestatie werd beschouwd om met één te paren”. Bij de meeste draken kwam de kleur van de ogen en de huid overeen, met Fírnen en Shruikan als opmerkelijke uitzonderingen op deze regel. De monden van de draken bevatten ook tongen met weerhaken, die werden gebruikt om vlees van botten te ontdoen. Alle draken aten vlees, vooral herten en andere hoefdieren, maar aarzelden niet om andere wezens te eten, zelfs mensen als de situatie het vereiste. Van nature roofdieren, joegen zij op grote dieren, met af en toe een vis, gevogelte en sommige planten, zoals Vuurkruid, dat slechte adem en indigestie verlicht. Draken waren vooral dol op de reuzenslakken, bekend als Snalglí, die goed waren voor hun spijsvertering. De draken leken op andere wezens van Alagaesië, namelijk de Nïdhwal en de Fanghur, van wie Glaedr zei dat zij “neven van de draken” waren. Ook van hun vijanden, de Lethrblaka, werd gezegd dat zij qua uiterlijk enigszins op de draken leken.

Draken kwamen uit eieren. Het is onduidelijk of alle draken even groot waren bij de geboorte, aangezien de grootte van hun eieren varieerde. Interessant is dat draken onmiddellijk uit hun eieren konden komen op het moment dat ze werden gelegd, maar dat ze liever wachtten tot de juiste gelegenheid zich voordeed, zoals bij overvloedig voedsel. Onsterfelijk, Draken werden nooit oud of stierven door natuurlijke oorzaken. Er was ook geen limiet aan de grootte van een draak, omdat ze voortdurend groeiden. Brom zei dat de oudste draken hierdoor verward konden worden met heuvels of kleine bergen: de grootte van een draak stond in direct verband met de grootte van de Eldunarí. De grootste bekende draak was Belgabad, wiens schedel even lang was als het lichaam van zijn moederlijke nakomeling, Saphira, en wiens ribben 80 voet lang en 15 voet dik waren. Als draken eenmaal heel oud waren, sliepen ze het grootste deel van hun tijd in een soort doodse slaap, dromend over wat hen maar beviel.

Wanneer de ongebonden Draken een van hun eieren aan de Ruiters leverden, werden er bepaalde woorden over gezegd. Deze zorgden ervoor dat de draak alleen zou uitkomen voor degene die voorbestemd was zijn Ruiter te zijn. Als de Ruiter van een draak ooit werd gedood, gingen zij op een vreselijke rooftocht om hun dood te wreken. Daarna stierven ze vaak van verdriet of van de schok en psychische terugslag van de gebeurtenis. Als zij dat wilden, konden Draken hun bewuste geest bewaren in hun Eldunarí, of hun juweelachtige “hart van harten”, dat zij daarna vaak weer vrijgaven, gewoonlijk als zij oud en groot genoeg waren, want de Eldunari waren het krachtigst en in staat om voldoende magie te absorberen als zij groot genoeg waren. Draken-Eldunari voedden zich uitsluitend met energie en absorbeerden die tot zij volledig verzadigd waren. De oudere Eldunari verschilden ook sterk van de jongere draken, zoals de draken van de fanghur en de nidhwalar verschilden; hun geest was vreemd en vaak buitenaards, hoewel zij werden vereerd en bewonderd om hun intelligentie en wijsheid. Echter, veel jonge draken gaven hun Eldunari per ongeluk vroegtijdig prijs. Dit vermogen om wat in wezen hun ziel was, te lozen, stelde iedereen met de Eldunarí – als het aan iemand was gegeven – in staat om met de draak te spreken en energie uit hem te putten. De elf Oromis onthulde dat Galbatorix, tijdens zijn opstand, alle Eldunarí die hij kon krijgen van de draken die hij vermoordde, verwierf, wat de bron was van zijn versterkte kracht. Hij gaf er ook enkele aan Murtagh (hoewel deze aan Murtagh alleen jonge exemplaren waren gegeven), wat zijn toegenomen macht verklaart. Daarom waren de Eldunari het grootste geheim van de Dragonkind, en werden ze alleen gedeeld met de Ruiters en degenen die zij het meest vertrouwden als bondgenoten. Ze werden oorspronkelijk bewaard in Du Fells Nangaroth in de Hadarac Woestijn, maar werden uiteindelijk allemaal overgebracht naar Vroengard tijdens het hoogtepunt van de macht van de Ruiters. Hoewel Galbatorix alle beschikbare eieren en Eldunarí heeft verzameld, waren er vele (136 in totaal) verborgen in de Zielenkluis onder de Rots van Kuthian op Vroengard. Galbatorix was hiervan niet op de hoogte doordat de Ruiter Thuviel zich tijdens de Slachting op Doru Araeba in het eierhuis op Vroengard door een nucleaire explosie heeft laten versterven. Bovendien was de hoeveelheid Eldunarí die in de Kluis der Zielen was opgeslagen klein genoeg (vergeleken met de hoeveelheid in de kluis die de Ruiters op Vroengard voor de Eldunarí hadden gemaakt) dat hun afwezigheid Galbatorix niet zou wantrouwen. Daar kwam nog bij dat ze een mijl onder de aarde verborgen zaten, vlakbij een actieve lavastroom die hen verborg met zijn energie en hen tegelijkertijd voedde.

