Wat hebben jongeren in Egypte, Syrië, Groot-Brittannië, Spanje, Griekenland, Italië, China, Indonesië, Chili, Mexico, Frankrijk, Rusland en de Verenigde Staten gemeen?

Ze zijn allemaal aan het protesteren.

Sinds de jaren zestig en de Summer of Love zijn laatste vreedzame noot zong tijdens een gewelddadig geworden Rolling Stone-concert en de Civil Rights Movement haar grote kampioen verloor aan een moordkogel, is protesteren in de schaduw van het Amerikaanse publieke bewustzijn geraakt. Velen beweren zelfs dat het is gedemoniseerd, geradicaliseerd en gecriminaliseerd door een over het algemeen volgzame en verstrooide cultuur.

Maar er zijn dingen aan het veranderen.

De meesten van ons kunnen het voelen als een elektrische rilling die langs de ruggengraat omhoog danst, het horen opstijgen uit het statische puin van instortende normen…een diepgaand moment in onze geschiedenis is aanstaande. Ik spreek niet over kosmische catastrofes of de opkomst van religieuze verlossers, maar de tektonische platen van de tijd zijn de belangrijkste sociaal-economische en politieke status quo’s van de wereld aan het verschuiven. De mensen hier en in het buitenland, vooral de jeugd, zijn zoveel beu en willen de koers van de mensheid zo graag veranderen dat zij niet langer kunnen stilzitten en hopen op het beste.

Dat kunnen wij ook niet.

We naderen snel een tijdperk waarin het ondertekenen van petities, het verspreiden van video’s en artikelen, het posten en doorgeven van boze e-mails niet meer genoeg zal zijn. We moeten onze woorden met daden ondersteunen, laarzen op de grond zetten, en onze overtuigingen een menselijk gezicht geven. Wij hier zijn de soldaten van de vrede, de strijders van de liefde, de helden van de prachtige afwijkende mening, de pioniers van het diepzinnige, en als wij niets doen om onze mooie idealen te bevorderen, wie zal het dan doen?

“Hij die passief het kwaad aanvaardt, is er evenzeer bij betrokken als hij die helpt het te begaan. Hij die het kwaad aanvaardt zonder ertegen te protesteren, werkt er in feite mee samen.”

– Martin Luther King, Jr.

De schoonheid en complexiteit van protesteren is dat het zich op zovele manieren manifesteert. Ik zal er in dit stuk een paar noemen, maar het wordt echt alleen beperkt door de verbeelding. Als je geïnteresseerd bent, twee geweldige documentaires over protesttactieken en verzetsculturen over de hele wereld zijn “Just Do It: A Tale of Modern-Day Outlaws” (http://justdoitfilm.com)en “Cultures of Resistance.” (http://www.culturesofresistance.org/)

Voordat je echter aan je protestreis begint, moet je absoluut…

GET EDUCATED!

Wat je ook kiest, je moet het beter begrijpen dan wie ook. Onderwijs jezelf goed over de grondbeginselen en complexiteiten met behulp van onderzoek en bronnenmateriaal vanuit verschillende perspectieven. Waarheid is een voorwaarde voor vooruitgang en veel demonstranten vallen ten prooi aan ideologische dogma’s, fanatisme, oppervlakkig begrip, zwermmentaliteiten en eenzijdige perspectieven. De meeste dingen zijn niet zwart-wit. Je doet jezelf, je zaak en de mensheid geen recht door een emotioneel gedreven, ongeschoolde vuist in de lucht te steken.

“Ik ben voor de waarheid, maakt niet uit wie het vertelt. Ik ben voor gerechtigheid, het maakt niet uit voor wie het is of tegen wie het is”-Malcolm X

Ik geloof ook niet in gewelddadige protesttactieken en ben er daarom ook geen voorstander van. De menselijke creativiteit is grenzeloos en er zijn veel effectievere tactieken. Daarom is alles hieronder gericht op creatieve geweldloze directe actie.

