Historische figuren

MET DE NAAM BEATRICE

Beatrice di Folco Portinari wordt door veel geleerden gezien als de muze van de grote Italiaanse dichter Dante Alighieri, die opduikt als gids in de Goddelijke Komedie, en tevens de inspiratiebron is voor La Vita Nuova. Beatrice was de dochter van een rijke Florentijnse bankier, en zij trouwde ook met een bankier, en stierf op de jonge leeftijd van 24 jaar. Dante ontmoette haar slechts twee keer, negen jaar na elkaar, maar hield zijn hele leven van haar. Hun eerste ontmoeting vond plaats toen zij pas acht jaar oud was, hij negen. Hij was zo gecharmeerd van haar dat hij vaak aan haar dacht, zij het in besloten kring, gedichten ter ere van haar componeerde en haar buurt aandeed in de hoop haar weer te zien. Dat gebeurde slechts één keer, zoveel jaren later, toen zij hem op straat passeerde en hem met een gebaar groette, een ‘zoete groet’. Hij werd getroffen door de pijl van de liefde en haastte zich naar huis om van haar te dromen, en een visioen van haar te krijgen dat hem ertoe bracht La Vita Nuova te schrijven. Deze standaard van hoofse liefde hield hem zijn leven lang in stand, want hij bleef haar herinnering en de droom van hun onbeantwoorde liefde heiligen tot ver nadat hij zelf getrouwd was en kinderen had verwekt. Dante plaatste haar op een voetstuk en maakte van haar een zeldzaam toonbeeld van deugdzaamheid, zo zuiver dat het hem inspireerde tot de intentie om alleen goed te doen. In La Vita Nuova, geschreven in 1293, verschijnt Beatrice als een agent van zalige verlossing. In de Goddelijke Komedie neemt zij de rol over van de oude dichter Vergilius als gids naar het Paradijs en leidt zij Dante met serene en moederlijke zorg door zijn visioen. Zo kon Dante zijn eigen dood tegemoet gaan met zijn vergoddelijking van haar compleet en ongeschonden, door haar “de glorieuze dame van mijn geest†te noemen. Latere dichters van de prerafaà “lieten en de negentiende eeuw volgden het voorbeeld van Dante, en Beatrice werd ook vereeuwigd in de kunst van veel schilders uit die tijd (Dante Gabriel Rossetti, Gustav Dore). Het is een bijna vreemd concept voor onze tijd, maar voor Dante was zijn liefde voor de mooie Beatrice een heilig en heilig transport naar het hogere streven van vervulling in de liefde voor God.

Beatrice werd geboren in het vooraanstaande Huis van Este, een dynastieke familie van koninklijke adel, in de late 15e eeuw. Evenals haar oudere zuster Isabella was Beatrice een lieveling van de Italiaanse Renaissance en een fashionista van haar tijd. Zoals vele jonge meisjes van haar adellijke stand in de late Middeleeuwen, werd Beatrice ten huwelijk gevraagd aan de hertog van Bari, Ludovico Sforza, om een reeds vriendschappelijke politieke alliantie tussen de twee families te verstevigen. De grote “Renaissance man” Leonardo da Vinci coördineerde zelfs hun huwelijksfeest! Beatrice was hoog opgeleid en zorgvuldig geschoold in de regels van het hof. Ze leefde in een tijd van grote kunstenaars tijdens een culturele wedergeboorte toen de Middeleeuwen overgingen in de moderne tijd. Ze gaf blijk van politiek inzicht en savvy ten gunste van haar echtgenoot toen hij zich de heerschappij van Milaan toe-eigende en haar Hertogin van Milaan maakte in 1495. Beatrice stierf jong in het kraambed op 21-jarige leeftijd (of zoals haar echtgenoot schreef: “ze gaf haar geest terug aan Godâ€), en toch bereikte ze veel in haar korte jaren. Een echte “Renaissance vrouwâ€, bekend om haar intelligentie en charme, evenals haar onberispelijke smaak en stijl, was Beatrice één van de meest verwezenlijkte prinsessen van haar tijd. Een fresco met haar portret staat tegenover da Vinci’s Laatste Avondmaal in de refter van Santa Maria delle Grazie in Milaan.

