$dotcontent.find(‘7ca42581-b81d-4eb2-8520-3f13e7c76947’).customCode

De witneusige coatimundi, of coati, is een van Costa Rica’s 200 zoogdiersoorten, en wordt vaak verward met een wasbeer of grote huiskat, omdat hij qua grootte en uiterlijk vergelijkbaar is. De vacht van coati’s is meestal roodbruin tot donkerbruin van kleur. Hun kop is lang en slank met een spitse snuit die goed geschikt is om in de grond te wroeten naar insecten.

Kleurvariaties komen veel voor, maar veel coati’s hebben witte of crèmekleurige ringen rond hun ogen, snuit en staart. Coati’s kunnen meer dan negen pond wegen en hun krachtige, stevige poten en scherpe klauwen maken hen tot uitzonderlijke boomklimmers. Coatimundis zijn overdag actief, wat betekent dat ze meestal overdag actief zijn en ’s nachts hun toevlucht zoeken in bomen.

Zoals hun verwanten wasberen, hebben coatis een uitstekende reukzin en zijn echte alleseters. In Costa Rica eten ze een verscheidenheid aan vruchten, bladeren, noten, eieren, ongewervelde dieren, hagedissen, krabben, vissen en kleine zoogdieren. Ze zijn ook opportunistische eters en eten aas als dat voorhanden is. De coati communiceert door middel van een reeks grommende, tjilpende en snuivende geluiden. In het wild hebben coati’s een levensduur van zeven tot twaalf jaar.

Habitat:

Coati’s komen algemeen voor in heel Costa Rica en kunnen overleven in diverse habitats. Ze geven echter de voorkeur aan dichtbeboste gebieden waar gemakkelijk voedsel kan worden gevonden. Coati’s worden vaak gezien in het tropisch regenwoud van Manuel Antonio National Park, langs de mangrove riviermondingen van Cahuita National Park en in de omgeving van Arenal Volcano. Met de toename van het toerisme hebben de neusbeertjes zich gemakkelijk aangepast aan de aanwezigheid van de mens en, zoals beren of wasberen, raken zij eraan gewend door mensen te worden gevoerd. Dit kan uiteindelijk leiden tot agressief gedrag als ze om voedsel bedelen en het is bekend dat ze zelfs campings overvallen.

Coati-vrouwtjes en hun jongen trekken rond in groepen van vijf tot dertig individuen, die het grootste deel van hun tijd op de grond doorbrengen om voedsel te zoeken. Volwassen mannetjes zijn solitaire wezens, behalve tijdens het broedseizoen, wanneer ze tijdelijk worden opgenomen in de sociale groep van de vrouwtjes.

Herplanting:

Het broedseizoen varieert van plaats tot plaats en hangt meestal samen met de beschikbaarheid van voedsel. Zodra een dominant mannetje door de coati-clan is geaccepteerd, paart hij met alle vrouwtjes voordat hij terugkeert naar een solitair leven. Vrouwtjes coati’s maken hun nesten in bomen en baren drie tot zes jongen na een draagtijd van 75 dagen.

Baby coati’s zijn klein (3 ons) en zijn volledig afhankelijk van hun moeder tot ze zes weken oud zijn. De jonge coati’s worden met vier maanden gespeend en zijn geslachtsrijp als ze twee jaar oud zijn. Over het algemeen zijn neusbeertjes zeer speelse dieren en jonge neusbeertjes kunnen bijzonder ondeugend zijn.

Status in het wild:

De witneuscoatimundi wordt niet beschouwd als een bedreigde diersoort. De mens dringt steeds verder door in het territorium van de coati, waardoor deze intelligente dieren gedwongen worden in steeds kleinere gebieden te leven. Natuurlijke roofdieren van de coati zijn ocelots, jaguarundi’s, jaguars, haviken, vossen en boa constrictors. Mensen jagen af en toe op coati’s als voedsel, en er is een alarmerende vraag naar coati’s als huisdieren.