Geschiedenis

Samen met de dwergen en de oude, mysterieuze rassen die bekend staan als het Grijze Volk, waren draken een van de drie rassen die inheems waren in Alagäesia. De dwergen en de draken hadden voortdurend schermutselingen en geen van beide hield ooit van het andere ras.

Dit veranderde allemaal toen Elfen zich in Alagaesia vestigden. Nadat een draak was gedood door een onbezonnen elf die op jacht was, begon de lange en bittere oorlog die bekend staat als Fyrn Skulblaka tussen de twee rassen. Beide partijen deden dingen waar ze spijt van zouden krijgen: op een gegeven moment, onder andere, overvielen elfen drakenmoeders in een beboste nestplaats (in wat bekend werd als de Steen der Gebroken Eieren), waarbij ze hen doodden en hun eieren braken totdat het bloed in het bos stroomde. In de duizenden jaren die sindsdien zijn verstreken, heeft geen enkele draak daar ooit zijn nest gemaakt. De elfen creëerden ook wapens, Dauthdaerts genaamd; twaalf dodelijke lansen die draken konden doden en alle magie die zij konden gebruiken konden doorbreken, hoewel ze allemaal, behalve Niernen; de Orchidee, verloren gingen of vernietigd werden. Hoewel er verscheidene malen om vrede werd gevraagd, werd dit onmogelijk gemaakt door gebrek aan communicatie. Uiteindelijk ontdekte een elf genaamd Eragon I (naamgenoot van Eragon Schaduwmoordenaar) een verlaten drakenei en bracht de draak groot als zijn eigen, en noemde hem Bid’Daum. Samen trad het paar op als bemiddelaars voor de draken en de elfen, en waren ze in staat om uiteindelijk het conflict op te lossen. Daarna sloten zij een pact of Bloed Eed en stichtten de orde van de Drakenrijders, die de Draken en de Elfen met magie samenbonden, omdat was vastgesteld dat een eenvoudig vredesakkoord niet zou volstaan, met vele gunstige neveneffecten tussen beide rassen; de Elfen werden onsterfelijk en sierlijk, mensen die met draken waren verbonden werden onsterfelijk en kregen puntige oren zoals de Elfen, en de draken kregen een eigen taal. De draken en hun Ruiters werden belast met het handhaven van de vrede in Alagäesia. Mensen werden later toegevoegd aan de bloed eed toen zij arriveerden na een incident met de gekke koning Palancar, die probeerde Alagaesia te veroveren en faalde dankzij de tussenkomst van de Drakenrijders. Bovendien hielpen de Draken de monsters bekend als de Lethrblaka en hun nakomelingen, de Ra’zac, tot bijna-uitsterven te drijven toen de wezens Alagaesia aanvielen en op mensen begonnen te jagen.

Als onderdeel van het pact met elfen en mensen stemden de draken ermee in elk jaar enkele van hun eieren aan de Ruiters te geven, zodat de orde kon blijven bestaan. Met de bescherming en hulp van de Ruiters, beleefden de draken een tijdperk van vrede en welvaart. Hoewel ze nog steeds onenigheid hadden met de dwergen, brak er nooit meer een grootschalige oorlog uit tussen de rassen.