Beatrice van de Provence was de jongste en één van de vier dochters van de Graaf van de Provence geboren in de 13e eeuw. Zij was zo mooi dat zij “de harten van de mensen deed bonzen” en hen van hun verstand beroofde wanneer zij onder haar betoverende betovering waren. Haar oudste zus Margaret trouwde met de koning van Frankrijk (Lodewijk IX), de volgende zus, Eleanor, trouwde met de koning van Engeland (Hendrik III), en de derde zus, Sanchia, trouwde met de graaf van Cornwall (de broer van koning Hendrik III van Engeland). Dan bleef Beatrice over, de laatste zus, en wat denk je dat zij kreeg? Alles. Dat is juist. Haar vader liet Beatrice de Provence en het graafschap Forcalquier na toen hij stierf en maakte van haar de gravin van de Provence (tot groot verdriet van haar zusters). Beatrice was nu de meest begeerde erfgename in heel Europa, en ze kreeg vrijers in overvloed. Zo veel dat haar moeder zich genoodzaakt zag het twaalfjarige meisje te verbergen en de bescherming van de Paus (Innocentius IV) in te roepen. De paus organiseerde een geheime ontmoeting en, nadat de gewenste concessies waren gedaan, werd Beatrice beloofd aan Karel van Anjou (broer van de Franse koning). Jacobus I van Aragon had gehoopt met het meisje te kunnen trouwen en Toulouse met de Provence te kunnen verenigen, maar hij was geen partij voor het leger van ridders van Karel en moest zich waardig terugtrekken. Eens hij zijn positie als “Mr. Beatrice†had verzekerd, verspilde Karel geen tijd om de macht in de Provence te grijpen, de adel van zich vervreemdend en heel wat opschudding veroorzakend bij Beatrice’s moeder (hoewel Beatrice de kant van haar nieuwe echtgenoot koos). Uiteindelijk suste men de schoonmoeder door haar een percentage van de inkomsten van het graafschap te geven. Kort daarna vergezelde Beatrice haar echtgenoot moedig op de Zevende Kruistocht, waarbij ze twee van haar kinderen baarde (een in Cyprus en het andere in Egypte). Uiteindelijk kreeg Karel van de paus het koninkrijk Sicilië, maar eerst had hij een leger nodig om andere mededingers te verslaan. Het Koninkrijk Sicilië vormde in die tijd een enorm deel van Italië dat niet alleen het eiland Sicilië omvatte, maar de hele zuidelijke helft van de laars. De even ambitieuze Beatrijs hielp hem aan de nodige verdediging door schenkingen van geld en juwelen te beloven aan haar ridders en andere jonge mannen uit Frankrijk. Na het koninkrijk Sicilië veilig gesteld te hebben, werd Beatrice koningin.

Sint Beatrice (Beatrix) is een Portugese heilige op de rooms-katholieke heiligenkalender die vooral bekend is vanwege het stichten van de Orde van de Onbevlekte Ontvangenis, een contemplatieve orde van katholieke nonnen (haar feestdag is 1 september). Beatrijs werd in de 15e eeuw in adellijke kringen geboren en werd hofdame van Isabella, koningin van Spanje. Beatrice’s grote schoonheid wekte genoeg jaloezie op bij de koningin dat zij het jonge meisje liet opsluiten in een kleine gevangeniscel. Tijdens deze opsluiting kreeg Beatrice een visioen van de Heilige Maagd Maria en kreeg zij de goddelijke opdracht een nieuwe orde te stichten in Maria’s naam. Beatrice ontsnapte aan de gevangenschap van de koningin en zocht haar toevlucht in een klooster van nonnen in Toledo, Spanje, waar zij de volgende decennia een vroom en contemplatief leven leidde. Op 60-jarige leeftijd zou Beatrice uiteindelijk bezit nemen van het klooster voor de nieuwe orde bekend als de Onbevlekte Ontvangenis van Maria (ironisch genoeg met de steun van de koningin).

Beatrice werd geboren in het vooraanstaande Huis van Este, een dynastieke familie van koninklijke adel, in de late 15e eeuw. Net als haar oudere zuster Isabella was Beatrice een lieveling van de Italiaanse Renaissance en een fashionista van haar tijd. Zoals vele jonge meisjes van haar adellijke stand in de late Middeleeuwen, werd Beatrice ten huwelijk gevraagd aan de hertog van Bari, Ludovico Sforza, om een reeds vriendschappelijke politieke alliantie tussen de twee families te verstevigen. De grote “Renaissance man” Leonardo da Vinci coördineerde zelfs hun huwelijksfeest! Beatrice was hoog opgeleid en zorgvuldig geschoold in de regels van het hof. Ze leefde in een tijd van grote kunstenaars tijdens een culturele wedergeboorte toen de Middeleeuwen overgingen in de moderne tijd. Ze gaf blijk van politiek inzicht en savvy ten gunste van haar echtgenoot toen hij zich de heerschappij van Milaan toe-eigende en haar Hertogin van Milaan maakte in 1495. Beatrice stierf jong in het kraambed op 21-jarige leeftijd (of zoals haar echtgenoot schreef: “ze gaf haar geest terug aan Godâ€), en toch bereikte ze veel in haar korte jaren. Een echte “Renaissance vrouwâ€, bekend om haar intelligentie en charme, evenals haar onberispelijke smaak en stijl, was Beatrice één van de meest verwezenlijkte prinsessen van haar tijd. Een fresco met haar portret staat tegenover da Vinci’s Laatste Avondmaal in de refter van Santa Maria delle Grazie in Milaan.

