Ze bedoelen het goed. Maar soms dwingen hun onverzadigbare honger om te voeden en te beschermen hen om de macht volledig over te nemen. Hier leest u hoe u het dorp kunt redden.

Een decennium geleden bezocht ik de kraamafdeling om enkele vrienden te feliciteren met de geboorte van hun derde kind, een klein, bruinharig plasje bleekheid en rimpels dat – bizar genoeg – griezelig veel op mij leek.

De echtgenoot was blond. Net als hun twee oudere kinderen. “Haha!” grapte mijn toenmalige vriendin. “Hij lijkt precies op jou! Moet ik me zorgen maken?”

Iedereen lachte: de kersverse ouders, een tweede bezoekend echtpaar, ikzelf; je hoeft geen Seinfeld te zijn om een giechel op te wekken onder de gezegende omstandigheden van een gezonde babyjongen.

Iedereen, behalve de oma van de baby, die op de rand van het bed zat en naar de baby gluurde alsof hij haar portemonnee had gestolen.

“Nou, Claire,” vroeg ze, terwijl ze afwisselend haar blik op haar kleinzoon en mij richtte. “Moet ze bezorgd zijn? Moeten wij ons zorgen maken?”

(Het antwoord: ja. Wees bezorgd – je schoonmoeder is een gek.)

Het punt is dit: niet alle grootouders zijn geweldig. Sommigen zijn een lastpak. Maar dat weerhoudt ze er niet van om zich tot je pasgeborene aangetrokken te voelen als een halfnaakte narcist tot Ninja Warrior – en het weerhoudt ze er zeker niet van om hun mening te geven, of die nu welkom is of niet.

En een slecht getimede en blikken vraag over de herkomst van haar nieuwe kleinzoon is lang niet het ergste wat een zogenaamd liefhebbende oma kan doen.

Wat u kunt verwachten

“De geboorte van een baby kan een ravage aanrichten in de relaties tussen de generaties,” zegt Dr. Scott Haltzman, auteur van de buzzword-busy titel The Secrets of Happy Families: Eight Keys to Building a Lifetime of Connection and Contentment.

Wil je je oogballen eruit rukken na het lezen van die zin? Ik ook. Hij zegt dat wanneer je een baby hebt, jij en je ouders misschien niet zo goed met elkaar opschieten. No shit dude. Verder waarschuwt hij voor grootouders die onbeperkte babytijd verwachten en eindelijk al hun advies kunnen doorgeven.

En ze verwachten dat je dat advies opvolgt, hoe verouderd het ook is…

Hij huilt? Hij heeft bloedzuiger therapie nodig.

Ze krijgt tandjes? Wrijf een halve borrel single malt op haar tandvlees. Dat is wat mijn moeder deed, en kijk naar mij! Dan zijn er nog de oma’s die proberen bij je in te trekken letterlijk 10 minuten nadat het kind thuiskomt. (Toen mijn vrouw zwanger was, was mijn schoonmoeder haar pensioen aan het plannen. We vertelden haar pas over de baby nadat ze haar reis had geboekt en betaald (we zijn niet dom), maar ze probeerde nog steeds alles af te zeggen omdat – in haar gedachten – we haar nodig zouden hebben om in te trekken en te helpen. Absoluut niet. Ze vertrok naar Europa.)

Anderen proberen erop aan te dringen dat ze bij de bevalling aanwezig is (gewoon: nee).

Of dringen aan op een volledige kerkelijke doop, ook al is je vrouw Joods opgegroeid, ben jij atheïst, en doet de aanraking met wijwater je huid verschroeien als lava.

Hoe om te gaan met een opdringerige grootouder

Beleefd, maar vastberaden, moet je die shit in de kiem smoren. (Wees alleen niet te bot – misschien heb je hun hulp nodig bij het babysitten).

Ten eerste, maak duidelijk dat, hoewel hun hulp en wens om deel uit te maken van het leven van je baby wordt gewaardeerd, je je eigen gezin aan het maken bent. Zij maken er deel van uit, maar u, uw partner en het kind moeten voorrang krijgen terwijl u de groepsdynamiek vaststelt.

