Kalmeer, persoon die verlangt naar de esthetiek van een Hudson Hornet, een Plymouth Superbird, een Oldsmobile Cutlass of een Pontiac Grand Prix die ronden aflegt in NASCAR’s eredivisie. Dit is gewoon een mening, een die werd geformuleerd bij het vallen van de groene vlag voor de 2019 Daytona 500 en versterkt door de eerste paar maanden van het seizoen.

De auto’s die in 2019 in de Monster Energy NASCAR Cup Series rijden – Chevrolet’s Camaro ZL1, Ford’s Mustang en Toyota’s Camry – zijn de meest badass-uitziende auto’s die de serie ooit heeft gekenmerkt.

MORE: North Wilkesboro Speedway, een beroemd NASCAR-spook, weer tot leven gewekt

Veel hiervan heeft natuurlijk betrekking op de moderne, gestroomlijnde stylings van de Camaro’s, Mustangs en Camrys die het publiek in 2019 van lokale autoloten kan rijden. Kudos aan Chevrolet, Ford en Toyota voor het ontwikkelen van expressieve ontwerpen in een tijdperk waarin een dergelijke kunst een achterbank zou kunnen nemen voor, laten we zeggen, brandstofbesparing of gemak-gerelateerde functies.

De nieuwe generatie van de Camry, uitgebracht in 2017, arriveerde met een verfrissend gemeen ogende voorkant die zijn plaats in de racerij waardig is. En er is veel gesproken over de gelijkenis die de moderne Camaro’s en Mustangs vertonen met die van de jaren zestig, grotendeels beschouwd als iets van gloriedagen voor beide modellen.

Kudos ook, dan, naar NASCAR voor het matchen van deze glanzende ontwerpen met “stock cars” die zo veel mogelijk lijken op werkelijke stock cars binnen de parameters van veiligheid en uniformiteit.

En dat is een belangrijke factor, een die Joey Logano vorige maand naar voren bracht in een gesprek met Sporting News. De bestuurder van de No. 22 Penske Racing Ford Mustang herinnerde eraan dat de NASCAR Cup Series-auto’s nooit zullen terugkeren naar de win-op-zondag, verkoop-op-maandag eenvoud waarop de sport werd opgericht.

“We zullen nooit meer teruggaan naar dat,” zei Logano. “En dat is maar goed ook, want onze auto’s zijn een stuk veiliger.”

Toch, zelfs als NASCAR de esthetiek van een stock 1967 Ford Fairlane zou kunnen terugbrengen die door de high-banked bochten van Daytona zoeft, zou het dat niet moeten doen.

De 2019 Mustang ziet er zo veel beter uit.

“De automan in mij wil kijken naar de lijnen en hoe sexy het is,” Clint Bowyer, coureur van de No. 14 Stewart-Haas Racing Ford, zei toen de nieuwe Mustang voor de Cup Series afgelopen zomer werd onthuld.

Dat vat deze lijn van denken zo ongeveer samen.

De toevoeging van de Mustang aan de serie voor de allereerste keer in 2019 is wat deze line-up van Cup-auto’s naar de top stoot. Het is een enorme upgrade ten opzichte van de verschillende stylings van de Fusion, het model dat Ford van 2006-18 in de Cup Series runde.

Voor die tijd zag de Ford Taurus en zijn saaie, cirkelvormige koplampdecals er net zo misplaatst uit op een racecircuit als men zou verwachten voor een vierdeurs stockcar-model. Het spreekt ook voor zich dat de Mustang, Ford’s oudste auto en ’s werelds best verkochte sportcoupé, de fabrikant in NASCAR zou moeten vertegenwoordigen.

1986 Ford Thunderbird

(Getty Images)

1998 Ford Taurus

(Getty Images)

2006 Ford Fusion

(Getty Images)

2019 Ford Mustang

(Getty Images)

Het uiterlijk van Cup-auto’s door de jaren heen kan worden gecategoriseerd aan de hand van de generatie waarin ze vallen. De auto-ontwerpen van NASCAR, momenteel in Generatie 6, bereiken hun hoogtepunt in 2019, vlak voordat de sport overgaat naar Generatie 7, waarschijnlijk in 2021.

