Al eeuwenlang zoekt de mensheid naar doeltreffende pijnbestrijding door natuurlijke geneesmiddelen te gebruiken die plaatselijk op een pijnlijke of gewonde plek worden aangebracht. Wanneer een deel van het lichaam gewond raakt, is de aangeboren, natuurlijke reactie om over de getroffen plek te wrijven. Dit wrijven op zich lijkt al therapeutisch te werken, maar wanneer kruiden plaatselijk worden aangebracht, kan dit de genezingsrespons versterken. Veel plantaardige middelen bieden een uitstekende verlichting van pijn en ontsteking wanneer ze worden gemasseerd over spieren, pezen, ligamenten en gewrichten die pijnlijk, gevoelig of getraumatiseerd zijn.

Boswellia (Boswellia serrata)

Boswellia is een goed onderzocht kruid dat een nuttige ontstekingsremmer is en zowel inwendig als uitwendig kan worden gebruikt. Ga voor een volledige bespreking van Boswellia naar het gedeelte “Botanicals Taken Orally” hieronder.

Teasel (Radix dipsacus)Xu Duan

Teasel wordt vaak aangeduid als Dipsacus. Het is een dramatisch hoge bloeiende plant die werd gebruikt als een “kam” zowel om dierlijk en menselijk haar te verzorgen en om wol op een weefgetouw te trekken. Hij wordt in de traditionele Chinese geneeskunde vaak gebruikt in formules voor artrose. Dipsacus versterkt de lever en de nieren, twee van de organen die het meest worden aangetast bij artritis. Dipsacus helpt de botten en pezen te versterken en voorkomt schade door slijtage. Het bevordert ook de circulatie van het bloed en helpt de gewrichten te “bevochtigen”. Hoewel onderzoek naar Dipsacus als een solo kruid schaars is in de medische literatuur, heeft Dipsacus klinische effectiviteit laten zien bij de behandeling van artritis als onderdeel van TCM-formules zoals Wangbi Chongji7 en Shuguan Wenjing.8

Angelica (Angelica pubescence, Angelica dahuricae)

Het geslacht Angelica kent vele soorten die traditioneel worden gebruikt om te helpen bij de verplaatsing van Qi en bloed, waardoor blokkades in het aangetaste lichaamsdeel worden opgeheven. Zowel uitwendige als orale toepassingen hebben een nociceptieve werking aangetoond, waardoor pijn en gevoeligheid worden verzacht.9,10

Rue (Ruta graveolens)

Ruta bevat veel ontstekingsremmende flavonoïden,11 die ontstekingen kunnen remmen en oxidatieve schade gerelateerd aan artritis en andere ontstekingsaandoeningen kunnen verminderen.12 Rue is vooral nuttig voor ligamenten en gespannen spieren na blessures. (b.v. verrekte hamstrings) Het kan uitwendig of in homeopathische doses worden gebruikt. Rue mag niet inwendig worden gebruikt vanwege toxiciteitskwesties.

Aconiet (Aconitum napellus)

De grote genezer Paracelsus is geciteerd als zeggend… “Alles is vergif…niets is vergif…alleen de dosis staat toe dat iets niet vergiftig is. “Giftige stoffen kunnen onschadelijk zijn in kleine doses, terwijl normaal onschadelijke stoffen dodelijk kunnen zijn als ze te veel geconsumeerd worden: Zelfs water !

Aconiet, ook wel Monnikskap genoemd, is een kruid dat door velen gevreesd wordt vanwege de krachtige werking en de hoge mate van giftigheid. In de juiste kleine dosis is het echter ongeëvenaard in zijn pijnstillende werking. Aconiet stimuleert eerst en kalmeert later de zenuwen die betrokken zijn bij pijn, aanraking en temperatuur. De aanvankelijke tinteling maakt plaats voor een lang aanhoudende verdovende werking. De beroemde eclectische arts, Dr. Ellingwood, vond dat aconiet uiterst nuttig kon zijn bij de verlichting van acute pijn. Hij stelde voor,… “misschien is de meest onmiddellijke invloed die bij acute pijn kan worden verkregen, 5 druppels menthol en akoniet elk in de palm van de hand te doen en deze 2 tot 3 minuten op de pijnlijke plaats te houden. Het effect is onmiddellijk en wonderbaarlijk.” Een van de alkaloïden die in Aconite wordt aangetroffen, mesaconitine, vertoont een grotere werkzaamheid bij de verlichting van pijn dan kan worden bereikt door het gebruik van morfine.13 Het werkingsmechanisme verschilt echter, omdat mesaconitine zich niet bindt aan opioïdereceptoren, maar via 5-HT-receptoren (5-hydroxytryptamine-receptoren).14 De Geneesmiddelenwet van 1968 beveelt het gebruik van aconiet in topische preparaten aan dat niet hoger is dan 1,3 delen aconiet op 100 delen van de topische aanvrager. Dit is onder de hoeveelheid gebleken die een toxische reactie kan veroorzaken.