“We staan tegenwoordig voortdurend versteld van de verbazingwekkende ontdekkingen op het gebied van geweld. Maar ik blijf erbij dat er veel meer onverwachte en schijnbaar onmogelijke ontdekkingen zullen worden gedaan op het gebied van geweldloosheid.”-Mohandas Gandhi

Historische versus uniek moderne protesttactieken:

De meeste van deze krachtige tactieken kunnen en worden vandaag de dag nog steeds gebruikt, maar er zijn enkele interessante evoluties geweest sinds de tijd van onze andersdenkende voorvaderen. Onthoud dat met de meeste van deze, hoe meer hoe beter.

Signage:

“Ik kan me geen politicus veroorloven dus heb ik dit bord gemaakt”- opmerkelijk bord van Occupy Wall Street

Het maken van een slim of inspirerend bord/poster en het dragen naar een openbare plaats waar mensen het zullen zien en je vragen zullen stellen, is een zeer organische manier om bewustzijn te verspreiden en spreekt boekdelen over je toewijding. Denk je dat dat makkelijk is? Test je zenuwen door een bord alleen in een drukke straat omhoog te houden; je zult een nieuwe bewondering krijgen voor degenen die je in het verleden misschien hebt genegeerd.

Toen vs. nu: Mediatools zoals Photoshop kunnen zorgen voor zeer creatieve en effectieve bewegwijzering. Inspirerende graffiti en kunstwerken kunnen ook een enorm effect hebben. Kijk maar eens naar “Inside Out: a Global Art Project” om te zien wat ik bedoel. http://www.insideoutproject.net/#@section=home

Sit-Ins:

“Ongehoorzaamheid is de ware grondslag van de vrijheid. The obedient must be slaves”-Henry David Thoreau

Van diners tot warenhuizen, voor langere tijd met een groep mensen zitten in het hart van waar je tegen vecht is krachtig. Op 1 februari 1960 ontketenden vier Afro-Amerikaanse eerstejaarsstudenten in Greensboro, Alabama een reeks sit-ins toen zij weigerden het geheel blanke gedeelte van een gesegregeerd lunchloket te verlaten. Hun kleine protest droeg in hoge mate bij tot de verspreiding en de doeltreffendheid van de Beweging voor Burgerrechten.

Toen vs. Nu: Sit-ins zijn enigszins geëvolueerd tot “Bezet een Openbare Ruimte.” Dit is de belangrijkste tactiek van de Occupy-beweging, die in feite inhoudt dat je 24 uur lang een kamp opslaat in een openbare ruimte, meestal voor datgene waartegen je protesteert (banken en overheidsgebouwen in hun geval), om het bewustzijn te vergroten, een fysieke manifestatie te zijn van je onrust, en druk uit te oefenen op die corrupte krachten.

Schreeuwen:

“Ik heb besloten dat het beter is om te schreeuwen. Zwijgen is de echte misdaad tegen de menselijkheid”- Nadezjda Mandelstam.

Is dit een tactiek? Jazeker. Maar het moet spaarzaam worden gebruikt en wanneer het gepast is. Schreeuwen tegen mensen is alleen nuttig als het doel is om mensen zich ongemakkelijk te laten voelen, maar het kan vaak leiden tot een zeer negatief beeld. Bij het chanten van een eensluidende boodschap echter, krijgt het een heel nieuw gevoel van inspirerende kracht voor anderen en voor uw groep.

Toen vs. Nu: Schreeuwen is nog steeds vrijwel hetzelfde, maar men zou kunnen stellen dat we met Facebook en Twitter berichten nu de mogelijkheid hebben om “elektronisch te schreeuwen” en berichten te verspreiden. De “People’s Microphone”, een andere uitvinding van Occupy, is in zoverre cool dat, wanneer de vergunning om versterkende geluidsapparatuur te gebruiken wordt geweigerd, de mensen de boodschap van de spreker overbrengen door deze te herhalen in een golf van geschreeuw, via menselijke vocale versterking. Het is een prachtig gezicht om te zien.

