Ik ben om verschillende redenen zo enthousiast over dit Blackberry Cobbler Ice Cream.

Een ik heb het gemaakt en ik mag het eten, twee het brengt een dierbare herinnering terug aan een leuk zomerbaantje dat ik had toen ik jonger was, en drie het is voor #Berryweek!

Ik wist eigenlijk niet van berry week tot een paar dagen geleden toen ik een paar geweldige recepten online zag en zag dat ze allemaal deze foto erop hadden staan. Ik vertelde mijn vriendin Beka van de geweldige blog Kvetchin Kitchen (ga haar eens bekijken, ze is geweldig, een wereldreiziger, een geweldige kok en bakker en een geweldig gevoel voor humor) dat ik graag mee zou doen als ze de volgende keer een “week” van iets zou organiseren. Nou weinig wist ik, dat een heleboel andere bloggen vrienden van mij ook deel uitmaakten van de groep en Beka zei dat als ik had een recept met bessen ik kon springen in met de groep deze week! En toevallig was ik net bramenkoekjesijs aan het maken! Perfecte timing, hè?

De oorspronkelijke reden waarom ik dit braambessencake-ijsje maakte, was dat ik er vorige week aan moest denken toen we verse bramen van de boerenmarkt hadden en het me deed terugdenken aan een zomerbaantje dat ik had toen ik jonger was. Plus het is heet in Vegas en ijs is altijd het antwoord op de hitte.

Toen ik een jaar of 21 was, verhuisde ik naar Summit County, Colorado om een tijdje te gaan skiën. Een soort pauze van de universiteit. Ik kreeg een baan bij Copper Mountain, werkte aan de lift en gaf snowboardles, en toen het skiseizoen voorbij was, had ik een andere baan nodig. We hadden allemaal verschillende banen toen we daar woonden. De meesten werkten op de berg en waren serveerster. Ik was opgegroeid met paardrijden en het leek me geweldig om in de zomer op een ranch te werken en gasten mee te nemen op tochten te paard.

Ik heb twee zomers achter elkaar op twee verschillende ranches gewerkt. Beide ranches waren veeboerderijen en de paardrijtochten waren een neveninkomsten voor de ranch. De tweede ranch waar ik werkte had een “cattle drive” voor gasten. Niet zoals het Billy Crystal avontuur City Slickers, maar een 3 uur durende verkorte versie met een chuck wagon lunch aan het eind. Het was ZO leuk om langzaam rond te lopen op de paarden, te kletsen met gasten en het vee van de ene kant van de ranch naar de andere te duwen en te gaan lunchen. Totdat de koeien het doorhadden en zodra ze de ruiters zagen aankomen, gingen ze in een enkele rij staan en probeerden een kortere weg te nemen naar waar wij ze heen zouden “drijven”. De gasten vonden dit grappig, maar de koeien die dit deden verkortten de 3 uur durende tour tot ongeveer 30 minuten. En voor de prijs die de gasten betaalden, moesten we maar eens uitzoeken hoe we er een drie uur durende rit van konden maken.

Dus als de koeien in één rijtje gingen staan, gingen een of twee van ons op onze paarden voorop om de koeien naar andere delen van de ranch te achtervolgen en de gasten met ons mee te nemen om ze terug te brengen naar de rest van de kudde. Het was zo leuk om op een paard over een ranch te trekken. Het andere beste deel van de veedrijftocht was de lunch. De kok die de lunch maakte was een echte cowboy kok. Hij had zijn eigen wagen mee en alles wat hij serveerde was zelfgemaakt. Ik wilde altijd al een van de gidsen van de veedrijftocht zijn, alleen al voor de lunch. Vooral het zwarte bessengebak dat hij maakte. Die was geweldig.

Ik nam altijd een tupperware mee om extra bramencake mee naar huis te nemen en ’s avonds als toetje te eten met vanille-ijs. Ik mengde alles door elkaar en dronk er een biertje of twee bij. Het werk op de ranch was hard werken!! Af en toe bracht hij perzikcakejes mee, maar de braambessen waren favoriet op de ranch. Dat was een leuke zomer. Ik werd betaald om op paarden te rijden, koeien te achtervolgen en braambessencake te eten. Ik leerde ook veel over het runnen van een ranch. Als we geen gasten hadden om mee te rijden, deden we van alles, zoals hooi persen, afrasteringen repareren en vee controleren buiten het hoofdgedeelte van de ranch. Ik hielp vaak met de veterinaire problemen van sommige paarden of hielp de hoefsmid, alias gekke Curtis, die paarden haatte, maar er toch een heleboel bezat en alle hoeven van de paarden bekapte en sommige hoefde te beslaan. Ik leerde ook hoe je een span paarden moet besturen die een wagen trekken en hoe je een zweep hanteert. Dat was cool.

Ik staar al de hele avond naar deze foto’s van dit bramencobbler ijs, het wordt tijd dat ik er een bakje van ga eten!!