Bryonia (Bryonia alba)

De Eclectische medische artsen prominent in de late 1800’s en vroege 1900’s, aanbevolen minieme doses van bryonia als een remedie voor artritis. Indicaties voor bryonia zijn onder meer:
1) Rode of warme gewrichten
2) Gewrichtspijn die erger is bij inspanning en beter door rust of na het aanbrengen van
steun zoals een brace of ace bandage
3) Gewrichtspijn die erger is bij koud nat weer, maar verbeterd door warmte

Bryonia bevat verscheidene bittere glycosiden waaronder bryonine, bryoamaride, bryoniosiden A-G, bryodulcoside, cucurbitacinen, dihydrocucurbitacinen, bryoioside, cabenoside en chrysofaanzuur.15

Cayennepeper (Capsicum spp.)

De oleohars, capsicum, is een hars die in veel soorten “hete pepers” wordt aangetroffen. Sjamanen en volksgenezers gebruikten capsicum van oudsher als een huidwrijfmiddel tegen pijn. Recentere wetenschappelijke studies hebben aangetoond dat deze werking “Substance P” uitdooft, een chemische stof die vrijkomt als reactie op verwondingen en ontstekingen, en waarvan wordt aangenomen dat ze overvloedig aanwezig is in de perifere zenuwen van patiënten met artritis, fibromyalgie en andere pijnsyndromen.

Capsaïcine bindt zich aan nociceptoren in de huid, die afferente dun gemyeliniseerde A en ongemyeliniseerde C zenuwpijnvezels stimuleren. Een van de belangrijkste receptoren is de Vanilloid Receptor 1 (VR1). VR1’s worden aangetroffen in de perifere neuronen in de huid, met name de A- en C-zenuwvezels. Sommige VR1’s worden in de hersenen aangetroffen, met name glutaminerge VR’s in de hypothalamus, waar zij vermoedelijk een rol spelen bij de bemiddeling van hypothermische effecten.16,17 VR1 is een niet-selectief kationkanaal dat stimuli van zowel chemische als fysische triggers medieert, waaronder warmte, lage pH, capsaïcine en chemische bijproducten die vrijkomen bij ontstekingen. Wanneer de VR1-receptor niet geactiveerd wordt, blijft hij gesloten. Bij activering (d.w.z. capsaïcinebinding) gaat het VR1-kanaal open. Wanneer capsaïcine bindt en het VR1-kanaal zich opent, leidt een vloedgolf van calciumionen tot depolarisatie van de zenuw en een actiepotentiaal. Wanneer de neuronen die deze receptoren bevatten worden gestimuleerd, geven ze de neurotransmitter, substantie P vrij. Substantie P geeft een boodschap af die wordt waargenomen als jeuk, een branderig gevoel of pijn. Als capsicumtherapie vaak wordt herhaald, kan het lichaam substantie P niet snel genoeg aanvullen om de waarneming van pijn op gang te brengen. Het verlaagde niveau van stof P resulteert in analgesie voor vele soorten pijn: nociceptieve pijn (doorgegeven door normale fysiologische paden), neuropathische pijn (als gevolg van diabetische neuropathie), gordelroos, post-amputatie pijnsyndroom en trigeminus neuralgie.16,17 Naast de verarming van stof P, hebben sommige onderzoekers ontdekt dat voortdurende behandeling met capsaïcine resulteert in een onomkeerbare vernietiging van primaire afferente terminals gerelateerd aan de perifere zenuwen, wat leidt tot analgesie. Als de behandeling met capsaïcine wordt gestaakt, kunnen de zenuwen regenereren, wat leidt tot een terugkeer van gevoel en pijn.18,19

Gember (Zingiber officinale)

