Allan Schwartz, LCSW, Ph.D. was in prive-praktijk voor meer dan dertig jaar. Hij is een Licensed Clinical Social Worker in de staten…Lees Meer

De gebruikelijke gang van zaken is dat mensen elkaar ontmoeten, verliefd worden, zich verloven en trouwen. Een van de oudste gebruiken bij de huwelijksceremonie is het gooien van rijst na het afleggen van de geloften. Tegenwoordig gebruiken we, uit milieuoverwegingen, vervangers voor rijst. Ongeacht of het rijst is of een andere substantie, het doel is hetzelfde. Het is een symbool van vruchtbaarheid. De boodschap is vanaf het begin duidelijk. De maatschappij verwacht dat het paar kinderen krijgt.

Na de bruiloft worden paren op verschillende manieren onder druk gezet om zich voort te planten. Ouders en schoonfamilie laten er geen twijfel over bestaan dat zij kleinkinderen willen. De manier waarop dit wordt gecommuniceerd kan direct of indirect zijn. Er zijn familieleden die rechtstreeks aan het paar vragen wanneer het van plan is kinderen te krijgen, of “Wordt het niet eens tijd?” Anderen maken subtielere hints, bijvoorbeeld door te vragen wanneer het stel van plan is een huis te kopen met meer ruimte dan ze nu hebben. Ze kunnen termen gebruiken als “de klok tikt door”. Dit is meestal gericht aan de vrouw. Vrienden die getrouwd en zwanger zijn of al kinderen hebben, kunnen soortgelijke vragen stellen over het krijgen van een kind. Het punt is dat er zeer sterke druk wordt uitgeoefend op het echtpaar om “een gezin te stichten.”

Maar wat als het echtpaar ervoor kiest om geen kinderen te krijgen? Laten we duidelijk zijn. Het is niet dat ze onvruchtbaar zijn. Het is niet dat een van hen of beiden een fysiologisch probleem hebben waardoor ze geen kinderen kunnen krijgen. Het feit is dat ze wel in staat zijn zich voort te planten, maar er voor kiezen dat niet te doen. Tegenwoordig zijn er meer paren dan ooit die deze keuze maken. Sommigen gaan zelfs zo ver dat ze zich laten opereren om onvruchtbaar te worden. Voor een man betekent dit een vasectomie en voor een vrouw een eileideraansluiting.

Zijn deze paren egoïstisch door geen kinderen te krijgen? Waarom zouden ze zo’n keuze maken? Wat beweegt hen? Betekent trouwen niet dat je kinderen krijgt?

Het is verleidelijk om te geloven dat mensen voor een leven zonder kinderen kiezen omdat ze zichzelf ongeschikt achten voor het ouderschap. Ze kunnen bijvoorbeeld te veel last hebben van depressies of psychische aandoeningen om veilig een gezin te kunnen stichten. Of ze kunnen ernstige verslavingsproblemen hebben, een boos temperament, enz. Hoewel sommige mensen deze keuze misschien maken omdat ze weten dat ze ongeschikt zijn om kinderen op te voeden, is dit voor de meesten niet waar. In plaats van ongeschikt te zijn, zouden ze geweldige ouders zijn. Ze hebben genoeg geld, geduld, vertrouwen, warmte en liefde om gelukkige kinderen op te voeden. Toch kiezen ze ervoor het niet te doen.

Er zijn veel motiverende factoren om ervoor te kiezen geen kinderen te krijgen. Deze mensen nemen deze beslissing omdat ze zich er zeer sterk bij betrokken voelen. Velen van hen verwerpen de term “kinderloos” en geven de voorkeur aan “kindervrij”, omdat die minder veroordelend is en hun gevoelens beter weergeeft.

Van de paren die kiezen voor een kindervrije levenswijze, zijn er die duidelijk maken dat zij niet willen worden opgezadeld met de taken en verantwoordelijkheden die de opvoeding van een gezin met zich meebrengt. Zij weten, uit hun eigen jeugdervaringen, dat het krijgen van kinderen betekent dat zij hun carrière, reizen, hobby’s, ontdekkingsreizen en andere gewenste levenservaringen moeten uitstellen.

