Er is een toenemend percentage van de bevolking dat lijdt aan CHRONISCHE RHINITIS. Meestal is de oorzaak van deze rhinitis allergisch.

Niet goed ademen door de neus beïnvloedt de levenskwaliteit van veel mensen en verslechtert hun nachtrust, hun werkprestaties en hun dagelijks leven.

Rhinitis is een ontsteking van het slijmvlies van de neusholten, veroorzaakt door meerdere mogelijke oorzaken: allergisch, functioneel, infectieus, metabolisch, farmacologisch, beroepsmatig.

Het kan acuut optreden of in de loop van de tijd aanhouden (chronisch) en wordt gekenmerkt door een reeks symptomen, zoals neusverstopping of -obstructie, rinorroe (slijm), niezen, jeuk in de neus, achterste rinorroe, en kan ook gepaard gaan met oculaire, faryngeale en otische symptomen.

Wat is Rhinitis?

Het is een ontsteking van het neusslijmvlies en vergroting van de turbinaten.

De turbinaten zijn een structuur die in de neusgaten gevonden wordt. Het centrum van de turbinaten bestaat uit bot. Zijn functie is de lucht die we inademen te conditioneren zodat ze de longen in optimale omstandigheden bereikt: hij filtert, verwarmt en bevochtigt de lucht die we inademen.

De vergroting van de turbinaten (hypertrofie), vooral de onderste, veroorzaakt neusademhalingsmoeilijkheden. Het turbinaat neemt meer ruimte in en er is minder ruimte om lucht door te laten en te ademen.

Naast een slechte neusademhaling zijn er nog andere nasale symptomen zoals slijm in de neus, verminderd reukvermogen en niezen. Het kan zelfs leiden tot mondademhaling, nachtelijk snurken, sinusitis, steeds terugkerende faryngeale ongemakken en oorproblemen (sereuze otitis). Het draagt ook bij tot de verergering van nachtelijke apneu, een slechte slaapkwaliteit en, in het geval van sportbeoefenaars, prestatiemoeilijkheden doordat zij niet goed door de neus kunnen ademen.

Definitie van chronische rhinitis

Rhinitis is een ontstekingsproces van het neusslijmvlies dat wordt gekenmerkt door de volgende klinische symptomen: anterieure of posterieure rinorroe, niezen, verstopte of verstopte neus en/of jeuk/jeuk aan de neus.

Wanneer bij de ontsteking ook de bijholten betrokken zijn, spreekt men van rhinosinusitis (RS). Geïsoleerde sinusbetrokkenheid zonder betrokkenheid van het neusslijmvlies is zeldzaam.

Er bestaan meerdere classificaties van rinitis, maar die zijn van weinig nut in de klinische praktijk omdat ze pathogene en etiologische criteria vermengen. Een klinische classificatie van rhinitis, gesteund door een brede internationale consensus, is die welke wordt voorgesteld in het document Allergic Rhinitis and its impact on Asthma (ARIA). (Tabel 1)

Behandeling van chronische rinitis met en zonder operatie

Behandeling van turbinaathypertrofie is in eerste instantie medisch. Het bestaat uit neusspoelingen en het gebruik van antihistaminica en/of ontstekingsremmende neussprays (topische corticosteroïden). Wanneer medische behandeling niet doeltreffend is, wordt een chirurgische behandeling overwogen.

Medische behandeling van chronische rhinitis

De behandeling van chronische rhinitis is in eerste instantie farmacologisch.

De meest doeltreffende geneesmiddelen bij de behandeling van chronische allergische of niet-allergische rhinitis zijn corticosteroïden. Door hun ontstekingsremmende werking bestrijden ze alle symptomen van rhinitis, behalve de oculaire symptomen van allergische rhinitis. De meeste matige tot ernstige chronische rinitis verbetert met het gebruik van topische corticosteroïde neussprays.

Omwille van de systemische bijwerkingen van orale corticosteroïden, moeten ze worden gereserveerd voor zeer ernstige chronische rinitis die niet reageert op een topische behandeling met corticosteroïden, zoals die geassocieerd met nasale polyposis. Ze worden toegediend in korte behandelingscycli.

chirurgische behandeling van chronische rinitis

Wanneer de ademhalingsmoeilijkheden van de neus niet verbeteren met de gebruikelijke medische behandeling en de levenskwaliteit van de patiënt wordt aangetast, wordt een chirurgische behandeling overwogen.

