Je kunt arbitrage gebruiken voor zeer complexe internationale geschillen – bijvoorbeeld met behulp van het Internationale Hof van Arbitrage. Veel complexe commerciële geschillen in de Verenigde Staten worden opgelost onder leiding en volgens de procedures van de American Arbitration Association.

De American Industry of Architects heeft zijn eigen arbitrageregels en -bepalingen die in veel bouwcontracten voorkomen. Wij weten dat zelfs sommige familierechtelijke kwesties aan arbitrage kunnen worden onderworpen. Zeker de meeste mensen die contracten met grote bedrijven ondertekenen, realiseren zich niet eens dat zij hebben ingestemd met arbitrage in plaats van een formele gerechtelijke procedure.

Wat maakt arbitrage anders?

Sommige arbitrageprocedures hebben meerdere mensen die als scheidsrechter optreden en de scheidsrechters zijn niet altijd advocaten. Als u zich het kortstondige leven van de rechtbankshow van Nancy Grace herinnert (u kent haar misschien beter van “Dancing with the Stars”), moest zij altijd in het proces-verbaal opnemen dat de procespartijen ermee instemden door haar beslissing te worden gebonden en zij is nooit een gekozen of benoemde rechter geweest.

Een van de belangrijkste verschillen tussen het gebruik van arbitrage om een zaak op te lossen en het gebruik van een procesrechtbank om een zaak op te lossen is de mogelijkheid voor de verliezende partij om tegen het resultaat in beroep te gaan. Wanneer een arbiter een beslissing neemt in een bindende arbitrage, kan de verliezende partij in het algemeen alleen de schrijffouten aanvechten (wiskundige fouten bij het optellen van de schade). Er zijn enkele uitzonderingen, zoals het aanvallen van de arbiter omdat hij de wet volledig heeft genegeerd of omdat hij uitspraak heeft gedaan over kwesties waarvoor hij of zij niet bevoegd was. Over het algemeen zal de rechtbank die de beslissing bevestigt echter het standpunt innemen van “u hebt ingestemd met arbitrage in plaats van de rechtbank in te schakelen, dus handel er maar naar”.

Kortom, in een normale rechtszaak met een zittende rechter heb je het recht om tegen de beslissing in beroep te gaan op basis van de grond van de zaak. Bij arbitrage verlies je dat recht in wezen voor bijna alle doeleinden. De gronden om in beroep te gaan tegen een vonnis van een rechtbank zijn zeer ruim en de gronden om in beroep te gaan tegen een arbitrale beslissing zijn uiterst beperkt.

Dus, terugkomend op mijn favoriete rechter, ik bedoel arbiter, rechter Milian, zij is absoluut een beslisser wanneer zij uitspraak doet in een zaak. De partijen stemden ermee in dat “Het Volkstribunaal” de zaak zou behandelen, kenden het risico, en stemden ermee in gebonden te zijn aan de beslissing.

Wanneer de partijen instemmen met echte rechtbank reality televisie optredens, stemmen zij ermee in gebonden te zijn aan de beslissing van de “rechter” meer dan wanneer zij in een echt staatsgerechtsgebouw zouden zijn. Echte tv-rechtbankarbiters zoals “The People’s Court” en “Judge Judy” zijn naar mijn mening machtiger dan echte rechters.

De volgende keer dat je een van die shows bekijkt, onthoud dan drie dingen: (1) er is een statistisch hoog percentage dat uw advocaat misschien ook naar dezelfde show kijkt; (2) de partijen zijn daadwerkelijk gebonden aan de beslissing; en (3) het is geweldige televisie naar mijn mening.

Spiegelen reality tv-shows over echte rechtbanken een accurate weergave van hoe rechters hun werk doen? In het algemeen zou ik zeggen van niet. Maar als je tijd hebt om naar een huiselijk geweld docket kalender te gaan of een laatste hoorzitting te bekijken in een kleine claim rechtbank waar geen van de partijen wordt vertegenwoordigd door een advocaat, zul je opmerkelijke overeenkomsten zien.