Stilte en stilte:

“Je moet leren stil te zijn temidden van activiteit en levendig te zijn in rust”- Indira Gandhi.

Kijk naar oude clips van burgerrechtenprotestanten die door de politie en opgewonden racisten worden uitgescholden en praktisch in hun gezicht worden gespuugd, of boeddhistische monniken die door soldaten in elkaar worden geslagen…ze zeggen geen woord uit protest (ironisch genoeg). Een grondbeginsel van geweldloos verzet is zwijgen in het verwrongen gezicht van woede, autoriteit of haat en kan een krachtig symbool zijn van je eigen innerlijke vrede en kracht. Niet alleen dat, het kan diegenen die tegen je schreeuwen gemeen en wreed doen lijken, wat helpt om je steun van buitenaf te verwerven.

Toen vs. Nu: Het enige echte verschil is dat bepaalde groepen het zwijgen dreigender en pro-actiever hebben gemaakt. De hackersgroep Anonymous is hier een ideaal voorbeeld van met hun iconische Guy Fawkes-maskers waarmee hun gezichtsloze stilte de lucht met mysterie doortrekt.

Massademonstratie:

“Telkens wanneer een man opkomt voor een ideaal, of handelt om het lot van anderen te verbeteren, of onrechtvaardigheid bestrijdt, zendt hij een kleine rimpeling van hoop uit… die een stroom opbouwt die de machtigste muren van onderdrukking en verzet kan neerhalen”-Robert F. Kennedy

Zamel zoveel mogelijk mensen om een massa lichamen te creëren die de omvang van je zaak laat zien. Je kunt een breed scala aan tactieken toepassen binnen deze massademonstratie en idealiter gebruik je dit lichaam voor een gemeenschappelijk doel. Het is ook een geweldige manier om je te verenigen met andere gelijkgestemde groepen om solidariteit en kracht in aantallen te tonen. Het is moeilijk voor iemand om een zaak af te schrijven waar honderden, zelfs duizenden, achter staan.

Toen vs. Nu: Niet veel verschil hier. Sociale media en mobiele telefoons maken het gemakkelijker om sneller een groter aantal mensen te mobiliseren. Hoe meer je vooruit plant, hoe groter de demonstratie zal zijn.

Marsen:

“Bedreig me niet met liefde, schatje. Let’s just go walking in the rain”- Billie Holiday

Waarbij een grote groep demonstranten in feite naar een vooraf bepaalde bestemming loopt of “marcheert” om aandacht te vragen, kracht te tonen en burgerlijke ongehoorzaamheid te demonstreren. Gandhi’s zoutmars in 1930 over de oneerlijke zoutbelasting van de Indiase regering is een beroemd voorbeeld. De spirituele leider leidde duizenden Indiërs in een mars van 240 mijl van Ahmedabad naar de kustplaats Dandi. De zoutmars inspireerde uiteindelijk honderdduizenden van zijn Indiase medeburgers om in opstand te komen, wat leidde tot meer dan 60.000 arrestaties, en een ongelooflijke beweging op gang bracht die India en de wereld voor altijd veranderde.

Toen vs. Nu: De marsen zijn vandaag de dag nog krachtiger. Wij zijn een cultuur van auto’s, benzine en de mentaliteit van “er snel komen”. De tijd nemen om daadwerkelijk lange afstanden symbolisch te lopen is dus nog specialer. Er zijn ook moderne gemechaniseerde interpretaties zoals motormarsen, fietsmarsen, autobrigades, enz.

Propaganda:

“Je kunt me de geschiedenis in schrijven met hatelijke, verdraaide leugens, je kunt me vertrappen in dit vuil, maar toch, als stof, zal ik opstaan” – Maya Angelou

Propaganda heeft meestal een negatieve context van het verspreiden van leugens en manipulatieve geruchten om iets te verdraaien of een valse overtuiging te poneren. Rechtvaardige doelen begrijpen echter ook dat het verspreiden van feitelijke en inspirerende informatie/literatuur over hun zaak een essentieel instrument is voor rekrutering, bewustwording en om ideologie te verduidelijken. Ideeën zijn onsterfelijk als ze waar klinken.

