Ze sprong in de nationale schijnwerpers na de verkoop van Getty Oil en verplaatste zich deeltijds naar New York, waar ze samen met Anne Bass, een andere uit Texas afkomstige inwoonster, de “twee Anns” werden die het New Yorkse sociale leven nieuw leven inbliezen. (Mevrouw Bass overleed in april op 78-jarige leeftijd.)

Mrs. Getty zei niettemin dat ze New York in het begin “beangstigend” vond. “Ik ben ongerust en angstig hier,” zei ze in 1985. “Ik ben niet zo bekend met de manier waarop mensen dingen doen. Ik heb niet zoveel vertrouwen.”

Voor al haar boerenmeisjes twijfels, was ze ambitieus, slim en onvermoeibaar. Ze hielp haar man bij het adviseren over de verkoop van Getty Oil; zamelde geld in voor progressieve politieke kandidaten; runde een wooninterieurbedrijf in San Francisco; en schreef en publiceerde een boek, “Ann Getty: Interior Style” (2012), waarin haar voorliefde voor Engels en Frans antiek en Chinees porselein werd gevierd.

Ze dook ook in de ontwikkeling van jonge kinderen (ze richtte een kleuterschool op) en antropologie (ze deed veldwerk als paleoantropoloog in Ethiopië in de jaren negentig).

“Ik denk niet dat mensen het weten, maar ik ben eigenlijk heel verlegen,” vertelde ze het tijdschrift Haute Living in 2016. “Ik voel me het meest op mijn gemak in het gezelschap van wetenschappers.” Wetenschappers, politici en andere geassorteerde beroemdheden zouden naar het huis van de Gettys in San Francisco trekken, waar ze zowel verlegen als gezellig kon zijn.

“Ik vind het nogal amusant als ik word beschreven als een socialite,” vertelde ze Harper’s Bazaar in 2012. “Het is niet langer mijn focus. Ik ga amper één keer per maand uit, alleen om mijn zogenaamde status te behouden.”