Dit veranderde met de introductie van Galbatorix in de gelederen van de Ruiters. Nadat zijn training was voltooid, ging hij dwaas naar het grondgebied van de Urgals, een ander ras in Alagaesia, en zijn draak, Jarnunvosk, werd gedood. Terwijl hij naar huis reisde, verloor Galbatorix zijn verstand aan waanzin. Na zijn redding eiste Galbatorix een andere draak, maar dit werd hem geweigerd, waardoor hij een oudere doodde en vluchtte. Door zijn sluwheid, kon hij niet gevonden worden. Galbatorix leerde duistere magie van een schaduw genaamd Durza en begon Eldunari van de draken die hij doodde tot slaaf te maken. Hij wist dertien andere Ruiters, waaronder Morzan, Kialandi, Formora en Glaerun, voor zijn zaak en hun draken te winnen. Deze ruiters en hun draken werden de Forsworn. De Forsworn begonnen toen een massale genocide op de draken, waardoor ze op de rand van uitsterven stonden, en de draken van de Forsworn werden ook getroffen; de Du Namr Aurboda; het verbannen van de Namen, een spreuk door de verdedigers, ontnam de draken van de Forsworn hun namen en intelligentie, waardoor ze slechts als dieren overbleven. Tegen de tijd van de voltooiing van zijn opkomst aan de macht, werd Galbatorix’ draak, Shruikan, verondersteld de enige overgebleven draak te zijn, aangezien de Forsworn stierven door ongelukken, waanzin, moord en uitputting. Galbatorix had echter nog drie drakeneieren en er was nog een overlevende draak, Glaedr, die in Du Weldenvarden woonde. In Eragon’s tijd waren er slechts vijf draken bekend die niet Eldunari waren: Glaedr, Saphira, Thorn, Firnen en Shruikan.

De draken bleven echter een rol spelen in de werking van Alagäesia, in de vorm van de manipulaties die door de Eldunarí in de Gewelf der Zielen werden uitgevoerd. Ze deden veel dingen om Galbatorix te helpen ten val te komen, zoals het helpen van Eragon’s vader, Brom, zonder zijn medeweten bij het doden van de Forsworn en het uitreiken van de boodschap aan de Werecats, die ze later aan Eragon zouden doorgeven, waardoor hij zowel het Brightsteel metaal voor zijn zwaard, Brisingr, zou vinden, maar ook de Vault of Souls. Daarnaast manipuleerden ze bepaalde gebeurtenissen, smeden Eragon tot het wapen van Galbatorix’ vernietiging en genazen zijn rug nadat Eragon gewond was geraakt door de Schaduw, Durza.

Toen Eragon het blauwe drakenei in de Spine ontdekte en uiteindelijk Saphira’s Ruiter werd (een match gemaakt door de Eldunari in de Vault of Souls), was er weer wat hoop voor de draken. Galbatorix wilde ook het drakenras herstellen en de Ruiters om hem te dienen. Saphira was de laatst bekende vrouwelijke draak die bestond. Zoals onthuld door Murtagh, was het Galbatorix’ wens om de orde van de Drakenrijders te herstellen. Daarom was het waarschijnlijk dat Saphira de “moeder” van hun ras zou zijn geworden als dit was gelukt. In de Gewelf der Zielen ontdekten Eragon en Saphira echter dat Vrael, Oromis en enkele andere oudsten hadden ingezien dat Galbatorix te machtig was en besloten 136 Eldunarí en ongeveer 243 drakeneieren te verbergen, waarvan er 26 werden bewaard voor de nieuwe generatie Drakenrijders, waarna de Eldunarí een betovering uitspraken zoals die van het Verbannen van Namen, die de herinnering aan de Rots van Kuthian uit ieders gedachten wiste, ook die van de Ruiters en de moeders van de drakeneieren. Deze betovering zou ook voorkomen dat iedereen die de kluis binnenkwam of verliet, zich de drakeneieren in de kluis zou herinneren, tot de ondergang van Galbatorix door toedoen van Eragon en Murtagh. Eragon nam deze eieren mee aan het einde van Erfenis om een veilige plaats te vinden voor hen om uit te komen en te groeien. Bovendien wijzigde hij de oude spreuk die elfen, mensen en draken verbond, door ook de rassen van Urgals en Dwergen aan het pact toe te voegen om verdere diversiteit in hun gelederen toe te voegen en verdere conflicten te voorkomen.

