Het is al lang bekend dat de aanwezigheid van vaders in het gezin belangrijk is voor het welzijn van gezinnen, buurten en jongeren. Vaders die actief deelnemen aan het leven van hun gezin, bieden een stabiele bron van stabiliteit en steun. De gevolgen van die steun zijn van invloed op de ontwikkeling van een hele reeks kinderen, waaronder gedrag, schoolprestaties en gezondheid. Betrokken vaders hebben ook meer kans om zich in te zetten voor positief opvoedingsgedrag, zoals academische interventie1 en constructieve discipline.2

Het bevorderen van verantwoordelijk vaderschap zou dus de focus moeten zijn van zowel instellingen als basisinspanningen in de samenleving. Betrokken vaders dragen bij tot een goed aangepaste jeugd. Wat gebeurt er echter, wanneer er belemmeringen zijn voor zowel de aanwezigheid als de participatie van vaders in het leven van kinderen, in het bijzonder zwarte3 vaders?

Conservatieven pakken deze vraag vaak aan door te beweren dat zwarte vaders niet voldoende aanwezig en betrokken zijn bij hun gezinnen. Zij dringen aan op beleid dat het huwelijk tussen gezinnen aanmoedigt, in het bijzonder zwarte gezinnen, als een manier om het welzijn en succes van kinderen te bevorderen. De succesreeks, bijvoorbeeld, suggereert dat mensen de meeste kans hebben om armoede te vermijden en succesvol te zijn als ze hun opleiding afmaken, voltijds werk vinden, trouwen en dan kinderen krijgen – in die volgorde. Het idee zelf lijkt intuïtief en positief. Voorstanders beweren immers dat deze volgorde stabielere en succesvollere zwarte gezinnen zou opleveren. Critici wijzen er echter op dat de succesvolgorde geen rekening houdt met de belemmeringen die door individuele inspanningen niet altijd kunnen worden overwonnen. Zoals Brian Alexander schreef in The Atlantic, “ziet het gemakshalve structurele ongelijkheden (d.w.z. hoge werkloosheid, gebrek aan onderwijs, rassendiscriminatie, enz.) als zaken van individuele keuze. “4 Daarom is het wegnemen van belemmeringen voor structurele gelijkheid even belangrijk voor het succes van gezinnen – vooral zwarte gezinnen.

Het aandeel van zwarte kinderen geboren uit alleenstaande moeders is meer dan verdrievoudigd van ongeveer 24% in 1960 tot bijna 70% in 2018, wat aangeeft dat zwarte vaders minder vaak in een huishouden wonen met hun kinderen dan vaders van andere rassen. Maar het is belangrijk op te merken dat het aandeel kinderen in eenoudergezinnen onder alle rassen sinds de jaren zestig dramatisch is gestegen. Bovendien weten we nu dat onder de niet-woonachtige vaders, zwarte vaders meer betrokken zijn dan Hispanic vaders en meer verantwoordelijkheden delen en over het algemeen beter co-ouderschap hebben dan blanke of Hispanic niet-woonachtige vaders.5 Toch worden niet-woonachtige zwarte vaders geconfronteerd met talloze belemmeringen om een stabiele, consistente ondersteuning voor hun kinderen te zijn als gevolg van andere systemische uitdagingen die conservatieven vaak over het hoofd zien.

In een uitgebreid rapport dat binnenkort verschijnt, “The Blueprint-Reimagining the Narrative of the Black Father”, schetsen we de factoren die nodig zijn om de zwarte vader te begrijpen, zoals de economische uitdagingen die voortvloeien uit het hebben van lagere percentages van opwaartse mobiliteit en hogere percentages van neerwaartse mobiliteit dan blanken, wat leidt tot grote inkomensverschillen die door de generaties heen blijven bestaan.6 Deze economische factoren kunnen een aanzienlijke en negatieve impact hebben op zwarte gezinnen in real time. Bij het onderzoeken van de reactie op de COVID-19 pandemie, bijvoorbeeld, vonden veel zwarte gezinnen zichzelf kwetsbaar en niet in staat om hun huishoudens te onderhouden met weinig tot geen liquide middelen.

