Lange tijd geleden vroegen we onze vaste inzenders via e-mail: Wie is de engste persoon die je ooit hebt ontmoet? We kregen veel interessante antwoorden. Hier zijn er enkele van. We hebben hun antwoorden gewoon gekopieerd en geplakt, op geen enkele manier bewerkt en de meeste respondenten hebben gevraagd anoniem te blijven, dus er worden geen namen gepubliceerd.

1-5 Engste Persoon Die Mensen Hebben Ontmoet

01. Eerste dag van de middelbare school en ik was in het toilet. Een grote jongen (1.80 m en 90 kg), bekend als de grootste drugsdealer van de school, komt binnen met bloed op zijn gezicht en druipend van zijn handen. Ik was mijn handen aan het wassen en hij zei: ‘Maak je geen zorgen, het is niet van mij.’

Daarna was ik oneindig veel ongeruster.

02. Er was een jongen op mijn middelbare school die eng was. Hij zat een jaar in de gevangenis omdat hij iemand in elkaar had geslagen. Hoe dan ook, ik had een paar klassen met hem en hij was een van die jongens die nul wroeging voelde en niet gaf om of dacht over gevolgen. Hij ging uit met de vriendin van de zus van mijn vriendin, en ze kregen ruzie. Hij vermoordde haar. Hij sloeg eerst haar hoofd in met een steen, en toen dat haar niet doodde, stak hij haar neer tot ze uiteindelijk stopte met ademen. Dit was meer dan 20 jaar geleden en ik kan me nog steeds de lege blik in zijn ogen herinneren toen hij met je praatte. Hij komt binnenkort uit de gevangenis.

03. Altijd als ik de overgrootmoeder van mijn vriend zag, zat ze op zijn veranda met een frons op haar gezicht, gewikkeld in een sjaal, zittend in een schommelstoel, tabak pruimend. Ze was zo eng als de pest. Ik had haar nog nooit een woord horen zeggen.

Op een dag kwam zijn oom aanrijden, stapte uit de auto, en hij was wit als een spook, trillend, en zwetend. Natuurlijk vroegen ze wat er aan de hand was. Hij vertelt ons: “Ik was op de top van de heuvel, aan het eind van de weg, en net toen ik de heuvel opreed, reed er een semi op elke rijstrook, recht op me af. Ik had geen keus, ik reed zo de greppel in, maar ik kon de controle behouden en kwam weer op de weg. Ik schrok me dood.”

We troosten hem allemaal, roepen, vragen om meer details, enz. Net dan overgrootmoeder leunt een beetje naar voren, spuugt op de rand van de veranda, en zegt: “Dat is het verschil tussen jou en mij. Ik zou die klootzak een klap hebben gegeven.”

04. Op een keer was ik met mijn vrienden in een bar buiten om wat te drinken. Ik sta aan de bar, het is behoorlijk druk. Een kerel komt naast me staan en wil niet echt iets drinken, hij kijkt me gewoon heel intens aan. Echt een grote kerel, waarschijnlijk 1.80 m en meer dan gespierd (ik ben 1.80 m en misschien 160). Hij begint nonchalant te praten over hoe zijn favoriete ding tijdens een avondje uit is om gewoon een willekeurig persoon te slaan en hun lichten uit te zien gaan, liggend op de grond. Hij zegt dat hij dat doet als hij coke heeft, wat hij insinueerde. Hij gaat maar door over de kick die hij krijgt van iemand slaan die hij niet eens kent. De dingen die hij zei waren waarschijnlijk meer grafisch en gewelddadig dan ik me herinner. Ik had zoiets van WTF, ik moet hier als de donder weg.

Weet niet zeker hoe het gesprek verliep, maar hij zei dat hij de stad in was omdat hij een relatiebreuk had. Hij zei: “Ben jij mijn maat?” Ik was als, “Ja man zeker, we zijn maatjes.” Pakte mijn drankje en zei iets als, “proost, op alle vissen in de zee” of zoiets. Ik ging terug naar m’n vrienden en hield die vent de hele avond in m’n ooghoek.

