De mythe van de “echte man” verwerpen: Why Men Should Embrace Their Femininity
Jezelf associëren met specifieke “mannelijke” of “vrouwelijke” eigenschappen is een belangrijk onderdeel van de manier waarop de meeste mensen hun genderidentiteit definiëren. De grootste problemen ontstaan echter wanneer het voor iemand “ongepast” wordt geacht om eigenschappen van het “andere” geslacht te vertonen.
Neem bijvoorbeeld mannen die een sterk gevoel voor emoties hebben. Deze eigenschap wordt meestal op één lijn gesteld met vrouwelijkheid en vrouwen. Mannen zullen vaak belachelijk worden gemaakt door andere mannen (en soms vrouwen) omdat ze “te gevoelig” zijn als ze huilen, of omdat ze voldoende emotioneel begrip tonen als ze met iemand praten over een probleem dat hij heeft.
De hoon en het maatschappelijke verzet waarmee mannen voor dergelijk “ongepast gedrag” worden geconfronteerd, zullen ertoe leiden dat veel mannen proberen elke schijn van vrouwelijkheid in hun dagelijkse uitingen buiten te sluiten, vooral wanneer ze worden blootgesteld aan seksegerelateerde scheldpartijen en, in sommige gevallen, fysiek geweld en misbruik.
Zoals we weten, heeft sekse natuurlijk veel meer facetten dan alleen “mannelijk” of “vrouwelijk” zijn. Van toegewezen geslacht bij de geboorte, tot meer verouderde opvattingen over genderrollen, tot de effecten die giftige mannelijkheid heeft op iedereen, en de verwerping van gender als een eenvoudige binaire – gender en geslachtskenmerken, nu meer dan ooit, worden meer dan ooit begrepen als sociale constructies dan onwrikbare feiten van ons leven.
Voor mannen, vooral mannen die het intersectionele feminisme steunen, is het noodzakelijk om te begrijpen hoe belangrijk het is om je op je gemak te voelen bij en te houden van je eigen vrouwelijkheid.
Meer Radicale Lezingen: Een open brief voor F*ckboys: Angst ligt aan de basis van toxische mannelijkheid
Hoewel onze maatschappelijke normen mannen anders willen doen geloven, maakt “vrouwelijk zijn” of “vrouwelijke dingen” doen een man niet “minder man”. Hoewel onze genderidentiteiten vaak op één lijn liggen met mannelijke en vrouwelijke eigenschappen, hoeven die eigenschappen onze genderidentiteiten niet volledig te bepalen. Net zoals vrouwen “mannelijker” kunnen zijn in hun manier van doen en kleden, maar zich toch als vrouw identificeren, kunnen mannen “vrouwelijker” zijn en zich toch als man identificeren.
“Wees een ‘echte man'”: Two Myths Debunked
Het idee dat zich als man vrouwelijk gedragen hem “minder man” zou maken, komt voort uit op zijn minst twee mythes die onze cultuur al decennialang doordringen.
De eerste mythe is gebaseerd op het idee dat mannelijkheid en vrouwelijkheid elkaar uitsluiten en tegengesteld zijn. Volgens deze mythe kun je geen “echte man” zijn als je te veel vrouwelijke eigenschappen bezit.
Zoals ik al eerder zei, er bestaat een stigma voor mannen die “te” gevoelig of “te” emotioneel open zijn, of die van “vrouwelijke” dingen houden, zoals mode of make-up. De maatschappij verwacht van alle mannen dat ze “mannelijk” zijn, wat meestal wordt geassocieerd met fysieke kracht, emotioneel stoïcijns zijn, en genieten van sport, auto’s en actiefilms, naast andere eigenschappen. Mannen kunnen echter “mannelijk” zijn en toch accepteren en ervan houden vrouwelijk te zijn.
De andere mythe die mannen ervan weerhoudt vrouwelijkheid meer te accepteren, is de negatieve associatie ervan met homoseksuele mannen als gevolg van de altijd aanwezige homofobie die in onze patriarchale cultuur bestaat.
