Calories In = Calories Out is BS
Juli 17, 2018Algemeen Belang
Ik plaatste een paar weken geleden een afbeelding op sociale media met de tekst “Calories In = Calories Out is Bullsh*t” en er werd massaal op gereageerd.
Ik had een gevoel dat het een snaar zou raken en dat deed het zeker. Een van de dominante thema’s die ik hoorde van studenten en professionals was: “Het is BS, MAAR het is wat ik werd onderwezen op school!” En nog ontmoedigender, ik kreeg deze boodschap van studenten, stagiaires, en pas afgestudeerden. Dit maakte me zowel depressief als enthousiast om hier een beetje mythe busting te doen.
Eerst, een rant.
De mantra “calorieën in = calorieën uit” is niet behulpzaam omdat het ervan uitgaat dat ons lichaam kan worden bewerkt als een wiskundeberekening. Dat is niet zo. Ik zal nooit mijn eerste jaar als diëtist vergeten. Ik was bezig met de voorbereiding van een workshop en in het boek dat ik had gekocht om me te helpen voorbereiden stonden voorbeelden als deze:
- Verwijder 1 Tb boter/dag en verlies 10 pond in 1 jaar
- Verruil 1 oz chocolade voor 2 TB jelly beans en verlies 5 pond in 1 jaar
Dit soort dieetberichten zijn nutteloos omdat het ervan uitgaat dat je elke dag exact hetzelfde aantal calorieën eet en dat het aftrekken van een specifiek aantal calorieën zal leiden tot een consistent calorisch tekort. Dat is niet hoe het werkt als je een mens bent. Deze boodschap is ook schadelijk omdat ze misleidend is. Het geeft de valse notie dat als je je calorieën precies telt (spoiler: dat kan niet) en genoeg wilskracht uitoefent (spoiler: wilskracht doet ons allemaal de das om), je gewoon een wiskundige berekening kunt uitschrijven om jezelf op je gekozen gewicht te krijgen. Dit is allemaal niet mogelijk en hier is waarom.
De wiskunde is onvolledig
Natuurlijk wordt ons lichaamsgewicht beïnvloed door wat we eten en hoe ons lichaam die brandstof gebruikt. Maar het wordt ook beïnvloed door een groot aantal andere complexe mechanismen waar we weinig controle over hebben, dankzij de genetica die we van onze ouders hebben meegekregen. Het belangrijkste is dat pogingen om de inname te verminderen en de productie te verhogen een enorme verandering in onze fysiologie teweegbrengen die de inspanningen om ons gewicht te verlagen ondermijnt. Dit omvat, maar is niet beperkt tot:
- Basale stofwisseling: Dit is goed voor ongeveer 70% van onze metabolische activiteit en neemt af als we afvallen.
- Eetlusthormonen zoals leptine en ghreline: Het blijkt dat als een persoon gewicht verliest, het lichaam de productie van deze hormonen verschuift om een verhoogde inname aan te moedigen.
- Veranderingen in het beloningssysteem in de hersenen: Voor jullie neurowetenschappelijke geeks, het is vooral gerelateerd aan de orbitale frontale cortex, die gerelateerd is aan de beloningspaden in onze hersenen die ervoor zorgen dat we meer voedsel zoeken en niet sterven van de honger.
Dientengevolge, wanneer we proberen calorieën in, calorieën uit te veranderen, zijn er een groot aantal andere “numerieke” die binnenkomen om de vergelijking te compliceren. Een belangrijke opmerking is echter dat de manier waarop en de mate waarin deze reacties in je lichaam plaatsvinden, buiten je macht liggen en grotendeels door de genetica worden bepaald.
Wat ik niet zeg
Ik zeg niet dat het onmogelijk is om je gewicht te verhogen of te verlagen door veranderingen in wat je eet en hoe je beweegt. Ik zeg dat het manipuleren van je gewicht niet zo eenvoudig is als calorieën in = calorieën uit en onze ervaring reduceren tot zo’n onvolledige vergelijking is zowel onjuist als schadelijk. Het verklaart ook niet waarom de overgrote meerderheid van de mensen weer op gewicht komt. Dit is grotendeels te wijten aan de mechanismen die ik hierboven heb opgesomd.
“Re-Thinking Thin”
Het boek, “Rethinking Thin” van Gina Kolata, veranderde mijn kijk op gewichtsregulatie toen ik het meer dan tien jaar geleden las. Ze haalde onderzoek aan dat in de jaren ’80 door “obesitas”-onderzoekers werd gedaan. In het kort, deelnemers werden gevoed met calorie-gecontroleerde diëten en mochten alleen bewegen in zeer gecontroleerde manieren. De onderzoekers veronderstelden dat dit zou bewijzen dat “zwaarlijvige” mensen gewoon een wilskrachtprobleem hadden. Nope. De resultaten waren schokkend. Hoewel de deelnemers precies evenveel calorieën binnenkregen, verloren, wonnen en behielden ze zeer verschillende gewichten. De lampjes gingen branden en ze realiseerden zich dat er iets anders aan de hand moest zijn in de vergelijking van gewichtsregulatie. En dit verklaart waarom mensen zeer vergelijkbare hoeveelheden voedsel kunnen consumeren en er toch verschillend uitzien! We zijn ontworpen voor diversiteit – lengte, haarkleur, huidskleur, en gewicht.
Als je op zoek bent naar een nog diepere duik in dit onderwerp, kan ik het onderzoek van Dr. Michael Rosenbaum ten zeerste aanbevelen, wiens voordracht over “The Metabolic Changes that Occur with Weight Loss,” mij voorzag van up-to-date wetenschap toen ik hem hoorde spreken op een eetstoornissen conferentie een paar jaar geleden. Ik zal hieronder citaten geven. Ironisch genoeg is het het werk van “obesitas onderzoekers” dat mijn niet-gewicht gecentreerde benadering van gezondheid en welzijn blijft informeren.
Referenties om te overwegen:
- Modellen van energiehomeostase in reactie op behoud van verminderd lichaamsgewicht
- Effecten van verminderd gewichtsbehoud en leptine-aanvulling op functionele connectiviteit van de hypothalamus bij zwaarlijvige mensen
- Hersenreorganisatie na gewichtsverlies
Mijn boodschap is niet sexy
Ik ben me er acuut van bewust hoe NIET sexy mijn boodschap is. We kunnen ons lichaam niet controleren op een manier die we graag zouden willen geloven – tenminste niet zonder gevolgen.