Pamela Miller en Linda Parker ontmoetten elkaar rond 1966 toen ze naar Cleveland High School in Los Angeles gingen. Christine Frka reisde met Sandra Rowe vanuit San Pedro naar Los Angeles, en beiden woonden in 1968 in de kelder van Frank Zappa’s Log Cabin op 2401 Laurel Canyon Boulevard in de Hollywood Hills. Frka was de inwonende nanny voor Zappa’s oudste kind Moon Unit voordat Miller het het jaar daarop overnam. Judith Peters was van de Haight Ashbury naar Los Angeles geëmigreerd uit “verveling”, omdat ze beweerde dat ze “niet voor altijd een hippie kon zijn”. Cynthia Wells werd door Peters bij de groep gehaald nadat de kern van de groep was gevormd. Dit verklaart de aanwezigheid van Miss Cynderella in sommige, maar niet alle, publiciteitsfoto’s van de GTO’s. Lucy Offerall was ook geen oorspronkelijk lid, maar kwam erbij na de opname van Permanent Damage.

De groep noemde zichzelf aanvankelijk de Cherry Sisters, maar veranderde al snel in de Laurel Canyon Ballet Company. Frank Zappa veranderde later hun naam in de GTOs, die hij beschreef als “een acroniem dat, zoals Stanley Booth schreef, zou kunnen betekenen Girls Together Outrageously, Orally, of iets anders dat begint met O.” Op de binnenhoes van hun album wordt het acroniem ook omschreven als “Girls Together Occasionally”, “Girls Together Often”, en “Girls Together Only”. Miss Lucy verklaarde in een interview dat de laatste naam is waar het voor stond, hoewel het door de meesten wordt begrepen dat de naam op het album, Girls Together Outrageously, de naam van de groep is.

De leden werden verbonden door hun associatie met Zappa, die hun artistieke inspanningen aanmoedigde ondanks hun beperkte vocale vaardigheden. De groep trad “slechts 4 of 5 keer” live op, hoewel ze een sterke indruk maakten tijdens hun optreden in december 1968 in het Shrine Auditorium als opening voor The Mothers of Invention, Alice Cooper en Wild Man Fischer. Een mix van theatraliteit, zang, dans, wilde kostuums, en ongewone lyrische inhoud waren de hoofdbestanddelen van hun act. Hun enige album, Permanent Damage (Straight Records), werd in 1969 geproduceerd door Zappa met de hulp van Lowell George en Russ Titelman op tracks 7 en 11. Het laatste nummer bevat ook Titelman’s zwager, gitarist Ry Cooder, en beiden verschijnen op Captain Beefheart’s Safe as Milk album. Track 5 “The Captain’s Fat Theresa Shoes” is een GTO-commentaar op Beefheart’s smaak in schoeisel (zijn neef Victor Hayden had hem voorgesteld aan Pamela Des Barres). De nummers zijn gemixt met gesprekken tussen de leden van de groep, vrienden, en anderen, waaronder Cynthia Plaster Caster en Rodney Bingenheimer. Het album bevat songwriting bijdragen van Lowell George, Jeff Beck, Craig Doerge, en Davy Jones. Een jonge Rod Stewart is te horen op track 14. Permanent Damage werd in 1989 heruitgebracht op CD door Enigma Retro.