Report Outline
Evolution of the Reparation Problem 1924-28
Reparation Functions of the International Bank

De diplomatieke conferentie waarvan de zittingen in Den Haag op 31 augustus 1929 werden beëindigd, zal in oktober – na de sluiting van de Tiende Vergadering van de Volkenbond – opnieuw bijeen worden geroepen om definitieve regelingen te overwegen voor de uitvoering van het herstelplan Young. De formele aanvaarding van het Young-plan werd door de vertegenwoordigers van de belanghebbende mogendheden in Den Haag uitgesteld tot oktober, maar gehoopt wordt dat tijdens de hervatte zittingen tijdig een definitief akkoord over alle onopgeloste kwesties kan worden bereikt, zodat het vóór 1 november 1929 volledig kan worden bekrachtigd en het nieuwe herstelplan op die datum in werking kan treden.

De spectaculaire strijd in Den Haag over de Spa-percentages en het Britse aandeel in de herstelbetalingen heeft de aandacht van het publiek afgeleid van de voornaamste aanbeveling van de commissie van deskundigen van Young, namelijk de oprichting van een niet-politieke organisatie, “de Bank voor Internationale Betalingen” genaamd, ter vervanging van de herstelmechanismen van het Dawes-plan. De eerste stappen in de richting van de uitvoering van deze aanbeveling werden in Den Haag gezet toen de conferentie het organisatiecomité instelde waarin het plan-Young voorzag en dit opdroeg het handvest voor de nieuwe bank op te stellen. De analyse van het bankproject die op de volgende bladzijden aan de orde komt, zal duidelijk maken dat enkele van de belangrijkste internationale vraagstukken die zich sinds de oorlog hebben voorgedaan, zullen moeten worden opgelost wanneer de oprichting van deze nieuwe financiële instelling definitief in overweging wordt genomen. Deze kwesties zullen worden gezien als beginselen en geldbetalingen van veel groter belang dan die waarvoor de Britse Minister van Financiën drie weken in Den Haag heeft gevochten.

De Bank als sleutel tot het Young Plan

De voorgestelde Bank voor Internationale Betalingen is het hart, van het Young plan. De deskundigen die het plan hebben opgesteld, hebben dat overduidelijk gemaakt door de wijze waarop elk onderdeel van hun voorstellen op de nieuwe instelling was gericht. Een begrip van de wezenlijke aard van het bankproject kan echter niet worden verkregen door alleen de tekst van het plan Young te bestuderen. Het wordt pas duidelijk wanneer het plan wordt bestudeerd in samenhang met de ervaringen van de schuldeisers van de herstelbetalingen tussen 30 augustus 1924, toen het Dawes-plan werd aanvaard door middel van het Londense protocol van die datum, en 16 september 1928, toen de regeringen van België, Frankrijk, Duitsland, Groot-Brittannië, Italië en Japan in Genève een overeenkomst bereikten over de “noodzaak van een volledige en definitieve regeling van het herstelprobleem en van de oprichting voor dit doel van een door de zes regeringen aan te wijzen commissie van financiële deskundigen”. Alleen de tendens van die ervaring zal duidelijk maken waarom het bankproject zo’n grote plaats inneemt in het rapport Young – zoals alleen de tendens van de herstelervaring van 1919 tot de bezetting van het Ruhrgebied de eigenaardigheden van het rapport Dawes kon verklaren.1373