De bewegende beelden van Thomas Edison

Edison’s eerste werk met bewegende beelden (1888-89) was geïnspireerd door de analyse van beweging door Muybridge. Het eerste toestel van Edison leek op zijn fonograaf, met een spiraalvormige rangschikking van foto’s van 1/16 inch op een cilinder. Bekeken met een microscoop waren deze eerste bewegende beelden nogal ruw, en moeilijk scherp te stellen. In samenwerking met W.K.L. Dickson ontwikkelde Edison vervolgens de Strip Kinetograph, waarbij gebruik werd gemaakt van de verbeterde 35 mm celluloid film van George Eastman. De film werd in ononderbroken stroken gesneden en langs de randen geperforeerd, en door middel van tandwielen in een stop-en-go-beweging achter de sluiter bewogen.

In Edisons filmstudio, technisch bekend als een Kinetografisch Theater, maar bijgenaamd “De Zwarte Maria” (1893), filmden Edison en zijn medewerkers korte films die later bekeken konden worden met zijn kijkgaatjes-Kinetoscopen (1894). Eén persoon tegelijk kon de films bekijken via de Kinetoscoop. Elke Kinetoscope was ongeveer 1 meter hoog, 20 inch vierkant en had een kijkgaatje waarmee de kijker in ongeveer 20 seconden een film van 50 meter kon bekijken. Een lamp op batterijen zorgde ervoor dat de film verlicht kon worden.