In het traditionele Japan, vooral tijdens het Edo-tijdperk, toen de meeste gebouwen en stedelijke/dorpsstructuren van hout waren gemaakt, was brand de vloek van de samenleving, omdat een brand een heel gebouw en al zijn bezittingen binnen enkele minuten zou verteren.

“Kura” (in het Japans 蔵 of 倉), wat “pakhuis” of “opslagplaats” betekent, werd de oplossing bij uitstek om goederen en bezittingen tegen een dergelijke catastrofe te beschermen. Het bouwen van een pakhuis van beton, stenen en wat metaal kostte echter veel zilver en goud en alleen rijke kooplieden en edelen konden zich zo’n pakhuis veroorloven.

Kura’s zijn er natuurlijk in alle maten en het is leuk om de kleinere te ontdekken, verscholen tussen de huizen in de stad of tussen de bomen op een grote boerderij! Sommige zijn groots en goed onderhouden, andere zijn vervallen en blootgesteld aan de grillen van de natuurlijke erosie.

Een verlaten pakhuis van rode baksteen in Jirou Cho, het oude havendistrict in Shimizu Ku, Shizuoka City.

De bouw van deze kura’s kost een fortuin, maar het is ook erg duur om ze weer af te breken. Daarom vindt men er nog veel die verlaten zijn door rijke eigenaars die plotseling moesten vertrekken, verdwenen of in zwaar weer terecht kwamen, vooral in havensteden of rijke wijken van grote traditionele steden als Kyoto, Kanazawa, Fukuoka enzovoort.

Aan de andere kant zijn er heel wat bewaard gebleven of omgebouwd om er bedrijven in onder te brengen, kledingwinkels zoals hierboven in Shizuoka City, een van de weinige gebouwen die de Tweede Wereldoorlog in die stad hebben overleefd, of restaurants en cafés en zelfs boekwinkels en kunstgalerijen.

Kura omgebouwd tot een Izakaya/Japanse stijl bistro in Shimada City

“Kura” komen in twee basis stijlen en vele maten:

• Alle gebouwd in rode baksteen, hoewel het interieur kan worden versterkt met beton, stenen, metaal of / en hout.
• Stenen en beton bedekt met wit pleisterwerk.

Een oude kura, waarschijnlijk het eigendom van een rijke landeigenaar, opgetrokken op een stenen voetstuk met traditioneel traliewerk rond het onderste deel van de eerste verdieping.

Een verlaten kura in Shizuoka City die eigendom was van de ter ziele gegane Inoue sake Brouwerij.

Vele sakebrouwerijen, sojasaus- en misopastafabrikanten hebben hun eigen kura.

Een typisch pakhuis bestaat uit twee verdiepingen, hoewel pakhuizen met één of drie verdiepingen niet ongewoon zijn.

Ingangen worden tot een minimum beperkt en zelfs zeer grote kura hebben er misschien maar één op de begane grond/eerste verdieping, terwijl op de bovenste verdieping bijna altijd ramen worden geopend. Dezelfde ramen worden gesloten met panelen van dezelfde dikte als de muren. Eenmaal gesloten worden ze een integraal deel van de muren.

Voormalige Suzuki Honkei Sake Brouwerij in Shimizu Ku, Shizuoka City

Velen zullen traditionele Japanse huizen aantreffen met dezelfde dakbedekking van ovengebakken dakpannen.

Warenhuis omgebouwd tot klein museum en souvenirwinkel in Okabe, Fujieda City

Grote kura eigendom van Shinseido Company in Suruga Ku, Shizuoka City. Let op het imposante dakpinion!

De “haringen” die vaak rond de muren te vinden zijn, zijn niet om dingen aan op te hangen, maar om de juiste uitlijning van de muren te controleren aangezien het land onderhevig is aan aardbevingen. Hetzelfde geldt voor de knijpers die met de dakbedekking zijn verbonden. Een breuk in de verbinding is een teken dat het dak krom is

Zulke kleine openingen aan de voet van kura’s kunt u vooral op het platteland opmerken. Ze dienen om de funderingen te controleren en eventueel overtollig water op te vangen.