Issues of Concern

Anatomy

De penis bestaat uit drie cilindrische kamers: de gepaarde corpora cavernosa en het corpus spongiosum. De corpora cavernosa zijn gevat in een tweelagig, collageenachtig omhulsel, de tunica albuginea, en bestaan uit sinusoïden van verschillende grootte die worden ondersteund door een vezelig skelet. Het vezelachtige skelet biedt structurele steun en is opgebouwd uit tunica albuginea omgeven door gladde spiertrabeculae (die de bloedstroom in en uit de sinusoïden regelen), elastische vezels, en collageen. Door deze opstelling kan het bloed de sinusoïden van de corpora cavernosa vullen en de stijfheid tijdens een erectie handhaven. De tunica albuginea helpt ook de erectie in stand te houden door de veneuze uitstroom te beperken door de emissale aders die de sinusoïden draineren samen te drukken. De corpora cavernosa beginnen proximaal als twee afzonderlijke crura die door de ischiocavernosus spier worden bedekt. De contractie van deze spier dwingt het bloed distaal van de caverneuze ruimte in de crura naar de corpora cavernosa en zorgt voor extra stijfheid tijdens de stijve erectiefase. Het corpus spongiosum is de ventraal gelegen kamer die de urethra bevat en distaal overgaat in de eikel. In deze kamer bevindt zich ook een tunica schede die minder dicht is en niet aanwezig is in de eikel. De sinusoïden van het corpus spongiosum zijn groter dan die van de corpora cavernosa. Door de samentrekking van het corpus spongiosum wordt het lumen van de urethra vernauwd en onder druk gezet, waardoor een krachtige ejaculatie mogelijk wordt. De musculus bulbospongiosus omgeeft de penisbal en perst, net als de musculus ischiocavernosus, extra bloed in de penis tijdens de stijve erectiefase. De bulbospongiosus oefent ook druk uit op de urinebuis om het sperma tijdens de ejaculatie te helpen uitdrijven.

Vascular Supply

De interne pudendal slagader levert de belangrijkste bloedtoevoer naar de penis. Deze slagader is een zijtak van de inwendige iliacale en gaat distaal over in de gemeenschappelijke penisslagader. De gemeenschappelijke penisslagader heeft drie afzonderlijke takken, waaronder de dorsale, de caverneuze en de bulbourethrale. De dorsale slagader is verantwoordelijk voor de bloedtoevoer naar de eikel van de penis tijdens de zwelling. De bulbourethrale slagader voorziet het corpus spongiosum en de eikel van bloed. De caverneuze slagader voorziet de corpora cavernosa van bloed en vertakt zich in helicineuze slagaders over de gehele lengte van elk corpora-lichaam. De helicine arteriën voeden het trabeculaire weefsel en de sinusoïden van de erectiekamers. In slappe toestand zijn de helicine slagaders kronkelig en vernauwd. In erectie zijn ze recht en verwijd, waardoor het bloed de corpora cavernosa kan vullen. De veneuze drainage van de penis verloopt hoofdzakelijk via de interne pudendal-venen. Het bloed uit de perifere sinusoïden stroomt door het trabeculaire netwerk en wordt afgevoerd via de subtunicale veneuze plexus en verlaat de penis uiteindelijk via de emissale venen. De emissale venen draineren via de interne pudendal venen of communiceren met venen die convergeren op de diepe dorsale vene en draineren via de periprostatische plexus. Tijdens een erectie worden de emissale aders samengedrukt tussen de sinusoïden en de tunica albuginea om de veneuze drainage uit de sinusoïden te beperken en de zwelling te handhaven.

Neuroanatomie

De penis heeft zowel een somatische als een autonome (d.w.z. sympathische en parasympathische) innervatie. De nervus pudendal levert de somatische innervatie, die verantwoordelijk is voor het gevoel van de penis en de contractie van de bulbospongiosus- en ischiocavernosus-spieren. De eikel, de corona en de huid van de penis bevatten talrijke vrije zenuwuiteinden, waarvan de vezels proximaal samenkomen om de dorsale zenuw van de penis te vormen. De n. dorsalis van de penis is een distale tak van de n. pudendal die ontspringt uit de ventrale hoorn van S2 tot S4. Deze zenuwen zijn verantwoordelijk voor het opvangen van signalen van aanraking, temperatuur en pijn. De somatomotorische peniszenuwen ontspringen uit de ruggenmergsegmenten S2 tot S4 in de nucleus Onuf. Deze zenuwen lopen via de sacrale en pudendal zenuwen om de ischiocavernosus en bulbospongiosus spieren te innerveren. De somatomotorische zenuwen van de penis zijn verantwoordelijk voor de contractie van deze spieren tijdens de stijve erectiefase en de ejaculatie.

De kettingganglia van T11 tot L2 leveren de sympathische innervatie, die verantwoordelijk is voor de vasculaire gladde spiercontractie van de penis. De sympathische vezels reizen door het ruggenmerg en komen naar buiten als de superieure hypogastrische plexus. Deze zenuwen eindigen terminaal in de plexus pelvis en als caverneuze zenuwen. De sympathische innervatie is verantwoordelijk voor de baseline tonische contractie van de helicine arteriën en trabeculaire gladde spieren, waardoor een slappe toestand wordt gehandhaafd – de intermediolaterale kernen van de S2 leveren de parasympathische innervatie aan de S4 sacrale ruggenmergsegmenten. De parasympathische vezels zijn pro-erectogeen en verantwoordelijk voor de vasculaire gladde spierontspanning van de penis. De preganglionaire vezels die door de parasympathische kernen van het ruggenmerg worden geleverd, passeren de bekkenzenuwen en voegen zich bij de sympathische zenuwen van de superieure hypogastrische plexus bij de bekkenplexus en de caverneuze zenuwen. Het verloop van de autonome zenuwen en de nabijheid van de aorta, de prostaat, de blaas en het rectum maken deze kwetsbaar voor beschadiging tijdens procedures. Het letsel zou kunnen resulteren in een verminderde seminale emissie tijdens ejaculatie en iatrogene erectiestoornissen kunnen veroorzaken.