Een operatie bij wervelfracturen is sterk afhankelijk van het type fractuur, of er sprake is van neurologisch (zenuw)letsel, en hoe instabiel of uit het lood geslagen de wervelkolom is. Omdat er meerdere factoren zijn die een rol spelen bij de beslissing om te opereren en omdat elk geval zijn eigen reeks complicaties heeft, is het moeilijk om precieze richtlijnen te geven over wanneer een operatie zal worden uitgevoerd en wat voor soort operatie zal worden gedaan voor traumatische wervelfracturen.
(Dit artikel is gericht op wervelfracturen veroorzaakt door trauma. Als u meer wilt weten over chirurgie bij fracturen veroorzaakt door osteoporose of andere aandoeningen die de botten verzwakken, lees dan dit artikel over osteoporose.)

De chirurg zal de beste aanbeveling voor een operatie doen: of u het nodig hebt en wat voor soort operatie u nodig hebt. Er zijn verschillende belangrijke chirurgische doelen die de chirurg in overweging zal nemen bij het overwegen van een operatie:

• herstellen van de stand van de wervelkolom
• herstellen van de stabiliteit van de wervelkolom
• verminderen van neurologische complicaties (verwijderen van wat er op de ruggenmergzenuw of ruggenmerg drukt)
• bieden van de mogelijkheid tot revalidatie (als de operatie de patiënt kan helpen weer enigszins te functioneren, kan een operatie een goede optie zijn)

Tijdens de operatie kan de chirurg de wervelkolom van voren (anterieur) of van achteren (posterieur) benaderen. Soms is het ook nodig om een anterieure-posterieure benadering te doen; dat is meestal voor extreme gevallen van spinale instabiliteit en misvorming.

Om neurologische complicaties te verminderen, kan het zijn dat de chirurg de delen van de wervelkolom moet verwijderen die op de spinale zenuwen of het ruggenmerg drukken. Dit staat bekend als een decompressie. Als bijvoorbeeld een benig fragment op het ruggenmerg drukt, zal de chirurg dat verwijderen.

Om de wervelkolom te stabiliseren en de uitlijning te herstellen, zal de chirurg proberen een omgeving te creëren waarin de gebroken wervels en de aangrenzende wervels na verloop van tijd samensmelten. Gewoonlijk duurt een volledige fusie zes tot negen maanden. De chirurg gebruikt een bottransplantaat (meestal bot van een donor) of een biologische stof die de botgroei stimuleert. De fusie zorgt voor langdurige stabiliteit van de wervelkolom.

Om de stabiliteit te vergroten terwijl de wervelkolom vergroeit, kan de chirurg gebruik maken van spinale instrumentatie-draden, kabels, staven, schroeven, platen, en kooien. Deze zullen de wervelkolom ondersteunen totdat de botten volledig genezen zijn. Nadat uw botten volledig zijn vergroeid, hoeven de spinale instrumenten niet meer te worden verwijderd.

Wervelkolomchirurgie is niet zonder risico’s, maar uw chirurg zal de beste aanbeveling doen op basis van de voordelen en risico’s van de operatie.