Achtergrond

Een hartstilstand is wanneer het hart stopt met het rondpompen van bloed in het lichaam. Het is wereldwijd een belangrijke doodsoorzaak. Een groot aantal hartstilstanden doet zich buiten ziekenhuizen voor. Conventionele CPR omvat zowel hartmassage als reddingsademhaling zoals mond-op-mondbeademing. Dit staat bekend als onderbroken hartmassage met pauzes in een vaste verhouding voor reddingsademhaling (bv. 2 ademhalingen: 30 compressies).

Reddingsademhaling kan worden gegeven door mond-op-mondbeademing of door beademingsapparatuur die door ambulancediensten wordt gebruikt. Sommige studies suggereren dat het toepassen van continue hartmassage van cruciaal belang is voor de overleving van een individu en dat het onderbreken van de hartmassage voor een reddingsademhaling het risico op overlijden kan verhogen. Continue hartmassage-reanimatie kan met of zonder reddingsademhaling worden uitgevoerd. De theorie is dat borstcompressie de werking van het hart nabootst waarbij bloed door het lichaam wordt gepompt en de toevoer van zuurstof en voedingsstoffen naar belangrijke organen, zoals de hersenen, in stand wordt gehouden. Proberen mond-op-mondbeademing te geven betekent dat de hartmassage moet worden onderbroken, wat de werking van het rondpompen van bloed kan verzwakken.

We vergeleken de effecten van de twee behandelingen wanneer ze werden gegeven door omstanders op de plaats van een niet-asphyxiale OHCA en door ambulancepersoneel dat later arriveert. (Een niet-asphyxiale arrestatie is niet het gevolg van verdrinking of verstikking.)

Zoekdatum

Het bewijs is actueel tot februari 2017.

Studiekarakteristieken

We includeerden vier studies; drie vergeleken de twee benaderingen van reanimatie wanneer ze werden gegeven door ongetrainde omstanders onder telefonische instructie. Eén studie vergeleek de twee benaderingen wanneer gegeven door EMS personeel.

De drie studies, die de benaderingen vergeleken die werden gegeven door ongetrainde omstanders, (3737 deelnemers) werden allemaal uitgevoerd in stedelijke gebieden en sommige includeerden zowel kinderen als volwassen OHCA. De omstanders waren allemaal ongetraind en kregen telefonische instructies van de hulpdiensten.

De vierde studie vergeleek benaderingen gegeven door EMS professionals (23.711 deelnemers); het werd uitgevoerd in stedelijke gebieden en omvatte alleen volwassen OHCA.

Kernresultaten

Wanneer reanimatie werd uitgevoerd door omstanders, vonden we dat meer mensen overleefden tot ontslag uit het ziekenhuis na alleen hartmassage dan na onderbroken hartmassage met pauzes in een vaste verhouding voor reddingsademhaling (15 compressies tot 2 ademhalingen) (14% versus 11,6%). Voor de uitkomsten overleving tot ziekenhuisopname en neurologische uitkomsten beschikten we niet over voldoende gegevens om met zekerheid te kunnen zeggen dat een van beide strategieën beter was. Er waren geen gegevens beschikbaar voor nadelige effecten, kwaliteit van leven of overleving na één jaar.

Wanneer reanimatie werd uitgevoerd door EMS-professionals, vonden we dat de overleving tot ziekenhuisontslag iets lager was met continue hartmassage (100/minuut) plus asynchrone reddingsademhaling (10/minuut) reanimatie in vergelijking met onderbroken hartmassage plus reddingsademhaling. Ongeveer 9,7% van de mensen overleefde wanneer ze onderbroken hartmassage plus reddingsademhaling kregen, vergeleken met 9% van de mensen die continue hartmassage plus asynchrone reddingsademhaling kregen.

Het aantal mensen dat overleefde tot ziekenhuisopname was iets hoger bij degenen die werden behandeld met onderbroken hartmassage plus reddingsademhaling vergeleken met continue hartmassage plus asynchrone reddingsademhaling (25,9% versus 24,6%). Er was weinig of geen verschil in neurologische uitkomsten. Het percentage mensen dat ongewenste voorvallen ondervond, was waarschijnlijk vergelijkbaar: 55,4% van de mensen die werden behandeld met onderbroken hartmassage plus reddingsademhaling ondervond een ongewenst voorval, vergeleken met 54,4% van de mensen die werden behandeld met continue hartmassage met asynchrone reddingsademhaling.

Kwaliteit van het bewijs

Voor door omstanders toegediende reanimatie was de kwaliteit van het bewijs hoog voor de uitkomst overleving tot ziekenhuisontslag. Voor overleving tot ziekenhuisopname leverde één trial resultaten op en was het bewijs van matige kwaliteit vanwege de lage aantallen mensen voor wie gegevens beschikbaar waren. Dit was ook het geval voor neurologische uitkomsten.

In de ene trial met reanimatie door een professionele hulpverlener was de kwaliteit van het bewijs matig voor de uitkomst overleving tot ontslag uit het ziekenhuis, omdat de resultaten niet uitsluiten dat er weinig of geen verschil is tussen de twee benaderingen, en dit is ook het geval voor ongewenste voorvallen. Voor overleving tot ziekenhuisopname was er bewijs van hoge kwaliteit.

De belangrijkste beperking van het huidige bewijs is dat er slechts een paar trials zijn uitgevoerd, en voor sommige uitkomsten zijn er niet genoeg gegevens gegenereerd.