COVID-19 treft gemeenschappen en gekleurde mensen in de VS onevenredig zwaar. De pandemie heeft met name de gemeenschappen van Amerikaans-indiaanse/Alaska indianen geteisterd, die een verhoogd risico lopen vanwege de beperkte toegang tot gezondheidsdiensten en de ontoereikende huisvesting, watervoorziening en andere infrastructuur. Onderliggende gezondheidsverschillen kunnen Amerikaanse Indianen ook kwetsbaar maken om ernstig ziek te worden van COVID-19. Ondanks deze uitdagingen kunnen staats-, lokale en federale beleidsmakers leren van de reacties van Amerikaanse Indianen op de pandemie.

Dispariteiten blootgelegd en versterkt door COVID-19

De Navajo Nation, die het grootste reservaat van het land beslaat (verspreid over delen van Arizona, New Mexico en Utah), heeft meer gevallen en sterfgevallen per hoofd van de bevolking dan welke Amerikaanse staat dan ook. Amerikaanse Indianen vormen kleine percentages van de bevolking in staten als New Mexico (9%) en Arizona (4%), maar zijn goed voor 75 procent van de COVID-19-doden in New Mexico en 12 procent in Arizona.

De impact van COVID-19 op Amerikaans-Indiaanse gemeenschappen wordt versterkt door overbevolkte huisvesting, onderbezette ziekenhuizen, gebrek aan stromend water en beperkte toegang tot internet. Deze problemen gaan terug tot het niet nakomen van historische verdragsverplichtingen door de Amerikaanse overheid om basisvoorzieningen te financieren in ruil voor inheems land.

Amerikaanse Indianen hebben een slechtere toegang tot zorg en ervaren een slechtere gezondheidstoestand in vergelijking met de algemene bevolking van de VS. Hun levensverwachting is 5,5 jaar korter dan die van de totale Amerikaanse bevolking (respectievelijk 73,0 jaar vs. 78,5 jaar). Amerikaanse Indianen sterven in hogere mate aan chronische leveraandoeningen en cirrose, diabetes type 2, onopzettelijke verwondingen, mishandeling/moord, en zelfbeschadiging of zelfmoord. Chronische aandoeningen van de lagere luchtwegen komen ook vaker voor bij Amerikaanse Indianen, wat bijzonder verwoestend kan zijn in de context van COVID-19.

De overbevolkte woonsituaties van de inheemse gemeenschappen maken sociale distantie moeilijker. Zestien procent van de Amerikaans-Indiaanse huishoudens in stamgebieden en 10 procent in stedelijke gebieden is overbevolkt, vergeleken met 2 procent onder alle Amerikaanse huishoudens.

De toegang tot ziekenhuizen in veel stamgemeenschappen is beperkt. In sommige afgelegen gebieden is er één ziekenhuis voor een gebied ter grootte van Delaware. De Indian Health Service (IHS), het federale gezondheidsprogramma voor Amerikaanse Indianen en Alaska Natives, is ondergefinancierd en heeft te weinig middelen in vergelijking met de rest van het Amerikaanse gezondheidssysteem. In 2017 gaf de IHS 3.332 dollar per persoon uit, vergeleken met 9.207 dollar per hoofd van de bevolking voor de gezondheidszorg in de VS als geheel. Dit gebrek aan financiering resulteert in personeelstekorten; de personeelsbezetting is 20 procent lager dan wat de IHS aanbeveelt.

Innovaties en vroege successen bij het beheren van COVID-19

Inzicht in de kwetsbaarheid van hun gemeenschappen, zijn sommige Amerikaans-Indiaanse stamhoofden proactief geweest in het proberen het virus in te dammen. Innovaties op lokaal niveau zijn veelbelovend. De Navajo hebben lokale commandoposten opgezet die voedsel, medicijnen, hout en diervoeder leveren aan huishoudens met een ziek familielid om de isolatie van patiënten en hun gezinnen te vergemakkelijken. Gezondheidsvoorlichting over het dragen van maskers, sociale afstand bewaren en reisadviezen om de Navajo Nation niet te verlaten hebben ook geholpen om de verspreiding van COVID-19 te beheersen.

De Lummi Nation, in de staat Washington, handelde sneller dan veel staats- en lokale overheden in de VS om vroeg in de pandemie een veldhospitaal en testlocaties op te zetten.

Omdat de pandemie de geestelijke gezondheid van mensen aantast, werken tribale-academische partners aan het integreren van geestelijke gezondheidsdiensten in de tracering van contacten. Het Johns Hopkins Center for American Indian Health ontwikkelt educatief materiaal met betrekking tot middelengebruik, trauma, rouw, intiem partnergeweld, depressie en angst dat gebruikt kan worden als onderdeel van zijn huisbezoekmodel, genaamd Family Spirit.

Andere creatieve maatregelen zijn onder andere de creatie van een kinderboek door het Center for American Indian Health en inheemse medewerkers en kunstenaars dat hulpbronnen bevat voor ouders en verzorgers, waaronder hulplijnnummers en tips om met kinderen te praten over COVID-19. Leden van de gemeenschap zijn ook samengekomen om maskers en schorten te naaien vanwege de schaarste aan persoonlijke beschermingsmiddelen.

Rol van federale financiering

Deze proactieve maatregelen vinden plaats in tribale gemeenschappen ondanks vertragingen in hun ontvangst van CARES Act-financiering. De CARES Act, die eind maart werd aangenomen, wees $8 miljard toe aan stammen, maar de financiering werd pas in mei uitbetaald. Ter vergelijking: in april, minder dan een maand nadat de wet was aangenomen, was er al meer dan 70 miljard dollar naar ziekenhuizen en andere zorgaanbieders gestuurd.

Het Rural Tribal COVID-19 Response Program van de Health Resources and Services Administration biedt financiering voor inheemse zorgaanbieders voor de implementatie van telegezondheidsstrategieën, die al jaren deel uitmaken van het werk van de IHS met inheemse gemeenschappen. Via de CARES Act heeft het Department of Health and Human Services 15 miljoen dollar beschikbaar gesteld aan inheemse organisaties voor de uitbreiding van telegezondheidszorg. Elk van de 52 stammen zal tot $ 300.000 ontvangen om de preventie, triage en zorg voor COVID-19 te verbeteren.

Het leveren van diensten om Amerikaans-Indiaanse gemeenschappen te helpen omgaan met de pandemie zal meer financiering vereisen, met name in de vorm van investeringen in gezondheidszorg, huisvesting, breedbandtoegang en sanitaire voorzieningen.