• Type I: Chroomzuur
• Type II: Commercieel
• Type III: Harde Deklaag
• Titanium Anodizing
• Systems Gallery

Type III: Het harde Anodiseren van de Deklaag

(Lage Temperatuur, het Harde Anodiseren)

Zwavelzuur het anodiseren is bepaald als “een elektrochemisch proces dat doelbewust een poreus anodisch oxyde op aluminium vormt”. Dit oxide, een integraal deel van het metaal, wordt gevormd wanneer een stroom wordt toegepast op de aluminium onderdelen in een zwavelzuur anodiseerbad.

Type III (hard coat) anodiseren is een anodiseerproces dat een uiterst hard, slijtvast, poreus oxide op aluminium vormt. Het wordt over het algemeen een “engineering hard coat” genoemd, omdat het oxide geschikt is bevonden voor toepassingen waar de hardheid en de grotere oxydedikte een voordeel zijn. Aluminium kookgerei, militaire toepassingen en een groot aantal andere toepassingen hebben Type III anodiseren zeer populair gemaakt.

Type III (Hardcoat) anodiseren verschilt van het typische Type II (kamertemperatuur) anodiseren op een aantal manieren:

De anodiseerbad parameters voor Type III (hardcoat) anodiseren zijn vergelijkbaar met type II (kamertemperatuur) anodiseren in die zin dat de zuur- en aluminiumconcentraties vrijwel gelijk kunnen zijn. Het verschil wordt duidelijk wanneer men de andere bedrijfsparameters in aanmerking neemt.

Type III anodiseren wordt uitgevoerd in een zwavelzuurbad dat 180-200 gram per liter zuur en een kleine hoeveelheid opgelost aluminium bevat. De werkende temperatuur wordt gecontroleerd tussen 28-32 º F maar in sommige gevallen kan een aanvaardbaar oxyde bij lichtjes hogere temperaturen worden bereikt. De stroomdichtheid kan variëren van 24-40 ampère per vierkante voet (ASF), maar gewoonlijk wordt gewerkt met 24-30 ASF.

De stroomvoorziening is een gelijkrichter. Het aluminiumdeel dat wordt geanodiseerd wordt gemaakt de anode (of positieve pool) in het systeem. De meest efficiënte kathoden (of negatieve pool) zijn 6063t6 aluminium.

De stroom wordt toegepast op het systeem voor een voorgeschreven tijd, en bij de gewenste huidige dichtheid om de vereiste oxydedikte te bereiken (de oxydedikten kunnen van 0.7 mil tot 3.0 mils variëren). Het resulterende poreuze oxyde kan dan worden gekleurd of worden verzegeld maar de beperkingen op definitieve kleur zullen door het geproduceerde oxyde en de gebruikte kleur worden bepaald.