Ancillary and Other Cross-Border Cases

Chapter 15 is een nieuw hoofdstuk dat aan de Bankruptcy Code is toegevoegd door de Bankruptcy Abuse Prevention and Consumer Protection Act van 2005. Het is de Amerikaanse binnenlandse versie van de Model Law on Cross-Border Insolvency die in 1997 door de United Nations Commission on International Trade Law (“UNCITRAL”) is afgekondigd, en het vervangt sectie 304 van de Bankruptcy Code. Vanwege de UNCITRAL-bron voor hoofdstuk 15 moet de Amerikaanse interpretatie worden gecoördineerd met de interpretatie van andere landen die dit hoofdstuk als nationale wetgeving hebben aangenomen, ter bevordering van een uniform en gecoördineerd rechtsstelsel voor grensoverschrijdende insolventiezaken.

Het doel van hoofdstuk 15, en van de modelwet waarop het is gebaseerd, is te voorzien in doeltreffende mechanismen voor de behandeling van insolventiezaken waarbij debiteuren, vermogensbestanddelen, eisers en andere partijen van belang zijn en waarbij meer dan één land is betrokken. Dit algemene doel wordt verwezenlijkt door middel van vijf in het statuut gespecificeerde doelstellingen (1) de samenwerking bevorderen tussen de rechtbanken en belanghebbenden in de Verenigde Staten en de rechtbanken en andere bevoegde autoriteiten van vreemde landen die betrokken zijn bij grensoverschrijdende insolventiezaken; (2) meer rechtszekerheid scheppen voor handel en investeringen; (3) zorgen voor een eerlijk en efficiënt beheer van grensoverschrijdende insolventiezaken waarbij de belangen van alle schuldeisers en andere belanghebbende entiteiten, met inbegrip van de schuldenaar, worden beschermd; (4) bescherming bieden aan en maximaliseren van de waarde van de activa van de schuldenaar; en (5) de redding van in financiële moeilijkheden verkerende bedrijven vergemakkelijken en aldus investeringen beschermen en de werkgelegenheid in stand houden. 11 U.S.C. § 1501.

In het algemeen is een Chapter 15-zaak een bijkomende procedure naast een primaire procedure die in een ander land, meestal het land van de debiteur, aanhangig is gemaakt. Als alternatief kan de schuldenaar of een schuldeiser in de Verenigde Staten een volledige chapter 7- of chapter 11-zaak aanspannen indien de activa in de Verenigde Staten voldoende complex zijn om een volledige binnenlandse faillissementszaak te rechtvaardigen. 11 U.S.C. § 1520(c). Bovendien kan een Amerikaanse rechtbank krachtens hoofdstuk 15 een curator of een andere entiteit (met inbegrip van een examinator) machtigen om namens een Amerikaanse failliete boedel in een ander land op te treden. 11 U.S.C. § 1505.

Een nevenzaak wordt krachtens hoofdstuk 15 ingeleid door een “buitenlandse vertegenwoordiger” die een verzoek indient tot erkenning van een “buitenlandse procedure”. (1) 11 U.S.C. § 1504. Hoofdstuk 15 geeft de buitenlandse vertegenwoordiger voor dit doel het recht van rechtstreekse toegang tot Amerikaanse gerechten. 11 U.S.C. § 1509. Het verzoekschrift moet vergezeld gaan van documenten waaruit het bestaan van de buitenlandse procedure en de benoeming en bevoegdheid van de buitenlandse vertegenwoordiger blijken. 11 U.S.C. § 1515. Na kennisgeving en een hoorzitting is de rechtbank bevoegd een beschikking te geven waarin de buitenlandse procedure wordt erkend als een “buitenlandse hoofdprocedure” (een procedure die aanhangig is in een land waar het centrum van de voornaamste belangen van de schuldenaar zich bevindt) of een “buitenlandse niet-voornaamste procedure” (een procedure die aanhangig is in een land waar de schuldenaar een vestiging heeft, (2) maar niet zijn centrum van voornaamste belangen). 11 U.S.C. § 1517. Onmiddellijk na de erkenning van een buitenlandse hoofdprocedure worden de automatic stay en bepaalde andere bepalingen van de Bankruptcy Code van kracht in de Verenigde Staten. 11 U.S.C. § 1520. De buitenlandse vertegenwoordiger is ook gemachtigd om het bedrijf van de schuldenaar in de normale gang van zaken te exploiteren. Id. De Amerikaanse rechtbank is bevoegd voorlopige maatregelen te nemen zodra het verzoek om erkenning is ingediend. 11 U.S.C. § 1519.