Toen vs. Nu: Vaak kan het publiceren van de informatie die de oppositie NIET wil dat mensen zien, ongelooflijk effectief zijn. Wiki-Leaks is het beroemdste hedendaagse voorbeeld van het verspreiden van de gruwelijke onderbuik van regeringen en bedrijven. Sociale Media, documentaires, blogs, FB en Tweet Posts, YouTube Video’s en E-mail zijn allemaal moderne manieren om informatie te verspreiden via een breder net en met verschillende creatieve media.

Boycots:

“Het grootste probleem is dat een boycot alleen effectief kan zijn als je eerst duizenden – misschien zelfs miljoenen – anderen overhaalt om mee te doen, wat veel werk is en meestal niet succesvol”- L. Neil Smith.

Een verloren protestkunst hier in onze door consumptie gedreven maatschappij. Een boycot is het afzien van het kopen of gebruiken van iets. Je hebt bijvoorbeeld ontdekt hoe Coca Cola zijn Latijns-Amerikaanse arbeiders mishandelt (wat ook echt gebeurt) en daarom organiseer je een groep mensen om geen Coca Cola-producten meer te gebruiken. Het is belangrijk op te merken dat, zelfs als de boycot klein is, het psychologische effect van een “koop niet” in een anders “altijd kopen” cultuur ingrijpend is, vooral voor bedrijven die meer geven om hun bottom line dan om iets anders. Misschien wel de beroemdste Amerikaanse boycot is de Montgomery Bus Boycott in 1955, aangestoken door de onverschrokken Rosa Parks, waar de zwarte gemeenschap stopte met het rijden in de gesegregeerde bussen totdat ze de segregatie opheffen.

Toen vs. Nu: De sleutel hier is om manieren te vinden om de boycot bekend te maken. Vroeger waren lokale kranten en mond-tot-mondreclame van groter belang, zodat de mensen gemakkelijker hoorden wat er aan de hand was. Nu, met enorme multinationals, Wall Mart-sized muren van producten, en een overvloed aan media-afleidingen, kan een lokale of regionale boycot verloren gaan in de mix. Hier is een geweldig artikel over boycots: (http://boycott-thieves.blogspot.com/2005/11/boycotts-famous-ones-tips-for.html)

Putting Your Body in the Way of Big Things:

“De betekenis van zijn moment – het was niet meer dan dat – was direct te ontcijferen in elke taal, voor elke leeftijd”- Time Magazine.

Iedereen kent wel de iconische foto van “De tankman van Tiananmen” (http://lens.blogs.nytimes.com/2009/06/03/behind-the-scenes-tank-man-of-tiananmen/), de eenzame Chinese man die na het bloedbad op het Plein van de Hemelse Vrede, waarbij honderden demonstranten om het leven kwamen, voor een colonne rollende tanks ging staan. Hoewel zeer gevaarlijk, is staan of zitten voor grote machines, wapentuig, of autoriteitsfiguren een diepgaand symbool van het dappere verzet van het individu tegen de machtige machine.

Toen vs. Nu: Zorg ervoor dat er een camera filmt en dat je weet waar je aan begint.

Taking the Hit:

“Gedurfde ideeën zijn als schaakstukken die naar voren worden geschoven; ze kunnen worden verslagen, maar ze kunnen een winnend spel beginnen”- John Wolfgang von Goethe.

Misschien wel de meest waarachtige test van de geweldloze geest. Een vuistslag, een pak slaag, een gummiknuppel of pepperspray in het gezicht incasseren en niet in natura reageren, dat is DOUGH! Maar net als bij de zwijgtactiek zal het incasseren van de klap en vreedzaam blijven, helpen om je oppositie publiekelijk te demoniseren en het onrecht in de harten van de toeschouwers aan te wakkeren. Het zal ook geloofwaardigheid verlenen aan geweldloze methoden, wat de hoop is van de meeste moderne demonstranten.

