Er gingen zo’n 370 jaar voorbij. Het jaarlijks verbranden van Guy Fawkes in beeltenis raakte in Engeland in en uit de mode. Op de een of andere manier kwam niemand op het idee om tegen hem te vechten, ook al hing de naam “Fawkesy Boxing” vlak voor hun neus. Een stripauteur genaamd Alan Moore, die het creatieve hek bereed tussen de genialiteit van zijn Swamp Thing verhalen en de bananen-niveau waanzin van zijn latere werk, bracht een grafische roman uit met de titel V for Vendetta, stukje bij beetje gepubliceerd in de pagina’s van Warrior. Het was het verhaal van een man (nee! Een idee!) genaamd V, die door een utilitaire regering tot terreurdaden wordt aangezet. 24 jaar later werkten de Wachowski’s samen met regisseur James McTeigue aan een verfilming.

De film vond een toegewijd publiek in gefrustreerde burgers van een post-9/11, mid-Patriot Act wereld, en het gebruik van Guy Fawkes iconografie raakte een snaar. Vooral de slotscène werd bewonderd, toen honderden verontruste burgers hun eigen Fawkes-masker droegen en de straat op gingen onder het vaandel van een man die in de strip doodgaat en de mensen vertelt dat ze geen leider nodig hebben.