Samenvatting – Mount Doom

“De queeste is volbracht, en nu is alles voorbij. Ik ben blij dat je hier bij me bent. Hier aan het eind van alles, Sam.”

Zie Belangrijke Citaten Uitleg

De volgende ochtend krijgt Sam nieuwe kracht en een grimmig gevoel van verantwoordelijkheid. Hij wekt Frodo en duwt hem in de richting van Orodruin. Het land voor hen is koud en doods, bezaaid met ontelbare kraters en holtes. De hobbits kruipen oostwaarts van schuilplaats naar schuilplaats. Na een paar kilometer is Frodo bijna uitgeput, zijn geest en lichaam gekweld door het vreselijke gewicht van de Ring. Hij weigert de Ring aan Sam te geven, want hij weet dat hij door de kracht ervan wordt vastgehouden. De twee besluiten weer op weg te gaan. Alle ogen in Mordor zijn gericht op het westen, waar de Kapiteins naar Morannon marcheren.

Na drie slopende dagen reizen, begeven Frodo’s ledematen het en valt hij uitgeput neer. Sam raapt Frodo op en draagt hem op zijn rug. Voor de nacht valt, bereiken ze de voet van de berg. Sam loopt voorzichtig de helling op. Het is bijna ochtend. Even verdwijnen de schaduwen en Sam kan de flikkering zien van het doordringende Oog van Saurons Donkere Toren. Zijn blik gaat langs de hobbits en richt zich op het noorden, op de kapiteins van het westen. Maar de glimp van Saurons macht doet Frodo in paniek raken. Zijn hand grijpt naar de Ring om zijn nek, en hij roept om Sam’s hulp. Sam knielt naast Frodo en houdt de spalmen van zijn meester zachtjes bij elkaar in zijn schoot.

Bang dat Sauron hen in de gaten heeft, neemt Sam Frodo nog een keer op zijn schouders en gaat verder de berg op. Met veel moeite bereiken ze uiteindelijk de top. Sam kijkt neer over een grote klif in de brandende Scheuren van Verdoemenis beneden. Plotseling treft een wreed gewicht Sam van achteren, en hij valt voorover. Achter zich hoort hij de stem van Gollem, die Frodo uitscheldt voor zijn verraad. Frodo en Gollem raken in een hevige strijd verwikkeld, en Gollem blijkt sterker dan de verzwakte Frodo. Plotseling beveelt Frodo Gollem: “Ga weg, en val me niet meer lastig!” en het schepsel valt op zijn knieën. Frodo gaat door naar de Scheuren van Verdoemenis. Sam, die in de verleiding komt om Gollem met zijn zwaard te doden, ziet er uit medelijden vanaf. Gollem glipt weg.

Bij de Scheuren aangekomen, wendt Frodo zich tot Sam en vertelt hem, met een stem die duidelijker is dan Sam ooit heeft gehoord, dat hij de verovering niet zal voltooien. De Ring, zo verklaart Frodo, is van hem. Hij doet de Ring om z’n vinger en verdwijnt. Sam wordt weer opzijgeworpen, en dan ziet hij een donkere gedaante over hem heen springen. Net als Sam opkijkt, wordt het Grote Oog van Sauron zich plotseling bewust van Frodo. De acht overgebleven Nazgûl’s schieten met angstaanjagende snelheid op de berg af.

Sam ziet Gollem worstelen met een onzichtbare vijand, die venijnig in de lucht bijt. Frodo verschijnt plotseling weer, zijn hand bloedend uit zijn afgesneden vinger. Gollem trekt Frodo’s vinger en de Ring vrolijk uit zijn mond, maar stapt dan achteruit, zich niet realiserend dat hij dicht bij de rand van de klif is. Gollem valt dan, samen met de Ring, in de Scheuren van Doom. De berg Doom schudt hevig als hij de Ring accepteert en verteert. Sam rent ’t daglicht in, Frodo dragend. De Nazgûl verdorren in de vurige ruïne van de heuvel. Frodo staat naast Sams zijde, weer zichzelf. Sam is dolgelukkig en Frodo legt uit dat hij zonder Gollem de tocht niet had kunnen voltooien. Frodo zegt dat hij blij is bij Sam te zijn “aan het eind van alle dingen.”

Analyse

De voltooiing van de queeste vormt het centrale hoogtepunt van The Lord of the Rings. Hoewel de roman verschillende afzonderlijke, geleidelijk grotere climaxen bevat – zoals de omverwerping van Saruman en de strijd om Gondor bij de Pelennor Velden – lost het deponeren van de Ring in de Scheuren des Doods het grote conflict op dat aan het begin van The Fellowship of the Ring wordt gepresenteerd. Alle kenmerken die we kunnen verwachten van de climax van zo’n omvangrijk veroveringsverhaal zijn aanwezig: De Doemberg barst uit, torens vallen, en de donkere schaduw van Sauron verdwijnt in de wind. In zekere zin zijn de effecten van Frodo’s succes eindeloos. Midden-aarde is bevrijd van de duivelse invloed van Mordor, wat zorgt voor hernieuwde hoop en vooruitgang voor zijn inwoners. Maar in andere opzichten heeft Frodo zelf weinig te winnen bij het deponeren van de Ring in de Scheuren van Doom. De hobbit vindt geen schat of meisje, en redt geen gevangenen. Hij komt alleen uit de Doemberg met een groter zelfinzicht en de mogelijkheid om te zeggen, terwijl de wereld om hem heen in elkaar stort, dat hij tevreden is om bij zijn vriend Sam te zijn.