Homo’s worden gezien als inferieur aan hetero’s omdat homo’s doorgaans worden gezien als inherent “verwijfd”, wat betekent dat ze meer “vrouwelijke” trekken vertonen, wat betekent dat homo’s geen “echte mannen” kunnen zijn. Deze mythe bestaat binnen de homogemeenschap zelf, waar meer “traditioneel” mannelijke homo’s zich vaak onderwerpen aan meer “verwijfde” homo’s (bijvoorbeeld de “no fats no fems” trend). De angst van hetero’s is echter dat als ze door iemand als “te vrouwelijk” worden gezien, ze ook als homo worden gezien, wat voor veel hetero’s betekent dat ze er niet in slagen een “echte man” te zijn.
Wat mannen die worstelen met deze “balans” tussen vrouwelijkheid en mannelijkheid zich moeten realiseren is dat er geen “balans” nodig is. Vrouwelijk zijn en vrouwelijkheid accepteren als man is meer dan alleen mogelijk – het is iets heilzaams voor iedereen. Je hoeft niet het gevoel te hebben dat je je mannelijkheid opgeeft door van je vrouwelijkheid te houden; in plaats daarvan sta je jezelf toe om empathischer, zorgzamer en begripvoller te zijn voor de ervaringen van andere mensen.
Over empathischer en begripvoller zijn gesproken, het is belangrijk voor mannen om van hun vrouwelijkheid te houden, omdat het de vrouwen en andere meer vrouwelijke mensen in hun leven daadwerkelijk kan helpen.
Als je eenmaal begrijpt dat vrouwelijkheid en mannelijkheid elkaar niet uitsluiten, is de volgende belangrijke stap leren hoe je actief de manieren waarop vrouwelijkheid in onze samenleving als negatief wordt gezien, kunt herkennen en benoemen.
Feminiteit, mannelijkheid en de rol van seksisme
Dezelfde eigenschappen van vrouwelijkheid die mannen kunnen helpen om empathischer en begripvoller te worden, zijn de eigenschappen die onze samenleving ertoe brengen om vrouwen en andere meer vrouwelijke mensen te karakteriseren als “minder dan” in vergelijking met mannen. We hebben dit vaak gezien in de politiek, bijvoorbeeld toen Hillary Clinton haar vrouwelijkheid en vrouwelijkheid zag als mogelijke belemmeringen om een succesvol president te zijn, in plaats van zich te richten op haar werkelijke beleid, zoals critici doen met mannelijke kandidaten.
Het is ook belangrijk voor mannen om te erkennen op welke manieren mannelijkheid in onze samenleving wordt geprezen. Mannelijke atleten verdienen belachelijk veel geld vergeleken met vrouwelijke atleten, en oudere mannen krijgen meer werk in Hollywood dan oudere vrouwen. Bovenop deze verschillen bevordert onze samenleving de meer giftige aspecten van mannelijkheid en hypermasculiniteit.
More Radical Reads: Is gezonde mannelijkheid een verloren zaak? A Non-binary Person’s Thoughts on New Masculinity
Als mannen kunnen leren om wat het patriarchaat “gebreken” in vrouwelijkheid noemt -empathie, gevoeligheid en emotionele eerlijkheid, bijvoorbeeld- te nemen, en ook kunnen helpen om de maatschappelijke ondersteuning van hypermasculiniteit te ontmantelen – extreme bravoure, dominantie en aanspraak, om er een paar te noemen – dan zal iedereen beter af zijn.
We moeten begrijpen dat vrouwelijk zijn, of in ieder geval houden van de vrouwelijkheid die we bezitten, goed is voor zowel de mensen in ons leven als onszelf, omdat het iedereen helpt beter voor elkaar te zijn.
Dus als er iets is waarvan je denkt dat het te “vrouwelijk” voor je is vanwege wat de maatschappij zegt, zoek dan manieren om dat idee de kop in te drukken en geniet van waar je van wilt genieten. Mannen moeten vrij zijn om rokken te dragen, make-up en nagellak op te doen, radicale empathie te beoefenen en in het algemeen zorgzamer en gevoeliger voor anderen te zijn zonder het gevoel te hebben dat ze hun “mannelijkheid” opgeven.
Je kunt nog steeds een man zijn en vrouwelijk, en het is aan mannen om eraan te werken dat dit idee een cultuurbepalende realiteit wordt in plaats van slechts een schijnbaar onbereikbaar maatschappelijk doel.