Ontworpen om te stroomlijnen en objectiviteit te verschaffen, zijn de lettercijfers die we in de Verenigde Staten gebruiken niet zonder problemen; vraag het maar aan een student of een lid van de faculteit. Zoals bij elk formeel rapportagesysteem passen de deelnemers hun gedrag aan om “het doel” te bereiken (d.w.z. de cijfers) in plaats van zich te concentreren op “de middelen” (d.w.z. leren). Zoals besproken in “History of Grading in the United States”, heeft het cijfersysteem een aantal onbedoelde gevolgen.

Het geven van cijfers is belangrijk. Studenten maken zich zorgen over cijfers als een teken van waarde en identiteit. Ondanks de goede bedoelingen van de leraar, hebben cijfers serieuze gevolgen voor het leven van de student. Middelbare scholieren maken zich zorgen over het behalen van bijna perfecte cijfers om naar een universiteit te kunnen gaan. Leerlingen zien vaak af van buitenschoolse activiteiten (bv. band of sport) om de felbegeerde 4+ GPA te behalen. En, helaas, dat is wat nodig is om toegelaten te worden tot sommige zeer selectieve universiteiten.

Het belang van cijfers per letter gaat door tijdens de studie, omdat studenten hoge cijfers nodig hebben om zich in bepaalde majors te kunnen inschrijven, beurzen te krijgen of toegelaten te worden tot de graduate school. Een plaats op de lijst van decanen, gebaseerd op cijfers, kan een student helpen bij het afdingen van een gewaardeerde baan na de universiteit. Cijfers worden fiches in het pokerspel van het studentenleven. Net als bij poker is je stapel fiches maar al te zichtbaar.

Eén probleem met cijfers op basis van letters is dat ze het streven naar leren ontmoedigen. Studenten zoeken de professor die hen de gemakkelijke “A” geeft. Sites als Rate My Professor zijn “verplichte lectuur” voordat studenten zich inschrijven voor colleges. Idealiter zouden studenten die Rate My Professor doorzoeken op zoek zijn naar signalen van goed onderwijs, maar veel van de opmerkingen van studenten zijn gericht op de beoordelingsschaal van de cursus. Bijgevolg gaan studenten massaal naar docenten met positieve beoordelingen. Sommige cursussen zijn uitdagend (bv. natuurkunde). Omdat cijfers zo belangrijk zijn, schrikken studenten terug voor hoofdvakken en vakken uit angst geen “A” te halen. De meeste universiteiten hebben het “klanttevredenheids”-model aangenomen als barometer voor goed onderwijs. Docenten hebben het gevoel dat hun levensonderhoud afhangt van tevreden studenten. Aangezien de werkgever van de leraar afhankelijk is van deze evaluaties, kunnen leraren zich onder druk gezet voelen om de cijfers op te blazen. Dit beoordelingssysteem voor leraren ontmoedigt ook feedback van studenten en transparantie van de cijfers tijdens de hele cursus. Docenten verzamelen soms ruwe scorepunten zonder cijfers of verdelingen tijdens het semester ten voordele van het bekendmaken van één eindcijfer aan het einde van het semester. Het is maar speculatie, maar vroegtijdige feedback kan onbedoelde gevolgen hebben voor de docenten. Studenten die slechte cijfers krijgen, hebben de neiging lessen te verlaten in plaats van door te zetten. Ook zou het geven van lage cijfers gedurende de hele cursus logischerwijs de mening van een student over de docent kunnen beïnvloeden en daarmee de evaluatie van de docent.

Cijfers aan het eind van de cursus zijn bedoeld om prestatie over te brengen. Onze beoordelingsschaal biedt een gemeenschappelijk kader en een woordenschat om te communiceren binnen, tussen en buiten onderwijsinstellingen. Deze woordenschat is op zich een belangrijk voordeel voor ons onderwijssysteem. Deze cijfers worden gebruikt door studenten, andere docenten, universiteitsbestuurders en toekomstige werkgevers om een veelheid van verschillende beslissingen te nemen. Consistentie in de cijfers is gewenst, maar moeilijk te bereiken. Zoals gezegd zijn er veel problemen met het geven van cijfers. Misschien is, zoals bij de meeste rapportagesystemen, niet het systeem maar de menselijke natuur de schuldige.

Mark Espinola
CEO + oprichter van GradeHub