Hoe wordt de diagnose AL amyloïdose gesteld?

Vele onderzoeken kunnen worden uitgevoerd om de diagnose amyloïdose te stellen. Een biopsie (het wegnemen van cellen of weefsel) van het aangetaste orgaan of de aangetaste organen is de meest nuttige test. Een patholoog zal het weefsel onder een microscoop onderzoeken en speciale tests uitvoeren om het exacte eiwit te identificeren dat de amyloïdose veroorzaakt.

Uw arts zal met u bespreken welke biopsie(s) u nodig heeft, die kunnen bestaan uit:

• Beenmergbiopsie: een klein monster van het beenmerg wordt uit het binnenste van het bot verwijderd. Alle patiënten met AL-amyloïdose hebben een beenmergbiopsie nodig.
• Nierbiopsie: Een echografie wordt gebruikt om een naald in de nier te leiden. Er worden een paar kleine stukjes weefsel verwijderd.
• Hartbiopsie: Een kleine, dunne, holle buis (katheter) wordt via een ader in uw hals naar het hart geleid. Er worden enkele kleine stukjes van de hartspier verwijderd.
• Vetweefselbiopsie: er wordt een klein stukje vetweefsel uit uw buik verwijderd.

Naast een biopsie kunnen nog andere onderzoeken nodig zijn om na te gaan hoe goed uw organen werken:

• Bloedmonsters om de nieren, het hart, de lever en de hoeveelheid lichte ketens in uw bloed te controleren.
• Een 24-uurs urineverzameling (thuis gedaan en teruggebracht naar uw arts) om te zien of uw nieren zijn aangetast.
• Elektrocardiogram (EKG) en echocardiogram (echografie van het hart).
• Er kan een hart-MRI of een hartkernscan (technetiumpyrofosfaatscan) worden gemaakt om te zien of uw hart is aangetast.

Bruikbare, nuttige en relevante informatie over gezondheid en welzijn

enews