05. Ik werk in een fastfoodrestaurant en we krijgen veel interessante klanten. Op een dag kwam er een man binnen en ik, de kassière, ging hem bedienen. Hij stond ongeveer 10 seconden bij de toonbank zonder me aan te kijken en rende toen het restaurant uit.

Snede naar ongeveer 2 uur later, ik ben de herentoiletten aan het schoonmaken als hij binnenkomt. Ik verontschuldig me en zeg dat ik een ogenblik zal zijn om mijn schoonmaak af te maken. Toen ik de badkamer wilde verlaten met mijn schoonmaakspullen, blokkeerde hij de deuropening en liet me er weer 10 seconden niet langs. Hij bleef een half uur in de badkamer voor hij de winkel verliet zonder iets te kopen.

Een uur later, u raadt het al, is hij er weer, ijsberend voorin de winkel. Hij bestelt uiteindelijk voor $30 aan eten en (in plaats van op zijn bestelling te wachten) verlaat de winkel terwijl het eten wordt klaargemaakt, om nooit meer terug te keren.

Enkele weken later sta ik op mijn bus te wachten (ik woon heel dicht bij mijn werk) als hij me ziet, naar me toe loopt en naast me gaat staan voor de 10 minuten en wacht. Toen de bus eindelijk kwam, draaide hij zich om en liep weg. Als jonge vrouw schrok ik me rot. Toen ik een paar weken later op een dag langs hem reed, werd hij gearresteerd, omringd door politieagenten.

6-10 engste personen die mensen hebben ontmoet

06. Ik kende een jongen op de middelbare school. Zo lief als maar kon, hilarisch, een beetje sukkelig en een beetje maf op de beste manier. Zijn leven was behoorlijk triest. Zijn vader was gestorven toen hij klein was, en zijn moeder stierf de zomer voor we naar de zevende klas gingen. Maar hij deed nooit zielig. Zijn situatie was niet algemeen bekend, dus op een dag waren die meisjes hem aan het uitlachen- zoals meisjes doen- en één besloot zijn moeder te beledigen.

Onmiddellijk werd hij stil. Volkomen stil. Let wel, deze jongen was nog nooit stil geweest in zijn leven, maar nu was hij stil. De meisjes, zwakheid bespeurend, gingen door op die weg en verhoogden de beledigingen. Voordat ik kon ingrijpen of iets kon zeggen, sprong de jongen overeind en door de blik in zijn ogen dacht ik echt dat hij hen iets zou aandoen. Ik pakte zijn arm en hield hem tegen, maar hij verzette zich niet, hij stond daar gewoon met zijn vuisten gebald. De meisjes merkten dat ze te ver waren gegaan en vertrokken. Hij zag ze gaan voordat hij zich omdraaide en naar mij keek. Hij zei niets, maar er was nog steeds bloeddorst in zijn ogen. Ik liet hem los.

Toen hij wegliep, zag ik dat er bloed van zijn vuist op de grond droop. Terwijl hij wegliep, maakte hij ze eindelijk los, en er zaten grote sneeën in zijn handpalmen. Hij had zijn vuisten zo hard gebald dat hij zijn eigen huid had opengesneden. En dat, kinderen, is de dag dat ik heel, heel bang werd voor mijn vriend.

