Fysische kenmerken van peulen en zaden, proximale samenstelling, verschillende eiwitfractioneringen, SDS-PAGE analyse van eiwitten, aminozuursamenstelling, zetmeelgehalte, vetzuurprofielen en verschillende antimetabolische stoffen van Gila boon (Entada phaseoloides Merrill) werden bestudeerd. De peullengte en het aantal zaden per peul varieerden van 55 tot 90 cm en van 5 tot 11 respectievelijk. De pit maakt 66,1% van het zaadgewicht uit (18,41 ± 1,14 g). De zaadpitten bevatten 256,7 g kg-1 ruw eiwit, 108,1 g kg-1 vet, 27,3 g kg-1 as en een hoog gehalte aan koolhydraten (585,7 g kg-1). Het gehalte aan kalium, fosfor, zink en ijzer was vergelijkbaar met dat van conventionele peulvruchten. Van de verschillende eiwitfracties van de zaadpitten vormden de albumines de belangrijkste opslagproteïnen (69,7%). De piteiwitten waren rijk aan essentiële aminozuren, vooral zwavelhoudende aminozuren, en hun waarden bleken hoger te zijn dan het FAO/WHO (1990) referentie-eiwit voor een 2-5-jarig opgroeiend kind en soja, en vergelijkbaar met kippenei. De lipiden van de zaadpitten bevatten hoge gehalten aan onverzadigde vetzuren, oliezuur en linolzuur, die 83% van de totale hoeveelheid teruggevonden vetzuren uitmaakten. De pit vertoonde hoge trypsine- en chymotrypsineremmende activiteiten (respectievelijk 96,65 mg TI g-1 en 30,02 CIU mg-1 monster), en bevatte daarnaast fenolen, fytinezuur, lectines en oligosacchariden. Een ander belangrijk toxisch bestanddeel werd geïdentificeerd als een groep triterpenoïde saponinen (3,21%), die een hoge hemolytische activiteit (HeU) hadden tegen erytrocyten van vee en een hoge sterfte bij vissen veroorzaakten. De in vitro verteerbaarheid van het kerneiwit was laag (67%).