De chirurgische behandeling met de beste resultaten en de minste risico’s en complicaties is INFERIOR CORNETT RADIOFRECUPTIE.

Het doel van deze chirurgische techniek is het verkleinen van het inferieure turbinaat, in gevallen waar dit turbinaat de neusademhaling bemoeilijkt, met behulp van hoogfrequente, laag vermogen en lage temperatuur energie (radiofrequentie).

Wat is Radiofrequente Chirurgie van de Binnenste Turbinaten voor Chronische Rhinitis?

Deze ingreep wordt uitgevoerd in de operatiekamer onder sedatie. Het duurt 15-20 minuten.

Het houdt in dat de punt van een elektrode (naald) door de neusgaten wordt ingebracht, waarbij de dikte van het inferieure turbinaat op verschillende punten wordt aangeprikt. Deze terminal is verbonden met een radiofrequentieapparaat dat energie uitzendt naar het turbinaatweefsel om het volume ervan te verminderen en zo ruimte te winnen voor lucht die door de neus kan binnenkomen.

De ingreep is zeer atraumatisch omdat de integriteit van het neusslijmvlies wordt gerespecteerd.

In de onmiddellijke postoperatieve periode kan een ontstekingsreactie in het turbinaat optreden, die gedurende 5-10 dagen een gevoel van verstopte neus veroorzaakt, waarna de resultaten van de operatie merkbaar zullen zijn.

Het is een pijnloze ingreep, die poliklinisch wordt uitgevoerd, en de patiënt kan enkele uren na de ingreep weer naar huis.

Na de ingreep is geen neuspakking nodig.

Complicaties van deze operatie zijn zeer zeldzaam.

De weken na de ingreep moet een neusspoeling met zoutoplossing of hypertone zoutoplossing (zeewater) worden uitgevoerd. Na de ingreep is meestal geen ziekteverlof nodig.

Schets van de introductie van de radiofrequentieterminal via het neusgat, waarbij het turbinaat wordt behandeld.

Wat is allergische rhinitis?

Allergische rhinitis is een IgE-gemedieerde immunologische reactie in het neusslijmvlies, die meestal wordt uitgelokt door aeroallergenen. Allergenen zijn meestal huisinhalatoren, vooral mijten, dierlijke epitheliën (katten, honden, paarden, knaagdieren, vogels, enz.), schimmelsporen en pollen.

Definitie van allergische rinitis

Allergische rinitis (AR) wordt gedefinieerd als een cluster van immunologisch gemedieerde, ontstekingsachtige symptomen na blootstelling aan een allergeen, waaronder jeuk, niezen, neusobstructie/congestie en daaropvolgende rinorroe/afscheiding.

Classificatie van allergische rinitis

De classificatie van AR veranderde met de publicatie van het ARIA-document in intermitterend en persistent, omdat de klassieke classificatie in seizoensgebonden, perennieel en beroepsgebonden niet de klinische realiteit van de patiënten weerspiegelde. De door het ARIA-document voorgestelde indeling naar duur en ernst is gevalideerd. Op basis van de punten van het ARIA-document voor de classificatie van de ernst van de ziekte zijn klinische criteria vastgesteld om drie stadia van ernst te onderscheiden: licht, matig en ernstig. (Tabel 2).

De meest voorkomende vorm van rinitis is de gewone verkoudheid, met een incidentie van 2-5 episodes/jaar bij volwassenen en 7-10 bij kinderen. AR is de meest voorkomende niet-infectieuze rinitis en gaat vaak gepaard met bindvliesontsteking en astma. Het is een wereldwijd gezondheidsprobleem dat 10-20% van de bevolking treft. De prevalentie in de algemene bevolking wordt geschat op ongeveer 20-25%.

Meerdere epidemiologische, pathofysiologische en therapeutische studies hebben het verband aangetoond tussen rinitis en astma. De prevalentie van astma bij patiënten met allergische rinitis is veel hoger dan bij de algemene bevolking. Ongeveer de helft van de patiënten met AR heeft astma, volgens verschillende studies in Spanje.

Behandeling van Allergische Rhinitis

De eerste stap, indien mogelijk, zou zijn om blootstelling aan het allergeen te vermijden. Lichte allergische rhinitis wordt meestal onder controle gehouden met orale antihistaminica, maar deze zijn niet doeltreffend bij alle andere niet-allergische rinitis. Lokaal toegediende antihistaminica (neussprays) lijken een gelijkaardige doeltreffendheid te vertonen als orale antihistaminica.