07. Ik ontmoette een Vietnam-veteraan op een kampeertrip genaamd “Lube”. Hij zag eruit als een poster kind voor de marine matroos. Hij had een brede snor en was gebouwd als de bulldog uit Tom and Jerry, gewoon een enorme kerel. Een van de aardigste kerels die ik ooit ontmoet heb. Ik vroeg hem om tips toen hij Char maakte en hij liet me zien hoe je een mes goed slijpt. Uiteindelijk begon hij verhalen te vertellen en mensen vroegen wat hij deed om zo groot te worden. Hij zei: “Elke ochtend als ik wakker word rol ik op de grond en doe ik 1000 push-ups. Dan draai ik me om en doe duizend sit-ups. Toen zag ik een stuk gedroogd vlees aan een touwtje om zijn nek hangen, dus vroeg ik wat het was. Hij lachte een beetje en zei toen: “Toen ik terugkwam uit Vietnam was ik behoorlijk in de war, ik heb uiteindelijk het vlees van mijn scheenbeen afgesneden en het daarna in stukjes gehakt” Hij rolde toen zijn broekspijp op om een enorm litteken op zijn scheenbeen te laten zien, veel groter dan het stuk op zijn ketting. Dus ik zei: “Dat is veel groter dan het stuk om je nek.”

“Ja”, grinnikte hij weer, “Ik heb erop zitten kauwen.”

Dit was in ongeveer 1999, en ik dacht dat die vent vast alleen maar verhalen zat te vertellen, dus vroeg ik het aan een andere vent die ik kende die met hem gediend had, nee dus. Die verhalen zijn waar. Deze badass sneed zijn eigen been vlees af, jerkied het en hing het rond zijn nek, en zou erop kauwen.

Ik was nog steeds behoorlijk sceptisch, ik bedoel zeker hij is enorm en gemeen op zoek, maar hij is zo aardig. De volgende ochtend zie ik hem letterlijk uit zijn hangmat rollen, op zijn borst landen en push-ups doen.

Misschien niet je typische engerd, maar wel iemand waarvan ik wil dat hij me echt aardig vindt.

08. Ik stond in de algemene lobby van de spoedeisende hulp te wachten op mijn vrouw (GF op dat moment). Ze werd naar een aparte kamer gebracht waar ze gescand kon worden voor wat buikpijn. Hoe dan ook, er zat een oudere man van midden 40 naast me en begon een gesprek met me. Ik schonk er niet al te veel aandacht aan en hield het bij koetjes en kalfjes.

Wel, deze man vertelt me vervolgens dat hij hier komt om zich te ‘binden’ en dat hij dat minstens één keer per maand moet doen. Ik had zoiets van, ‘oh ja zeker’ niet op een onbeleefde manier maar genoeg om het geloofwaardig te maken dat ik geïntrigeerd ben. Hij gaat verder over andere dingen. Wat hij de afgelopen jaren heeft gedaan, enzovoort.

Er gaan vijf uur voorbij en ik heb nog niets van de GF gehoord. Ik word merkbaar ongerust en hij merkt het. Hij zegt dat hij me wel naar haar toe kan brengen. Ik zei dat het niets was om me zorgen over te maken en dat ik elk moment een telefoontje van haar verwacht. Maar hij stond erop. Hij staat op, loopt langs de bewakers en de verpleegsters. Ze zeggen niets tegen hem. Sterker nog, ze maken een praatje en praten alsof ze beste vrienden bij de voornaam zijn. Uiteindelijk geven ze hem en mij de “OK” om naar mijn GF te gaan. Hij leidde me door het doolhof van gangen en rechtstreeks naar haar zonder te verdwalen. Alsof hij er al eerder is geweest. Ik praatte met mijn GF, kreeg een update van haar en ging toen terug naar de lobby.

Toen ik ging zitten, ging de man door over wat hij en zijn broer deden toen ze klein waren. Stomme kinderdingen blah blah blah. Toen het incident met het katje. Dat is wanneer mijn focus verschoof. Hij zei dat hij een katje in de magnetron had gedaan en het had aangezet. En herinnert zich de geluiden die het arme dier maakte in zijn laatste momenten. (Mijn ogen kwamen op en ontmoetten de zijne. Een man die ik net een paar uur geleden had ontmoet en alles wat ik nu kon voelen was haat jegens hem. Zijn ogen waren gewoon hol, moeilijk te beschrijven maar doordringend. Hij zei iets dat ik nooit zal vergeten. “Ik heb je aandacht nu jongen”. Hij glimlachte niet eens.