Generatie 1, die begon met de oprichting van NASCAR in 1948 en het midden van de jaren zestig bereikte, draaide om “strictly stock.”

Deze auto’s werden letterlijk van de showroom naar de racebaan gebracht, met als enige wijzigingen stickers en deuren die werden dichtgesnoerd.

Volgens NASCAR.com was 1965 het laatste jaar waarin Ford racete met een standaard chassis.

Generatie 1

(Getty Images)

Generatie 2 (1967-80) bevatte voor het eerst auto’s met aangepaste frames – de eerste stap in een lange reeks veiligheids- en entertainmentgerelateerde ontwikkelingen in NASCAR. Ook al waren deze wagens aangepast, hun ontwerp kwam nog steeds grotendeels overeen met dat van de wagens bij de dealer. En ze zagen er geweldig uit.

De Plymouth Superbird. De Dodge Charger. De Chevy Monte Carlo. Allemaal geweldig.

Strikt vanuit een esthetisch standpunt, komt deze generatie qua uiterlijk op de tweede plaats achter de huidige stylings.

Generatie 2

(Google)

Generatie 3 (1981-91) ging minder om het uiterlijk – hoewel NASCAR wel probeerde om de auto’s meer op productieauto’s te laten lijken door de wielbasis te verkleinen naar 110 inch – en meer om snelheid. De restrictor plates die NASCAR dit seizoen afschafte, die werden gebruikt om de snelheden op Daytona en Talladega te matigen, waren het product van de snelheden die deze auto’s op deze superspeedways haalden.

Dit was de generatie waarin Chevrolet veel succes had met zijn Monte Carlo (en daarna Lumina), en Buick begon af te glijden. In 1985, reden alle Cup Series winnaars in een Chevy of een Ford. Het laatste kampioenschap dat Buick won was in 1982 (Darrell Waltrip).

De auto’s waren snel, maar ze waren boxy en niet zo aantrekkelijk voor het oog als die van de vorige generatie.

Generatie 3

(Getty Images)

De auto’s van generatie 4 (1992-06) waren niet per se lelijk, maar dit waren de jaren waarin Cup-wagens niet meer op productieauto’s leken. Het ging allemaal om aerodynamica, niet om esthetiek, en het resultaat waren afgeronde auto’s die meer leken op klei die in het beeld van een kind van een auto was gegoten dan op een echte auto.

De ontwerpen aan het eind van deze generatie, rond 2005, waren bijzonder afschuwelijk.

Generatie 4

(Getty Images)

Generatie 5 (2007-12) is beter bekend als de “Auto van Morgen.” En wat het uiterlijk betreft, was het een complete ramp.

Zware splitters en grove spoilers teisterden deze generatie Cup-auto’s, ondanks de vooruitgang op het gebied van veiligheid die gepaard ging met de ontwikkeling ervan. Gelukkig krompen de splitters en spoilers tegen het einde van deze generatie, maar de ontwerpen bleven relatief generiek en saai.

Generatie 5

(Getty Images)

Generatie 6 (2013-heden) begon met een grote stap toen NASCAR toestond dat fabrikant-unieke bodypanelen op bestaande chassis konden worden geplaatst.

Eindelijk, na meer dan 20 jaar, begonnen Cup-auto’s meer op productieauto’s te lijken, verder dan wat eenvoudige stickers.

Combineer die inspanning van NASCAR met de recente stijlupgrades van de fabrikanten, en je krijgt de 2019 line-up van Cup-auto’s.

Kijk maar eens naar deze dingen.

(Getty Images)

Zo gemeen uitziend. Zo pikant.

Jaar, ook, zo accuraat.

Goed gedaan, Chevy, Ford en Toyota. En goed gedaan, NASCAR.

Nu maar hopen dat dit esthetische momentum niet teniet wordt gedaan wanneer Generatie 7 arriveert.