Beatrice van de Provence was de jongste en één van de vier dochters van de Graaf van de Provence geboren in de 13e eeuw. Zij was zo mooi dat zij “de harten van de mensen deed bonzen” en hen van hun verstand beroofde wanneer zij onder haar betoverende betovering waren. Haar oudste zus Margaret trouwde met de koning van Frankrijk (Lodewijk IX), de volgende zus, Eleanor, trouwde met de koning van Engeland (Hendrik III), en de derde zus, Sanchia, trouwde met de graaf van Cornwall (de broer van koning Hendrik III van Engeland). Dan bleef Beatrice over, de laatste zus, en wat denk je dat zij kreeg? Alles. Dat is juist. Haar vader liet Beatrice de Provence en het graafschap Forcalquier na toen hij stierf en maakte van haar de gravin van de Provence (tot groot verdriet van haar zusters). Beatrice was nu de meest begeerde erfgename in heel Europa, en ze kreeg vrijers in overvloed. Zo veel dat haar moeder zich genoodzaakt zag het twaalfjarige meisje te verbergen en de bescherming van de Paus (Innocentius IV) in te roepen. De paus organiseerde een geheime ontmoeting en, nadat de gewenste concessies waren gedaan, werd Beatrice beloofd aan Karel van Anjou (broer van de Franse koning). Jacobus I van Aragon had gehoopt met het meisje te kunnen trouwen en Toulouse met de Provence te kunnen verenigen, maar hij was geen partij voor het leger van ridders van Karel en moest zich waardig terugtrekken. Eens hij zijn positie als “Mr. Beatrice†had verzekerd, verspilde Karel geen tijd om de macht in de Provence te grijpen, de adel van zich vervreemdend en heel wat opschudding veroorzakend bij Beatrice’s moeder (hoewel Beatrice de kant van haar nieuwe echtgenoot koos). Uiteindelijk suste men de schoonmoeder door haar een percentage van de inkomsten van het graafschap te geven. Kort daarna vergezelde Beatrice haar echtgenoot moedig op de Zevende Kruistocht, waarbij ze twee van haar kinderen baarde (een in Cyprus en de ander in Egypte). Uiteindelijk kreeg Karel van de paus het koninkrijk Sicilië, maar eerst had hij een leger nodig om andere mededingers te verslaan. Het Koninkrijk Sicilië vormde in die tijd een enorm deel van Italië dat niet alleen het eiland Sicilië omvatte, maar de hele zuidelijke helft van de laars. De even ambitieuze Beatrijs hielp hem aan de nodige verdediging door geschenken van geld en juwelen te beloven aan haar ridders en andere jonge mannen uit Frankrijk. Na het koninkrijk Sicilië veilig gesteld te hebben, werd Beatrice koningin.

Sint Beatrice (Beatrix) is een Portugese heilige op de rooms-katholieke heiligenkalender die vooral bekend is vanwege het stichten van de Orde van de Onbevlekte Ontvangenis, een contemplatieve orde van katholieke nonnen (haar feestdag is 1 september). Beatrijs werd in de 15e eeuw in adellijke kringen geboren en werd hofdame van Isabella, koningin van Spanje. Beatrice’s grote schoonheid wekte genoeg jaloezie op bij de koningin dat zij het jonge meisje liet opsluiten in een kleine gevangeniscel. Tijdens deze opsluiting kreeg Beatrice een visioen van de Heilige Maagd Maria en kreeg zij de goddelijke opdracht een nieuwe orde te stichten in Maria’s naam. Beatrice ontsnapte aan de gevangenschap van de koningin en zocht haar toevlucht in een klooster van nonnen in Toledo, Spanje, waar zij de volgende decennia een vroom en contemplatief leven leidde. Op 60-jarige leeftijd zou Beatrice uiteindelijk bezit nemen van het klooster voor de nieuwe orde bekend als de Onbevlekte Ontvangenis van Maria (ironisch genoeg met de steun van de koningin).

