De brug van de RMS Queen Mary 2 met gesloten brugvleugels die een blik aan beide zijden van het schip mogelijk maken

Door de moderne vooruitgang op het gebied van afstandsbedieningsapparatuur is de feitelijke besturing van het schip geleidelijk naar de brug overgebracht. Het stuurwiel en de gashendels kunnen rechtstreeks vanaf de brug worden bediend, waarbij vaak onbemande machineruimten worden bestuurd. Aan boord van moderne oorlogsschepen komt het navigatiecommando van de brug, terwijl elektronisch gestuurde wapensystemen gewoonlijk vanuit een binnencompartiment worden bediend.

Op een commercieel schip zal de brug de apparatuur bevatten die nodig is om een schip veilig op doorvaart te navigeren. Dergelijke apparatuur varieert per scheepstype, maar omvat in het algemeen een GPS-navigatiesysteem, een Navtex-ontvanger, een ECDIS- of kaartsysteem, een of meer radars, een communicatiesysteem (inclusief noodoproepapparatuur), motorbediening (telegraaf), een stuurwiel-/autopilootsysteem, een magnetisch kompas (voor redundantie en kruiscontrolemogelijkheid) en licht-/geluidsignaalinrichtingen.

NavigatiestationEdit

Navigatiestation op een schip

Het navigatiestation van een schip kan zich op de brug bevinden of in een aparte kaartenkamer, in de buurt. Het bevat een tafel met afmetingen voor zeekaarten waarop berekeningen van koers en plaats worden gemaakt. De navigator zet de door het schip te volgen koers uit op deze kaarten. Naast het bureau en de navigatiekaarten, bevat de ruimte navigatie-instrumenten die elektronische apparatuur kunnen omvatten voor een Global Positioning System ontvanger en kaartweergave, een vademeter, een kompas, een marine chronometer, twee-weg radio’s, en radiotelefoon, enz.

Vliegende brugEdit

Een luchtopname van de brug van het Maersk containerschip, Sealand New York, met de open brugvleugels

Een flying bridge is een open ruimte op het dak van een oppervlakteschip dat vrij uitzicht biedt op het voor-, achter- en zijschip, en dat dient als bedieningspost voor de scheepsofficieren, zoals de kapitein of de officier van de wacht.

Vóór de Tweede Wereldoorlog had vrijwel elk zeilschip, stoomschip, monitor, raderstoomboot, of groot plezierschip een vliegbrug boven de hoofdbrug. Vliegbruggen waren over het algemeen helemaal niet afgesloten (hoewel soms gedeeltelijk), en hadden vaak weinig apparatuur – meestal alleen een spreekbuis of telefoon om te kunnen communiceren met de roerganger of stuurman op de hoofdbrug. Op militaire oorlogsschepen na 1914 was de vliegbrug gewoonlijk de post voor de luchtverdedigingsofficier en de artillerieofficier. De hoeveelheid apparatuur op een vliegbrug varieert sterk naar gelang de behoefte van de kapitein. Tijdens de Tweede Wereldoorlog bijvoorbeeld hadden Amerikaanse oppervlakteschepen met onderzeebootjagers een goed uitgeruste vliegbrug die gewoonlijk een pelorus, signaallampen, een telescoop en een spreekbuis bevatte om de kapitein in staat te stellen het schip te commanderen. Amerikaanse marine aanvalsschepen konden worden uitgerust met 20mm of 40mm automatische kanonnen op hun vliegbruggen.

Vliegbruggen waren bijna altijd de hoogste brug op het schip. Ze waren meestal boven de vlaggenbrug (ook bekend als de “admiraalsbrug” – een brug boven de hoofdbrug op een commando-oorlogsschip waar een hooggeplaatste officier zoals een admiraal vlootoperaties kon uitvoeren, strategie plannen, en grote veldslagen voeren) en de hoofdbrug.

Sinds de jaren 1980, kunnen grote pleziervaartuigen een vliegende brug naar het achterschip hebben die wordt gebruikt als extra buiten zitruimte en een plaats om een tender op te slaan. Op de kleinste oppervlakteschepen, zoals een sportvisboot, kan de vliegende brug bedieningsorganen hebben die het mogelijk maken het schip te besturen vanaf de vliegende brug, maar het zal ontbreken aan het volledige bereik van de bedieningsorganen van de stuurhut. Op grotere kleine vaartuigen kan de vliegende brug in feite omsloten zijn, in welk geval het beter een “bovenste stuurhut” of “bovenste brug” wordt genoemd.

BrugvleugelEdit

De brugvleugel van de MS Amera tijdens het gebruik

Sommige vliegbruggen hebben “brugvleugels”, open gebieden die vanaf de vliegbrug ongeveer 10 tot 15 voet (3,0 tot 4,6 m) uitsteken over de zijkanten van het schip om een officier in staat te stellen de zijkant van zijn schip te zien tijdens het aanleggen of het werken met kleinere schepen. Een brugvleugel is een smalle loopbrug die zich uitstrekt van beide zijden van een stuurhuis tot de volle breedte van een schip of iets verder, om het brugpersoneel een volledig zicht te geven om te helpen bij het manoeuvreren van het schip. Officieren gebruiken brugvleugels bij het aanleggen of manoeuvreren in sluizen en smalle waterwegen. Elke brugvleugel kan zijn uitgerust met een console voor de bediening van de boegschroef, hekschroef, roer en motoren.