Verliezen is frustrerend

De afgelopen dagen waren een waas van activiteit op het Olympische front. De Olympische Winterspelen van 2018 in PyeongChang, Zuid-Korea zijn een herinnering aan hoe sporten van dit kaliber mensen van over de hele wereld kunnen samenbrengen.

Het kan ook een herinnering zijn dat in een fractie van een seconde het werk van de atleten volledig tot stilstand kan komen.

De Spelen zijn het hoogtepunt van elke atletische carrière. Verliezen op basis van een beslissing van een rechter kan frustrerend zijn. Maar dat kan ook het verliezen van een honderdste van een seconde zijn, een niet-gelijktijdige aanraking (wat bij het zwemmen kan gebeuren), een klok die in de laatste seconde wordt gewist (wat ook echt is gebeurd) of zelfs vallen.

De Spelen zijn ruw, en wat de atleten doen is ongelooflijk, maar er zullen slechts drie winnaars zijn.

Afschaffing van beoordeelde sporten op de Olympische Spelen zal de teleurstelling die atleten kunnen voelen als ze geen medaille halen, niet wegnemen.

Er zijn in de geschiedenis van de Olympische Spelen enkele spraakmakende juryschandalen geweest, waaronder het bekendste schandaal van de Olympische Winterspelen van 2002.

Deze schandalen zijn uitzonderingen, niet de regel; ze komen niet zo vaak voor als we denken dat ze gebeuren. De scores die aan de deelnemers worden toegekend, zijn gebaseerd op feitelijke parameters.

Deze juryleden worden gekozen uit voormalige atleten en coaches die de sport door en door kennen. Het is voor ons gemakkelijk om vanuit onze luie stoel kritiek te leveren, maar de atleten weten bij het begin van de wedstrijd dat hun sport wordt beoordeeld. Het enige wat je kunt doen is erheen gaan en je best doen.

– Olivia

Uit met gejureerde sporten

De Olympische Spelen zijn een spektakel, zonder twijfel. Het is een tijd voor landen om te pronken met hun beste atleten en te strijden om de hoogste medailles en meest prestigieuze overwinningen.

Maar hoe zit het als die sporten worden gemanipuleerd, met rechters die beslissen welk team moet winnen, ongeacht de werkelijke prestaties?

In sporten als curling en hockey zijn er geen rechters. Die sporten worden gewonnen op basis van stenen het dichtst bij de knop en pucks in het net. Daar valt niet mee te sjoemelen.

Maar bij sporten als kunstschaatsen, freestyle skiën en snowboarden worden de vaardigheden van de atleten door een menselijke jury beoordeeld. Dat is per definitie subjectief, hoe “objectief” het proces ook lijkt.

Als groot kunstschaatsfan is het moeilijk te zeggen, maar het wordt tijd dat gejureerde sporten uit de Olympische Spelen worden verwijderd.

Reformatie is geprobeerd. Het hele beoordelingsproces voor kunstschaatsen werd herzien nadat de Canadese schaatsers Jamie Salé en David Pelletier, zilveren medaillewinnaars op de Olympische Spelen van 2002, de gouden medaille kregen toegekend nadat beschuldigingen waren geuit dat de wedstrijd was vervalst.

Tijdens de ijsdans vrije schaats op 20 februari in PyeongChang, voordat de Canadezen Tessa Virtue en Scott Moir met het goud naar huis gingen, werd er geroepen dat de jury partijdig was.