Noem een paar komende evenementen waarbij ze de baby zullen zien en maak duidelijk dat – hoewel u wilt dat ze samen tijd doorbrengen – er enkele dingen zijn die u en uw partner alleen met uw nieuwe babe willen doen.

…Zoals staren naar deze vreemde nieuwe bundel vlees en emoties, zonder dat er iemand 13 uur aan een stuk in huis rondhangt, eindeloze kopjes thee eist en knuffels die dwars door slaaptijd heen lijken te lopen (wat mijn moeder op dag twee probeerde, waardoor mijn vrouw zich met baby terugtrok in de slaapkamer voor het laatste stuk van 6 uur, iets mompelend over ‘voedertijd’ en pas tevoorschijn kwam toen ik haar verzekerde dat haar moeder zeker wegging).

Als je moeder bij de bevalling wil zijn en je aanstaande partner wil niet dat haar schoonmoeder erbij is (zelfs niet als ze haar eigen moeder of zus erbij wil hebben om de ergste en de beste dag van haar leven te vieren), dan moet je tegen je moeder ‘nee’ zeggen.

Nee, ze mag niet staan oordelen over de vraag of je vrouw het tijdens de bevalling gemakkelijker heeft dan zij. Nee, ze mag de vagina van je vrouw niet zien. Maar je mag haar wel je ruggengraat tonen. Doe het. Gebruik alleen niet die woorden die ik net gebruikte.

Het is mijn manier of de snelweg, oma

Harder om mee om te gaan is een grootouder die, terwijl hij oppast – een gunst waar je niet zonder zou kunnen – jouw methodes negeert omdat hij het het beste weet. Je moeder kan denken dat ze een pro is omdat ze emmers vol kinderen heeft opgevoed, of ze kan altijd al een betweter zijn geweest.

Het maakt niet eens per se uit of haar advies precies goed is. Soms maakt dat het erger – net sessies zou hebben gezogen voor Don Bradman’s zoon.

Dus, begin met ze uit te horen. Overweeg hun advies. Dan, als je ‘nieuw onderzoek’ volgt, laat ze weten:

Zeker, je overleefde het liggen op je ingewanden, bijvoorbeeld, maar onderzoek suggereert nu dat slapen op hun rug kinderen de beste kans geeft om SIDS te voorkomen.

Gerelateerd: De voors en tegens van co-sleeping

Je moet ze rauwe eieren gaan voeren als ze drie maanden oud zijn? Zeker ma, maar misschien is de eierteelt anders en het eindprodukt tegenwoordig meer met listeria besmet dan bij u.

Een klap op de billen heeft nooit iemand kwaad gedaan? Eigenlijk, niet waar, en hier is waarom.

Een beetje brandewijn in de fles (ik wou dat ik een grapje maakte) of een beetje chocolade kan geen kwaad? Hou die gedachte vast, Pusher Gran. Het is ergerlijk om door je eigen ouders als een kind behandeld te worden als je vader wordt. Gedraag je dan ook niet zo. Je bent een grote jongen nu. Zet je grote jongensvoet neer. Zet je grote jongens stem op. Maak de regels.

Maar wees er geen lul in.

Verdedig ze niet omwille van het vechten.

Ten slotte, echter, onderzoek jezelf en kies je gevechten. Sommige nieuwe moeders klagen dat de grootouders bijvoorbeeld hun kleinkinderen koosnaampjes noemen, in plaats van wat jij op hun geboorteakte hebt gezet.

“Een oma die weigert haar kleinkind aan te spreken met de naam die jij verkiest, vertelt je in wezen: ‘Mijn wensen zijn belangrijker dan de jouwe.’ Die gedachte is respectloos,” zegt Debra Gilbert Rosenberg, auteur van Motherhood Without Guilt.

Echt waar, Deb? Kunnen ze niet gewoon proberen een band te krijgen, en een klein ding creëren dat alleen voor hen beiden is? Het kind zal oma en pa niet bij hun volledige naam noemen, en dat lijkt niet problematisch. Laat maar zitten. Je moet je concentreren op de oorlog tegen bezoekjes van 13 uur.