Een van de beroemdste Griekse mythen, balancerend tussen werkelijkheid en fictie, is de Trojaanse oorlog; berucht over de hele wereld door Homerus’ Ilias en Odyssee, prikkelt de Trojaanse oorlog nog steeds de fantasie van mensen en de creatieve verbeelding van kunstenaars.

De mythe van de Trojaanse oorlog vindt zijn oorsprong in een ruzie tussen drie Godinnen: Athena, Aphrodite en Hera. Zij twistten over wie van hen de mooiste was. Eris, de godheid van de strijd, gaf hen een gouden appel met de tekst “aan de mooiste”. Zij stuurde hen naar Paris, de prins van Troje die bekend stond om zijn schoonheid, om te kiezen wie de mooiste was. Paris koos Aphrodite, en de mythe zegt dat Aphrodite aan Paris beloofde dat de mooiste vrouw van de wereld voor hem zou vallen.

Hoe de Trojaanse oorlog begon

De mooiste vrouw op aarde in die tijd was Helena, de vrouw van Menelaos van Sparta, broer van Agamemnon. Helena, die de geschiedenis is ingegaan als Helena van Troje, ontmoette Paris die met een delegatie naar Sparta kwam, werd verliefd op hem en volgde hem naar Troje, ongeacht zijn echtgenoot en de gevolgen die zouden volgen.

De Grieken waren woedend over de “ontvoering” van de beeldschone Helena en besloten Troje binnen te vallen. Omdat het om een pan-Griekse kwestie ging, verzamelden Menelaos en Agamemnon alle belangrijke generaals uit alle Griekse staten om wraak te nemen voor Paris’ belediging. Achilles, Odysseus, Ajax en nog veel meer generaals brachten hun legers mee en de Grieken zeilden naar Troje.

De Trojaanse oorlog duurde 10 jaar, omdat de stad Troje de belegering moest doorstaan. Vele helden sneuvelden en Homerus beschreef de gevechten en de dood van de helden op de meest grafische en spannende manier.

Na de dood van vele helden, zoals Achilles, Hector en meer, leek de oorlog op een dood spoor af te stevenen; er was geen overwinning, te veel verliezen en beide legers waren te moe.

Toen gaf de vindingrijke en vindingrijke geest van Odysseus (Ulysses in het Latijn) de oplossing: De Grieken construeerden het Paard van Troje, een enorm houten paard dat ze aan de stad Troje aanboden. Ze verwijderden hun boten, alsof ze het gebied hadden verlaten, en lieten het paard over aan de Trojanen, die blij waren dat de Grieken weg waren en niet verstandig nadachten.

Ze lieten het paard toe in de stad en begonnen feest te vieren voor hun overwinning. s Nachts echter, toen iedereen dronken en moe was, kwamen de Grieken uit het paard en slachtten Trojanen af, ontheiligden de tempels en stalen het goud en de geschenken uit deze rijke stad. Natuurlijk waren deze daden genoeg om de toorn van de Goden te verdienen, zodat maar weinig Grieken erin slaagden zonder problemen naar Griekenland terug te keren.

Ilias en Odyssee: Homerus’ epen over de Trojaanse oorlog

Homerus beschrijft in zijn Ilias alle gebeurtenissen van het negende jaar van de oorlog en verwijst met flash backs op retrospectieve wijze naar gebeurtenissen uit het verleden. De Ilias eindigt met de dood van Hector door Achilles en alle andere gebeurtenissen worden beschreven in de Odyssee, het epos van de thuiskomst van Odysseus.

De Grieken geloofden dat de mythe van de Trojaanse oorlog echt was, een historische gebeurtenis die ergens tussen de 13e en 12e eeuw v.Chr. plaatsvond. Troje lag – en ligt – in het huidige Turkije. We kunnen echter niet geloven dat Helena van Troje de reden was voor de werkelijke oorlog. Helena, hoewel een echt persoon, gaf de basis voor een ideale mythe die de imperialistische aanval van de Grieken op Troje zou verontschuldigen, een plaats die in die tijd bekend stond om zijn rijkdom en macht.