De behandeling van allergische rinitis moet bestaan uit een combinatie van:

– Vermijding van blootstelling aan allergenen (waar mogelijk).
– Farmacotherapie.
– Immunotherapie.

Behandeling met geneesmiddelen van allergische rhinitis

Bij de keuze van de behandeling met geneesmiddelen moeten de doeltreffendheid, de veiligheid, de kosteneffectiviteit, de voorkeur van de patiënt, de ernst van de ziekte en de aanwezigheid van comorbiditeiten worden geëvalueerd. Geneesmiddelen moeten stapsgewijs worden gebruikt, afhankelijk van de ernst. (Tabel 3)

Antihistaminica

Oraale H1-antihistaminica verbeteren de symptomen van rinitis, rinorroe, niezen, jeuk aan de neus en oculaire symptomen, hoewel ze minder doeltreffend zijn bij neusobstructie. Tweede-generatie (niet-sederende) antihistaminica moeten worden gebruikt voor de werkzaamheid en veiligheid (GEMA).

Topische H1-antihistaminica zijn ook effectief gebleken bij rhinitis en allergische conjunctivitis.

Intranasale glucocorticoïden

Intranasale glucocorticoïden zijn zeer krachtige en doeltreffende ontstekingsremmende geneesmiddelen bij de behandeling van allergische en niet-allergische rhinitis. Zij bereiken een hoge geneesmiddelconcentratie in het neusslijmvlies met een minimaal risico op systemische bijwerkingen. Ze zijn de behandeling bij uitstek voor matige tot ernstige allergische rhinitis. Zij zijn doeltreffender dan antihistaminica en anti-leukotriënen.

Combinatie van een glucocorticoïd en een antihistaminicum

De combinatie van een glucocorticoïd en een antihistaminicum, intranasaal toegediend, heeft een betere werkzaamheid aangetoond dan de afzonderlijke toediening van elk geneesmiddel, en wordt momenteel beschouwd als een van de eerstelijnsindicaties bij matige tot ernstige allergische rhinitis.

Oraale glucocorticoïden

Oraale glucocorticoïden, in kortdurende schema’s, kunnen worden gebruikt in gevallen van ernstige rinitis die niet reageren op andere behandelingen.

Intranasale decongestiva

Intranasale decongestiva kunnen voor een korte periode worden gebruikt bij patiënten met ernstige neusobstructie.

Leukotriënenreceptorantagonisten

De werkzaamheid van leukotriënenreceptorantagonisten is minder dan die van intranasale glucocorticoïden of orale antihistaminica, zodat zij een tweedelijns behandeling zijn. Ze zijn ook doeltreffend bij de behandeling van astma en zijn daarom geïndiceerd bij patiënten met coëxistente astma.

Hypertonische zoutoplossing

Nasale zoutoplossing irrigatie verbetert de symptomen van allergische rhinitis. Dagelijks gebruik van hypertone zoutoplossing kan het aantal episodes van acute allergische rhinitis aanzienlijk verminderen.

Een gerandomiseerde klinische studie toont aan dat onverdund zeewater (hypertone zoutoplossing) de beste resultaten oplevert bij het verbeteren van de trilharen en de snelheid van epitheliaal wondherstel in vergelijking met normale zoutoplossing.

Allergeenimmunotherapie

Allergeenimmunotherapie is doeltreffend en kosteneffectief bij de behandeling van allergische rhinitis veroorzaakt door pollen en mijten, zowel subcutaan als oraal (sublinguaal) toegediend.

Vermijdingsmaatregelen voor allergenen

Vermijdingsmaatregelen voor allergenen binnenshuis (mijten, schimmels), huisdieren en beroepsallergenen hebben een afname in blootstellingsniveaus laten zien, maar weinig verbetering in symptomen en ziektebeloop.

Bibliografie

Vermijdingsmaatregelen voor allergenen binnenshuis (mijten, schimmels), huisdieren en beroepsallergenen hebben een afname in blootstellingsniveaus laten zien, maar weinig verbetering in symptomen en ziektebeloop.

Vermijdingsmaatregelen voor allergenen binnenshuis (mijten, schimmels), huisdieren en beroepsallergenen hebben een afname in blootstellingsniveaus laten zien, maar weinig verbetering in symptomen en ziektebeloop.

Bibliografie