Beatrice werd geboren in het vooraanstaande Huis van Este, een dynastieke familie van koninklijke adel, in de late 15e eeuw. Net als haar oudere zuster Isabella was Beatrice een lieveling van de Italiaanse Renaissance en een fashionista van haar tijd. Zoals vele jonge meisjes van haar adellijke stand in de late Middeleeuwen, werd Beatrice ten huwelijk gevraagd aan de hertog van Bari, Ludovico Sforza, om een reeds vriendschappelijke politieke alliantie tussen de twee families te verstevigen. De grote “Renaissance man” Leonardo da Vinci coördineerde zelfs hun huwelijksfeest! Beatrice was hoog opgeleid en zorgvuldig geschoold in de regels van het hof. Ze leefde in een tijd van grote kunstenaars tijdens een culturele wedergeboorte toen de Middeleeuwen overgingen in de moderne tijd. Ze demonstreerde politiek inzicht en savvy namens haar echtgenoot toen hij zich de heerschappij van Milaan toe-eigende en haar Hertogin van Milaan maakte in 1495. Beatrice stierf jong in het kraambed op 21-jarige leeftijd (of zoals haar echtgenoot schreef: “ze gaf haar geest terug aan Godâ€), en toch bereikte ze veel in haar korte jaren. Een echte “Renaissance vrouwâ€, bekend om haar intelligentie en charme, evenals haar onberispelijke smaak en stijl, was Beatrice één van de meest verwezenlijkte prinsessen van haar tijd. Een fresco met haar portret staat tegenover da Vinci’s Laatste Avondmaal in de refter van Santa Maria delle Grazie in Milaan.

Beatrice van de Provence was de jongste en één van de vier dochters van de Graaf van de Provence geboren in de 13e eeuw. Zij was zo mooi dat zij “de harten van de mensen deed bonzen” en hen van hun verstand beroofde wanneer zij onder haar betoverende betovering waren. Haar oudste zus Margaret trouwde met de koning van Frankrijk (Lodewijk IX), de volgende zus, Eleanor, trouwde met de koning van Engeland (Hendrik III), en de derde zus, Sanchia, trouwde met de graaf van Cornwall (de broer van koning Hendrik III van Engeland). Dan bleef Beatrice over, de laatste zus, en wat denk je dat zij kreeg? Alles. Dat is juist. Haar vader liet Beatrice de Provence en het graafschap Forcalquier na toen hij stierf en maakte van haar de gravin van de Provence (tot groot verdriet van haar zusters). Beatrice was nu de meest begeerde erfgename in heel Europa, en ze kreeg vrijers in overvloed. Zo veel dat haar moeder zich genoodzaakt zag het twaalfjarige meisje te verbergen en de bescherming van de Paus (Innocentius IV) in te roepen. De paus organiseerde een geheime ontmoeting en, nadat de gewenste concessies waren gedaan, werd Beatrice beloofd aan Karel van Anjou (broer van de Franse koning). Jacobus I van Aragon had gehoopt met het meisje te kunnen trouwen en Toulouse met de Provence te kunnen verenigen, maar hij was geen partij voor het leger van ridders van Karel en moest zich waardig terugtrekken. Eens hij zijn positie als “Mr. Beatrice†had verzekerd, verspilde Karel geen tijd om de macht in de Provence te grijpen, de adel van zich vervreemdend en heel wat opschudding veroorzakend bij Beatrice’s moeder (hoewel Beatrice de kant van haar nieuwe echtgenoot koos). Uiteindelijk suste men de schoonmoeder door haar een percentage van de inkomsten van het graafschap te geven. Kort daarna vergezelde Beatrice haar echtgenoot moedig op de Zevende Kruistocht, waarbij ze twee van haar kinderen baarde (een in Cyprus en de ander in Egypte). Uiteindelijk kreeg Karel van de paus het koninkrijk Sicilië, maar eerst had hij een leger nodig om andere mededingers te verslaan. Het Koninkrijk Sicilië vormde in die tijd een enorm deel van Italië dat niet alleen het eiland Sicilië omvatte, maar de hele zuidelijke helft van de laars. De even ambitieuze Beatrijs hielp hem aan de nodige verdediging door geschenken van geld en juwelen te beloven aan haar ridders en andere jonge mannen uit Frankrijk. Nadat zij het koninkrijk Sicilië veilig had gesteld, werd Beatrice koningin.

Sint Beatrijs (Beatrix) is een Portugese heilige op de rooms-katholieke heiligenkalender die vooral bekend is door de stichting van de Orde van de Onbevlekte Ontvangenis, een contemplatieve orde van katholieke nonnen (haar feestdag is 1 september). Beatrijs werd in de 15e eeuw in adellijke kringen geboren en werd hofdame van Isabella, koningin van Spanje. Beatrice’s grote schoonheid wekte genoeg jaloezie op bij de koningin dat zij het jonge meisje liet opsluiten in een kleine gevangeniscel. Tijdens deze opsluiting kreeg Beatrice een visioen van de Heilige Maagd Maria en kreeg zij de goddelijke opdracht een nieuwe orde te stichten in Maria’s naam. Beatrice ontsnapte aan de gevangenschap van de koningin en zocht haar toevlucht in een klooster van nonnen in Toledo, Spanje, waar zij de volgende decennia een vroom en contemplatief leven leidde. Op 60-jarige leeftijd zou Beatrijs uiteindelijk bezit nemen van het klooster voor de nieuwe orde bekend als de Onbevlekte Ontvangenis van Maria (ironisch genoeg met de steun van de koningin).