Differentiële onderwijsresultaten zijn ook een belemmering voor succes voor zwarte gezinnen. Zwarte mannen, bijvoorbeeld, ervaren nog steeds grotere belemmeringen om af te studeren aan de universiteit en als ze dat doen, hebben ze meer kans om af te studeren aan for-profit-instellingen met grotere hoeveelheden studieschuld.7

Lichamelijke en geestelijke gezondheidsverschillen zijn een andere factor die zelden wordt behandeld als belangrijk voor het welzijn van vaders (en dus, gezinnen) van kleur. Zwarte mannen hebben bijvoorbeeld de slechtste gezondheidsresultaten van alle andere demografische groepen, en op 45-jarige leeftijd hebben zwarte mannen een levensverwachting die drie jaar lager is dan die van blanke mannen.8 Een slechte gezondheid is vaak symptomatisch voor armoede. Gezondheid heeft op haar beurt een effect op aanhoudende armoede. Deze cyclische relatie moet worden ontrafeld wanneer men wil weten waarom armoede vooral de benarde situatie is van bepaalde gemarginaliseerde mensen.

Het bevorderen van verantwoordelijk vaderschap is nu belangrijker dan ooit. De wereld vraagt om positieve veranderingen, en zwarte vaders moeten daarbij het voortouw nemen.

Ten slotte spelen de media een grote rol in hoe zwarte vaders in de samenleving worden gezien. Er zijn veel mythes in de media die over zwarten in het algemeen en over zwarte vaders in het bijzonder moeten worden aangepakt en ontkracht. Zo stellen mediaberichten of -voorstellingen zwarte vaders vaak verkeerd voor als “afwezige” vaders die hun kinderen in de steek laten door een verband te leggen tussen niet-huwelijkse geboorten en ouderlijke betrokkenheid. Onderzoek vertelt ons echter dat veel zwarte vaders zeer betrokken zijn bij hun kinderen, en fysieke scheiding is niet altijd synoniem met een gebrek aan betrokkenheid van de vader.9 Volgens socioloog Patricia Hill Collins, vormen deze “controlerende beelden” het denken van mensen over bepaalde groepen na herhaaldelijk te zijn blootgesteld aan negatieve voorstellingen.10 Als ze niet worden gecontroleerd, kunnen ze beleid en wetgevers onsympathiek maken voor de benarde situatie van zwarte vaders.

Waarom zijn deze dingen van belang? Omdat het niet genoeg is om over zwart vaderschap te praten zonder ook de context te begrijpen waarin zwarte mannen opereren.

Hoe dan ook, het is duidelijk dat zwarte kinderen hun vaders nodig hebben. Hoewel de protesten als reactie op het doden van ongewapende zwarte mensen vreedzaam zijn geweest, moeten de plunderingen en het geweld dat door enkelen in stand wordt gehouden, worden aangepakt. Het was pijnlijk om te zien hoe jonge mensen – zwart en blank – inbraken in gebouwen en koopwaar stalen. Die beelden herinneren ons eraan dat voor veel van deze jongeren, vaders waarschijnlijk niet in beeld zijn.

Misschien als meer vaders woonachtig waren, zouden ze met hun kinderen kunnen praten over hoe ze woede en frustratie op de juiste manier kunnen kanaliseren, op hetzelfde moment dat ze “het gesprek” met hen hebben. “The Talk” is een belangrijk gesprek dat zwarte ouders vaak hebben met hun zwarte zonen over hoe om te gaan met de politie wanneer ze worden aangehouden, zodat ze veilig thuis kunnen komen na een avondje uit met vrienden. Misschien zou een toename van residentiële vaders betekenen dat meer vaders thuis zijn om hun kinderen ’s nachts te troosten wanneer ze bang zijn dat hun familie en vrienden het misschien niet zullen halen om thuis te komen na een routinematige verkeersstop.