Toen vs. Nu: Het leger en de politie hebben een breed scala aan “geweldloze” wapens ontwikkeld, zoals metalen bean bags, pellets, verdovingsgeweren, enz. die je onmiddellijk bewusteloos kunnen slaan of erger. Nogmaals, zorg dat er altijd een cameraman bij is en besef dat het geen echte kogels zijn, maar dat ze wel ernstige schade kunnen aanrichten.

Sabotage:

“Uitstelgedrag is, zonder twijfel, onze favoriete vorm van zelfsabotage” – Alyce P. Cornyn-Selby.

Het komt in alle vormen en maten. In principe alles wat de activiteiten van je tegenstanders verstoort, onderbreekt of permanent stopzet. Het is meestal “illegaal”. Of het nu gaat om het tegenhouden van de executie van een huis door een show van lichamen of het uitrukken van het circuit van de bulldozer, sabotage is een extreme maar soms noodzakelijke methode.

Toen vs. Nu: Nogmaals, de zeer geheimzinnige activistische hackersgroep “Anonymous” brengt elektronische sabotage in de 21e eeuw door in te breken in verschillende overheids- en bedrijfssystemen en een heleboel gekke computerdingen te doen die ik niet zou kunnen beginnen uit te leggen. Als je goed bent met techniek, is dit je kans om te schitteren.

Dwaasheid:

“Spot is het machtigste wapen van de mens. Het is bijna onmogelijk om spot tegen te gaan. Saul Alinsky

Niet vaak gezien als een protesttactiek, kan het, in de juiste setting en op het juiste moment, zeer effectief zijn. Protesteren hoeft niet alleen maar angst en woede, bloed en kogels te zijn… het kan ook, ja, leuk zijn. Of het nu gaat om een protest sketch, een vernietigend komisch optreden, of een grappige video die de oppositie satireert, humor is een deel van onze menselijkheid en kan de last van zware tijden verlichten. Het kan ook de o zo serieuze oppositie iets hards aandoen. Onthoud, als je de macht van het gezag niet erkent, heeft het geen macht. Als je lacht om de macht van het gezag, heeft het nog minder.

Toen vs. Nu: Nogmaals, de mogelijkheid voor steeds meer mensen om hun eigen video’s, podcasts en foto’s te maken, stelt de creatieve hilariteit in staat om te floreren en het publiek te laten groeien in een kwestie van uren. Humor gaat meer viral en is verteerbaar voor een bredere demografie.

Flash Mobs:

“Alle kwalen van de mensheid, alle tragische tegenslagen die de geschiedenisboeken vullen, alle politieke blunders, alle mislukkingen van de grote leiders zijn louter voortgekomen uit een gebrek aan vaardigheid in het dansen”-Moliere.

Dit kan aansluiten bij de gekte. “Flash Mob” is een volledig moderne uitvinding waarbij groepen mensen plotseling op een openbare plaats bijeenkomen om gedurende korte tijd een ongebruikelijke en schijnbaar zinloze handeling te verrichten, en vervolgens uiteenvallen. Hoewel het oorspronkelijk niet of niet uitsluitend een protesttactiek was, kan het absoluut een leuke en creatieve manier zijn om je aanwezigheid kenbaar te maken en er weer vandoor te gaan voordat iemand kan bedenken wat er met je moet gebeuren. Hoewel ik het nog nooit gedaan heb… zou ik het wel eens willen doen. Hier is een lijst met een aantal geweldige flashmob-video’s!

Hongerstaking:

“Ongewenst zijn, niet geliefd, niet verzorgd, vergeten door iedereen, ik denk dat dat een veel grotere honger is, een veel grotere armoede dan de persoon die niets te eten heeft”- Moeder Theresa.