Draken van de Inheritance Cycle

• Saphira Brightscales- Eragon Bromsson’s Draak. Blauw. Vrouwelijk. Partner van Firnen. Dochter van Iormungr en Vervada.
• Glaedr- Oromis’ draak. Neef van Umaroth. Zoon van Nithring. Goud. Mannelijk. Lichaam gedood door Galbatorix, leeft voort via zijn Eldunari.
• Thorn- Murtagh Morzansson’s draak. Rood. Mannelijk.
• Shruikan- Galbatorix’s draak. Tot slaaf gemaakt om Galbatorix’ bevelen uit te voeren. Zwart. Mannelijk. Gedood door Arya. Firnen, Arya Drottning’s draak. Mannelijk. Groen. Partner van Saphira Brightscales.
• Bid’Daum- Draak van Eragon I. Wit van kleur, mannelijk. De eerste draak die zich verbond met een ruiter.
• Saphira I- Brom’s draak, Saphira’s naamgenoot. Blauw. Vrouwelijk. Gedood door Morzan en de Forsworn.
• Jarnuvosk- Galbatorix’ eerste draak. Vrouwelijk.
• Belgabad- Saphira Brightscales’ voorouder. Zwart. Mannelijk. Grootste draak van zijn tijd. Wilde draak zonder Ruiter. Gedood door Galbatorix.
• Raugmar de zwarte- Over-over-grootvader van Vervada, Saphira’s moeder. Afstammeling van Belgabad.
• Umaroth- Vrael’s Draak. Neef van Glaedr. Wit. Mannelijk. Leeft voort in Eldunari nadat lichaam werd gedood door Galbatorix.
• Cuaroc- Ruiter onbekend. Paars. Kreeg een nieuw mechanisch lichaam om zijn Eldunari te huisvesten door een tovenares genaamd Silvari.
• Ohen de Sterke
• De Naamloze Draak- De draak die zijn ras vertegenwoordigde in het pact dat de Drakenrijders creëerde. Hoewel hij een naam had, kon deze niet echt worden uitgesproken in een andere taal dan door middel van mentale beelden.
• Beroan
• Briam
• Fundor- Ruiter onbekend. Doodde een reusachtige zeeslang.
• Hirador
• Valdr- Wilde Draak. Oudste van Eldunari in Vault of Souls.
• Vervada- Wilde Draak. Crimson. Saphira Brightscales’ moeder. Gedood door Galbatorix.
• Iormungr- Ruiter onbekend. De vader van Saphira Brightscales. Gedood door Galbatorix.
• Roslarb
• Lenora
• Nithring- Wilde draak. Glaedr’s moeder.
• Miramel- Ruiter onbekend. Bruin.
• Mimring- Terrin’s draak. Schubben zo helder als diamant door te dicht bij de zon te vliegen.
• Galzra
• Jura
• Vanilor- Wilde Draak. Koning van de wilde Draken in Alagaesia.
• Eridor- Wilde Draak. Vanilor’s opvolger als koning van de wilde Draken.
• Opheila
• Agaravel- Ruiter onbekend, hoewel gedood door de Forsworn. Vrouwelijk. Leeft voort via haar Eldunari.
• Ingothold
• Morzan’s Draak- Draak van Morzan. Rood. Mannelijk. Naamloos door Du Namr Aurboda.
• Kialandi’s Draak. Draak van Kialandi. Paars van kleur. Naamloos door Du Namr Aurboda.
• Formora’s Draak- Draak van Formora. Bruin van kleur, als lelijk beschouwd door Glaedr. Naamloos door Du Namr Aurboda.
• Glaerun’s draak- Draak van Glaerun. Naamloos door Du Namr Aurboda.