Door het erkenningsproces fungeert hoofdstuk 15 als de voornaamste deur van een buitenlandse vertegenwoordiger naar de federale en staatsrechtbanken van de Verenigde Staten. 11 U.S.C. § 1509. Eenmaal erkend, kan een buitenlandse vertegenwoordiger bijkomende hulp vragen aan de faillissementsrechtbank of aan andere staats- en federale rechtbanken en is hij gemachtigd om een volledige (in tegenstelling tot een bijkomende) faillissementszaak aan te spannen. 11 U.S.C. §§ 1509, 1511. Bovendien is de vertegenwoordiger bevoegd om als belanghebbende deel te nemen aan een aanhangige Amerikaanse insolventiezaak en te interveniëren in elke andere Amerikaanse zaak waarin de schuldenaar partij is. 11 U.S.C. §§ 1512, 1524.

Hoofdstuk 15 geeft ook buitenlandse schuldeisers het recht deel te nemen aan Amerikaanse faillissementszaken en verbiedt discriminatie van buitenlandse schuldeisers (met uitzondering van bepaalde buitenlandse overheids- en belastingvorderingen, die bij verdrag kunnen worden geregeld). 11 U.S.C. § 1513. Ook moeten buitenlandse schuldeisers in kennis worden gesteld van een Amerikaanse faillissementszaak, met inbegrip van het recht om vorderingen in te dienen. 11 U.S.C. § 1514.

Een van de belangrijkste doelstellingen van chapter 15 is het bevorderen van samenwerking en communicatie tussen Amerikaanse rechtbanken en partijen van belang met buitenlandse rechtbanken en partijen van belang in grensoverschrijdende zaken. Dit doel wordt onder meer bereikt door de rechtbank en de boedelvertegenwoordigers uitdrukkelijk op te dragen “zoveel mogelijk samen te werken” met buitenlandse rechtbanken en buitenlandse vertegenwoordigers en directe communicatie toe te staan tussen de rechtbank en de gemachtigde boedelvertegenwoordigers en de buitenlandse rechtbanken en buitenlandse vertegenwoordigers. 11 U.S.C. §§ 1525 – 1527.

Als een volledige faillissementszaak wordt ingeleid door een buitenlandse vertegenwoordiger (wanneer er een buitenlandse hoofdprocedure aanhangig is in een ander land), is de jurisdictie van de faillissementsrechtbank over het algemeen beperkt tot de activa van de schuldenaar die zich in de Verenigde Staten bevinden. 11 U.S.C. § 1528. Deze beperking bevordert de samenwerking met de buitenlandse hoofdprocedure door de activa die onder de jurisdictie van de VS vallen te beperken, zodat de buitenlandse hoofdprocedure niet wordt verstoord. Hoofdstuk 15 voorziet ook in regels ter bevordering van de samenwerking wanneer een zaak krachtens de Bankruptcy Code is aangespannen vóór de erkenning van de buitenlandse vertegenwoordiger en voor de coördinatie van meer dan één buitenlandse procedure. 11 U.S.C. §§ 1529 – 1530.

De UNCITRAL Model Law is (met bepaalde variaties) ook aangenomen in Canada, Mexico, Japan en verscheidene andere landen. Goedkeuring is in behandeling in het Verenigd Koninkrijk en Australië, alsmede in andere landen met aanzienlijke internationale economische belangen.

Noten

1. Een “buitenlandse procedure” is een “gerechtelijke of administratieve procedure in een vreemd land … op grond van een wet betreffende insolventie of schuldaanpassing in welke procedure de zijn onderworpen aan controle of toezicht door een buitenlandse rechtbank met het oog op reorganisatie of liquidatie.” 11 U.S.C. § 101(23). Een “buitenlandse vertegenwoordiger” is de persoon of entiteit die in de buitenlandse procedure gemachtigd is “om de reorganisatie of liquidatie van de activa of zaken van de schuldenaar te beheren of om op te treden als een vertegenwoordiger van een dergelijke buitenlandse procedure.”
2. Een vestiging is een plaats van handeling waar de schuldenaar een langdurige economische activiteit uitoefent. 11 U.S.C. § 1502(2).