Deze is intens en wordt meestal gebruikt door politieke gevangenen. Een hongerstaking houdt in dat je weigert te eten tot je eisen zijn ingewilligd. Bobby Sands, van de Provisional Irish Republican Party, is een van de beroemdste en meest controversiële politieke gevangenen die in 1981 een hongerstaking leidde toen hij door de Britten gevangen werd gehouden. Hij hield het 66 dagen vol tot hij stierf aan zijn staking. Deze gebeurtenis werd omgezet in een aangrijpende film genaamd Hunger (http://www.youtube.com/watch?v=dmVPCX0LxN8), en was een van de doorbraakrollen voor de nu hoofdrolspeler (die zo mager is in deze film dat het belachelijk is) Michael Fassbender. Het bekijken waard.

Then vs. Now: Nog steeds even krachtig als altijd, maar moet alleen worden gebruikt als laatste redmiddel en wanneer alle andere tactieken falen. Zorg dat de buitenwereld van je aanval weet, zodat ze druk kunnen uitoefenen op je gijzelnemers.

Zelfmoord:

“De wereld is nog steeds gecharmeerd van het romantische beeld van de nobele, in saffraan gehulde monnik” – Onbekend

Zelfmoord is het in brand steken van zichzelf als laatste daad van protest. Ik ben helemaal geen voorstander van deze tactiek, maar door haar niet te noemen zou ik onrecht doen aan de moedige enkelingen die haar hebben toegepast met historisch schokkende resultaten. Het beroemdste historische voorbeeld, de foto die we allemaal herkennen en die ons onmiddellijk doet stilstaan en nadenken, is die van Thích Quảng Đức. Hij was de Vietnamese Mahayana boeddhistische monnik die zichzelf in een drukke straat in Saigon verbrandde uit protest tegen de vervolging van boeddhisten door de rooms-katholieke regering van Zuid-Vietnam.

Toen vs. Nu: Velen weten het nog steeds niet, maar de recente Arabische Lente kan worden teruggevoerd op Mohamed Bouazizi, een Tunesische straatverkoper die, na jaren van vernedering en mishandeling door corrupte overheidsfunctionarissen, zichzelf op 17 december 2010 in brand stak, “uit protest tegen de inbeslagname van zijn waren en de pesterijen en vernederingen die hem naar zijn zeggen werden aangedaan door een gemeenteambtenaar en haar hulpjes.” Zijn daad werd een katalysator voor de Tunesische Revolutie en de Arabische Lente, en zette aan tot demonstraties en rellen in heel Tunesië.

Er valt nog veel meer te zeggen over protesteren en de tactiek ervan, maar als er één belangrijk ding is dat ik hier kan zeggen, dan is het om altijd zonder angst te zijn. “Je moet je nooit door je angsten laten weerhouden om te doen wat je weet dat juist is,” zegt Aung San Suu Kyi. Angst is de grootste vijand van de demonstrant en het overwinnen ervan is zijn grootste kracht en troef. Geweldloze demonstranten weigeren de door angst ingegeven mentaliteit van hun cultuur en de oppositie te volgen, zij blijven onvermurwbaar in hun overtuiging dat liefde en inspiratie voor iets dat groter is dan zijzelf, de overwinning zullen behalen. De weg is niet gemakkelijk of snel, maar hun standvastige toewijding onder allerlei soorten tegenstand, zowel metaal als fysiek, tilt hen naar een nieuw plateau van vreedzame kracht.

Ik vraag jullie allemaal om goed na te denken over de dagen die komen gaan en wat jullie voor waar houden. Bent u bereid de straat op te gaan om hen te verdedigen? Bent u bereid u aan te sluiten bij de moedige gemeenschap van hen die ergens voor staan? Bent u bereid om de kracht van het protest uit te oefenen? Zo ja, wees dan altijd onbevreesd en weet dat je nooit alleen zult zijn in je strijd.