Daarom is het bevorderen van verantwoordelijk vaderschap nu belangrijker dan ooit. De wereld eist positieve verandering, en zwarte vaders moeten aan het roer staan. Als zwarte vaders worden opgeheven, zullen zwarte gezinnen sterker zijn. Maar deze noodzakelijke verandering zal niet plaatsvinden als het bevorderen van “verantwoordelijk vaderschap” wordt gebruikt om de schuld te leggen bij een groep mensen die vaak “gemerkt” zijn tegen de tijd dat ze de schoolleeftijd hebben bereikt. Integendeel, het moet betekenen dat als Amerika naar binnen kijkt hoe we een betere natie kunnen zijn, we proberen het volledige plaatje te begrijpen van wat het betekent om een zwarte vader te zijn in Amerika. Het betekent dat we rekening houden met de veranderingen die in de maatschappij moeten worden doorgevoerd, terwijl we werken aan het karakter en de vastberadenheid van zwarte mannen. Het betekent het bevestigen van zwarte vaders en zwarte levens, in het algemeen. Het betekent verklaren dat zwarte vaders ertoe doen.

Kenneth Braswell is echtgenoot en vader van vijf kinderen, en de oprichter en CEO van Fathers Incorporated (FI). Hij is de auteur van When The Tear Won’t Fall: One Man’s Journey Through The Intimate Struggles of Manhood and Fatherhood. Hij is ook de auteur van vier kinderboeken en drie krachtige documentaires. Dr. Matisa Wilbon is universitair hoofddocent sociologie en CEO van Wilbon Enterprises, een adviesbureau dat zich richt op strategische planning en beleid op het gebied van diversiteit, gelijkheid en inclusie. Stacey Bouchet, Ph.D., werkt sinds 2013 samen met Fathers Incorporated.

1. Jeynes, William. (2015). “Een Meta-analyse: The Relationship between Father Involvement and Student Academic Achievement.” Urban Education. Vol 50(4) 387-423.

2. Baker, C.E. (2017). “Vader-Zoon Relaties in Ethnisch Diverse Families: Links To Boys’ Cognitive and Social Emotional Development in Preschool.” Journal of Child and Family Studies 26, 2335-2345.

3. De auteurs gebruiken “Black” en “African American” door elkaar heen. De auteurs hebben ervoor gekozen “Black” met een hoofdletter te schrijven om aan te geven dat het om een groep mensen gaat en om consistent te zijn met het hoofdlettergebruik van “African American”.

4. Alexander, Brian. 2018. “What Is the ‘Success Sequence’ and Why Do So Many Conservatives Like It?” The Atlantic.

5. Ellerbe, C. Z., Jones, J. B., & Carlson, M. J. (2018). “Race/Ethnic Differences in Nonresident Fathers’ Involvement after a Non-Marital Birth.” Social Science Quarterly, 99(3), 1158-1182.

6. Chetty, RJ, Hendren, N., Jones, M., Porter, Sonya. (2019). “Ras en kansen in de Verenigde Staten: An Intergenerational Perspective.” Quarterly Journal of Economics. 135(2), 711-783.

7. Libassi, CJ. (2018). “The Neglected College Race Gap: Racial Disparities Among College Completers.” Center for American Progress.

8. The Advisory, “The History Behind Black Men’s Poor Health Outcomes and What We Can Do to Close the Gap,” The Daily Briefing, 2/18/20.

9. Dixon, Travis L. (2017) “A Dangerous Distortion of our Families: Representations of Families, By Race, in News and Opinion Media.” The Color of Change.

10. Hill Collins, Patricia. Black Feminist Thought: Knowledge, Consciousness, and the Politics of Empowerment (Routledge, 2002).