09. Ik kende een jongen die Josh heette op de middelbare school. Josh was knettergek. Ik bedoel niet dat hij een zware dronkaard was en gekke dingen deed, of dat hij groot was en graag mensen een schop onder hun kont gaf. Hij was al die dingen, maar zo veel meer. Josh nam bijna elke dag volle pakken Coricidin. Tenminste, daar lijkt het op. Hij nam het en het zou zijn hele mond rood kleuren, en hij zou high zijn op school. Hij naaide zijn lippen dicht voor een Halloween feest met naald en draad en bloedde alles onder. Hij schoot zichzelf meer dan eens neer. Een keer in z’n been met een geweer om te kijken hoe het voelde, de andere keer met een pistool in z’n hoofd, in een poging tot zelfmoord. Het werkte niet. Hij leeft nog en is bijna precies dezelfde. Geen andere effecten dan dat hij nu toevallen krijgt.

Hij heeft eens een agent een kopstoot gegeven. Ik leende hem eens een CD en die maakte hij per ongeluk kapot. Hij kwam zich verontschuldigend bij me terug en haalde een onaangenaam grote bundel geld uit zijn zak, vol met honderd dollarbiljetten, en gaf me er een nieuwe honderd uit. Ik zou een pauze willen inlassen om te zeggen dat Josh een mentaal gestoord individu was, dat is waar, maar hij was eigenlijk een goede jongen, op zijn eigen manier. Hij mocht me erg graag, eigenlijk. Als iemand met me rotzooide en hij hoorde dat, werd hij meteen kwaad en wilde hij ze vermoorden. Voor sommigen was hij een gewelddadige psychopaat, voor anderen een gewelddadig, gestoord mens met een onmiskenbaar lief kantje. Hij had waanvoorstellingen. Hij vertelde me hoe de dokters stukken uit zijn lichaam haalden en vervingen door buitenaardse delen om te zien hoe hij ermee zou werken. Eerlijk gezegd, en ik maak geen grapje, zou ik een roman kunnen schrijven gebaseerd op mijn ervaringen met die vent. Ik ging niet met hem om, omdat ik wist dat hij me in de problemen zou brengen, om nog maar te zwijgen van het feit dat hij me doodsbang maakte. Maar hij leek altijd zijn best te doen om met me om te gaan, met me te praten, wat dan ook. Ik heb geen idee hoe hij in een gewone klas op een gewone middelbare school zat, maar hij zat erin. Iedereen wist dat hij gek was. Zelfs leraren. Jaren na de middelbare school voegde hij me toe op Facebook. Hij stuurt me nog steeds af en toe een berichtje, en koopt altijd mijn muziek als ik iets nieuws uitbreng, komt naar shows, etc. Hij is een goede kerel om aan je zijde te hebben, denkt ik, maar hij is echt angstaanjagend.

10. Er was een jongen met wie ik Russisch had in mijn eerste jaar op de universiteit. Hij droeg altijd een pak en stropdas en had het altijd over het anarchistische kookboek. Ik had een paar keer met hem gepraat en zelfs een paar keer met hem geluncht. Hoe dan ook, hij vermoordde een van mijn vrienden die in de gang naast me woonde. Hier is het nieuwsartikel over het incident.

Als 18-jarige zat ik er echt mee. De wetenschap dat deze persoon me die avond had kunnen vermoorden is afschuwelijk. De enige reden dat ik die avond niet vermoord ben, is omdat ik stoned werd en Wreck-it Ralph ging kijken. Hij is ontoerekeningsvatbaar verklaard en nu ben ik bang dat hij weer in de maatschappij terechtkomt en nog meer mensen pijn zal doen.