Gember is een geneeskrachtige plant die sinds de oudheid over de hele wereld op grote schaal wordt gebruikt in Chinese, Ayurvedische en Tibb-unani-kruidengeneesmiddelen. Het heeft toepassingen voor een breed scala van niet-gerelateerde kwalen, waaronder artritis, reuma, verstuikingen, spierpijn, pijnen, keelpijn, krampen, constipatie, indigestie, misselijkheid, braken, hypertensie, dementie, koorts, infectieziekten en helminthiasis.20 De naam van Gember is afgeleid van een oude Sanskriet naam, ‘singabera’ (groeit als een hoorn), die het uiterlijk van de gember wortelstok nauwkeurig beschrijft. Gember bevat zingerberol, gingerolen, shogaolen, bisaboleen, borneol, zingabaine en capsaïcine.21 Gember onderdrukt de prostaglandinesynthese door de remming van cyclooxygenase-1 en cyclooxygenase-2, en onderdrukt de biosynthese van leukotriënen door de remming van 5-lipoxygenase, evenals de modulatie van het cytokine, NF-Kappa Beta. De dubbele remming van cyclooxygenase en 5-lipoxygenase onderscheidt gember van niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’S), en verklaart gedeeltelijk het positieve therapeutische profiel, terwijl het minder bijwerkingen heeft dan niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen.22,23 Van gember is aangetoond dat het de pijn bij artritis vermindert. Studies hebben sterke ontstekingsremmende en anodynale eigenschappen aangetoond die nuttig kunnen zijn bij artrose, reumatoïde artritis en jichtachtige artritis.24-26 Gember blijkt uitstekend te zijn als topische toepassing tegen pijn,27 en kan ook worden ingenomen.28

Kaneel (Cinnamonium spp.)

Kaneel is de bron van een doordringende, medicinale olie die afkomstig is van de schors {cortex}twijgen of bladeren van een tropische boom. In de Chinese geneeskunde is kaneel een van de meest gebruikte verwarmende kruiden om de circulatie in gewrichten en ledematen te bevorderen.29 Kaneel helpt ook bij de bloedsuikerregulatie, waardoor het lichaam de algehele ontsteking onder controle kan houden. Plaatselijk aanbrengen van kaneel helpt de doorbloeding te verbeteren en ongemakken te verlichten. Bij uitwendig gebruik kan kaneel de huid rood kleuren en een verwarmend gevoel geven.

Wanneer het in pijnlijke, stijve gewrichten, ligamenten en spieren wordt gewreven, stimuleert het volgens de traditionele Chinese geneeskunde “het bloed en verlicht het stagnatie, waardoor de pijn wordt verlicht”. Kaneelolie die plaatselijk wordt aangebracht, werkt om bradykininen vrij te maken. Voortdurende toepassing leidt tot depletie van bradykinines en vermindering van spier- en gewrichtspijn.30 Kaneel kan ook ontstekingsremmend werken door de NfKB-receptoren te beïnvloeden.31

Wintergroen (Gaultheria procumbens)

Wintergroen is een laaggroeiende groenblijvende struik die voorkomt in de vochtige bossen van het oosten van de Verenigde Staten. Methylsalicylaat is een van de hoofdbestanddelen die van nature voorkomen in wintergroenolie die uit de plant wordt gewonnen. Het heeft een kenmerkend aangenaam aroma, en wordt vaak gebruikt als extract voor smaakstofdoeleinden. Methylsalicylaat heeft chemische eigenschappen die vergelijkbaar zijn met die van salicylzuur – een aspirineachtige verbinding met het vermogen om pijn te verlichten.32 Methylsalicylaat is een veel voorkomend ingrediënt dat wordt aangetroffen in veel zalven en zalven die zonder recept verkrijgbaar zijn. Veel bedrijven kiezen ervoor om synthetisch, petrochemisch methysalicylaat te gebruiken in plaats van natuurlijke Wintergreen Oil.

Peppermunt (Mentha piperita)

Menthol is een van de belangrijkste essentiële oliën van pepermunt, en wordt van oudsher gebruikt in de Traditionele Chinese Geneeskunde (TCM). Menthol werkt als een krachtig pijnstillend middel wanneer het plaatselijk wordt toegepast bij verschillende soorten pijn.33-34 Wanneer menthol op de huid wordt aangebracht, geeft het eerst een verkoelend gevoel op ontstoken gebieden, gevolgd door een diepe warmte.