Eén persoon verwoordde het als volgt:

“Ik heb gewoon geen zin in dat gedoe. Luiers verschonen en een kind de hele stad doorjagen is niets voor mij.” Veel kinderloze stellen leggen hun besluit op deze manier uit. Ze willen de uitputting die het hebben van kinderen met zich meebrengt niet. Ze willen niet midden in de nacht opstaan om een zuigeling te voeden en te verzorgen. Zij willen niet thuisblijven als hun kind verkouden is of keelpijn heeft. Zij willen geen geld uitgeven aan kinderopvang en voorschool wanneer zij werken. In feite beweren zij dat het geen zin heeft kinderen te krijgen als je niet thuis bent om ze op te voeden. Zij wijzen erop dat hun zussen of broers die kinderen hebben, de hele tijd onder druk staan omdat de eisen van het ouderschap onverbiddelijk zijn. In plaats daarvan geven zij de voorkeur aan de stabiliteit en de rust die het gevolg zijn van kinderloosheid. Zij verklaren dat dit hen ook de gelegenheid geeft van hun huwelijk te genieten zonder de afleiding van kinderen.

Anderen worden gemotiveerd door politieke en omgevingsfactoren. Zij wijzen bijvoorbeeld op het toenemende probleem van de overbevolking in de wereld en willen niet dat dit probleem nog groter wordt. Zij wijzen op het groeiend aantal straatarme en hongerende jongeren in de wereld. Zij willen niet adopteren. Zij willen gewoon niet aan het probleem toevoegen, althans, zoals zij het zien.

Een van de grootste katalysatoren om geen kinderen te krijgen is de vrouwenbevrijdingsbeweging. Hoewel daarover niet veel meer wordt gehoord, blijft zij invloed uitoefenen op de manier waarop vrouwen hun rol in het leven zien. Mannen en vrouwen verwerpen in deze gevallen wat zij zien als de stereotypering van hoe de seksen geacht worden te leven. Vrouwen worden klaargestoomd om zwanger te worden en kinderen te baren. Van mannen wordt verwacht dat zij samen met hun vrouw kinderen verwekken en opvoeden.

In tegenstelling tot deze traditionele mannelijke en vrouwelijke rollen kunnen vrouwen nu professionele carrières hebben die vroeger alleen aan mannen waren voorbehouden. De gezinsstructuur van de jaren vijftig, waarin de vrouw thuis in de buitenwijken de kinderen opvoedde, terwijl haar man de kost verdiende voor het hele gezin, bestaat niet meer. Vandaag de dag worden vrouwen advocaten, dokters, dierenartsen, zakenmensen, managers en bedrijfseigenaars. In dit scenario hebben man en vrouw elk een beroeps- of zakenleven en de gecombineerde rijkdom die daarmee gepaard gaat.

Natuurlijk zijn er mensen die aan kindervrije mensen vragen waarom zij trouwden als zij geen intentie hadden om kinderen te krijgen? De antwoorden op deze vraag zijn gevarieerd, maar één ervan is dat zij van hun echtgenoot houden en hun leven samen willen doorbrengen. Waarom zouden zij dan niet trouwen, ook al kiezen zij ervoor geen gezin te stichten?

Op het vaak gehoorde argument, “ooit zul je spijt krijgen van deze beslissing”, antwoorden zij dat zij geen spijt hebben. Dit wordt zelfs beweerd door hen die een hoge leeftijd hebben bereikt. Zij wijzen erop dat zij een gelukkig en productief leven hebben geleid en ook vrij waren om te genieten van alles wat het leven te bieden had.

Wat is uw mening over de keuze om kindervrij te zijn? Zijn deze mensen egoïstisch? Moeten mensen die de middelen en het temperament hebben om een gezin groot te brengen, geen kinderen krijgen? Is er geen religieuze verplichting om te trouwen om kinderen te krijgen, of je nu christen, jood, katholiek of moslim bent?