Het oorspronkelijke concept voor de PPM kan worden teruggevoerd op een brainstormsessie bij Arbitron in november 1988. De ingenieurs maakten zich zorgen over de aanstaande overgang van analoge video naar digitale televisie met hoge definitie en vreesden dat de toen gebruikte technologie van de ene dag op de andere achterhaald zou zijn. Op basis van zijn ervaring in testlaboratoria stelde Dr. Gerald Cohen voor een identificatiesignaal in de audio in te bouwen en het later te decoderen. De beweegreden was eenvoudig. Dr. Cohen voerde aan dat audio minder drastische veranderingen in inhoud en technologie zou ondergaan dan video, zodat elke ontwikkelde technologie niet binnen enkele jaren verouderd zou zijn.

Het concept werd destijds aan de onderneming voorgelegd en werd ook in een kort conceptdocument beschreven. Er werd een eerste onderzoek ingesteld, maar de technologie werd nooit serieus in overweging genomen. Het concept werd afgeschreven en vergeten omdat Arbitron grotere problemen had in zijn concurrentiestrijd met de Nielsen Company voor televisiewaarderingen. Arbitron verloor die strijd en keerde terug naar zijn kernactiviteit – radiowaarderingen.

Dr. Cohen’s idee bleef sluimeren tot 1992 toen Drs. Richard Schlunt en Patrick Nunally Arbitron benaderden. Tijdens een ontmoeting met Ronald Kolessar, Directeur Technologie, Dr. Cohen en anderen, stelden zij een nieuwe variatie van het idee voor – selectief een code insluiten in het frequentiespectrum van de basisbandaudiostream en digitale signaalverwerking gebruiken in een klein draagbaar toestel om de ingesloten code terug te vinden in wat een persoon bekijkt of hoort.

Overtuigd dat dat concept haalbaar was, verkreeg de heer Kolessar de toestemming van het management van Arbitron om een versnelde poging te ondernemen om de haalbaarheid te bepalen. Omdat hij intern niet over de nodige expertise beschikte, werd de hulp van Martin Marietta ingeroepen. Martin Marietta werd geconfronteerd met bezuinigingen in de defensie-industrie en stemde ermee in commerciële activiteiten aan te nemen, zelfs in die mate dat het alle rechten weggaf op de technologie die het zou ontwikkelen. Ingenieurs bij Martin Marietta besloten dat de beste aanpak erin bestond het principe van de psychoakoestiek te gebruiken om het ingebedde codesignaal te maskeren, een aanpak die wordt beschreven in U.S. Patent 5,450,490.

Nu het een volwaardig project was met steun van het management, spitsten de ontwikkelingen door ingenieurs bij Arbitron zich toe op de verbetering van de coderings- en detectiemethodologie en de miniaturisering tot een handheld-toestel. Aanvullende mogelijkheden zoals bewegingsdetectie werden later toegevoegd.

In 2008 profileerde EE Times, als onderdeel van hun Great Minds, Great Ideas project, de heer Kolessar als de “Uitvinder van de draagbare personenmeter”.