Alice Stebbins Wells (1873-1957) behoorde tot de eerste vrouwen in de Verenigde Staten die bij de politie werkten.

Alice Wells bracht haar vroege carrière door als dominee. In die tijd zag zij in dat gemeenschappen veiliger zouden zijn als ook vrouwen deel zouden uitmaken van de plaatselijke politiemacht. Ze drong aan op een wet in Los Angeles die vrouwen zou toestaan agent te worden. Uiteindelijk werd ze in 1910 aangenomen als politieagente en kreeg ze een vaste ronde, wat bijna ongehoord was voor een vrouw.

Toen Wells’ politiecarrière vorderde, richtte ze de International Policewomen’s Association op. Dit leidde ertoe dat ze door het hele land reisde om het concept van het aannemen van meer vrouwen voor de rechtshandhaving te promoten.

Early Life

Alice Stebbins Wells werd geboren in Manhattan, Kansas. Zij was de dochter van goed opgeleide ouders, die beiden het Oberlin College bezochten. Na haar geboorte verhuisde het gezin naar Hiawatha, Kansas (ongeveer 70 mijl ten noorden van Topeka), waar haar vader een plaatselijke krant begon.

Alice ging naar de middelbare school in Atchison, dat ongeveer 40 mijl van hun huis in Hiawatha verwijderd zou zijn geweest. De familie moet verhuisd zijn, of ze verbleef bij iemand in Atchison. Na de middelbare school studeerde ze aan het Oberlin College.

In 1900 was ze assistent van Dr. Newell Dwight Hillis in de Plymouth Church in Brooklyn. Ze was geïntrigeerd door religie en wilde meer te weten komen over de filosofie erachter. Zij schreef zich in aan het Hartford (Connecticut) Theological Seminary waar zij gedurende twee jaar geschiedenis van het Oude Testament studeerde. In die tijd viel ze in voor vakantievierende predikanten in kerken in en rond Maine, en werd de eerste vrouw die in die staat kerkdiensten hield.

Tijdens een reis naar Perry, Oklahoma, werd haar een voltijdse betrekking als predikant van een van de plaatselijke kerken aangeboden en aanvaard. In die tijd ontmoette en trouwde ze met Frank Wells, een pionier die na zijn vertrek uit Wisconsin op weg was naar Oklahoma. Het echtpaar kreeg drie kinderen.

Op een gegeven moment verhuisde het gezin Wells naar Los Angeles.

Wells geloofde dat vrouwen thuishoorden in de rechtshandhaving

Tijdens haar werk als pastor ontwikkelde ze de overtuiging dat er situaties waren waarin vrouwen effectiever zouden kunnen zijn in het politiewerk dan mannelijke agenten dat waren. Dit was wat leidde tot haar campagne voor het inhuren van vrouwen bij de politie. Als vrouwelijke politieagenten naar danszalen, schaatsbanen en “fotohuizen” zouden gaan, zouden kinderen en vrouwen in moeilijkheden gemakkelijker om hulp kunnen vragen.

Wells begon met iedereen die ze kon te praten over haar nieuwe zaak. Langzaam kreeg ze steun van leden van de gemeenschap. Tegen de tijd dat haar wetsvoorstel de gemeenteraad van Los Angeles bereikte, had ze de publieke opinie aan haar kant. De gemeenteraad had weinig keus dan de wet aan te nemen, die in 1910 van kracht werd.

Op 13 augustus 1910 werd Alice Stebbins Wells aangenomen als de eerste politieagente in L.A. Sommige bronnen identificeren haar als de eerste in het land, maar naarmate meer en meer lokale kranten worden gedigitaliseerd en gebruikt voor onderzoek, zien historici dat zij een van de eersten was, maar dat anderen haar voorgingen. (Zie het einde van het artikel voor een paar andere namen.)

Alice S. Wells: On the Beat in L.A.

Eenmaal aangenomen kreeg Alice Stebbins Wells geen pistool of wapenstok, maar wel een telefoonboek, een eerstehulpkaart en een telefoonbussleutel, zodat ze misdaden kon melden en om versterking kon vragen. Ze droeg ook een badge.

Omdat het zo ongebruikelijk was voor een vrouw om bij de politie te zijn, dwong de badge haar niet altijd het respect af dat het had moeten krijgen. Een van de voordelen van de positie was dat de politie gratis kon meerijden op trolley wagens. Een conducteur wierp haar van zijn wagen, beschuldigde haar van het gebruik van de badge van haar man.

Toen ze dit probleem naar het hoofdkwartier bracht, werd het verholpen. Ze kreeg een nieuwe badge: “Politievrouw Badge Nr. 1.”

Op het politiebureau was het aanvankelijk niet de bedoeling dat ze in uniform zou rondlopen. Vroege foto’s tonen haar in een kanten blouse met een jasje. Maar Alice Stebbins Wells wilde erkenning, dus nam ze het heft in eigen hand. Ze naaide een kakikleurig jasje en een lange rok die haar uniform werden en model stonden voor toekomstige uniformen voor vrouwen uit die tijd.

Nieuwsberichtgeving over Wells

Nieuwsjournalisten stonden te trappelen om te schrijven over het nieuwe vrouwelijke lid van het Los Angeles Police Department. De journalisten hadden echter een moeilijke start. Ze wisten niet hoe ze haar moesten noemen. In de eerste berichten in de pers werd ze beschreven als de “eerste vrouwelijke politieagent”, “officieress” of “officierster Wells”. Het was duidelijk dat dit niet de titels waren waar Wells van hield. Uiteindelijk werden vrouwen bij de politie bekend als politievrouwen.

Leice Stebbins Wells wilde acceptatie. In een interview met de Los Angeles Times, zei ze: “Dit is serieus werk en ik hoop dat de kranten er niet de spot mee zullen drijven.”

De Los Angeles Herald berichtte: “Haar salaris is niet zo hoog als dat van een politieagent, want ze zal slechts 75 dollar per maand ontvangen, terwijl een politieagent 102 dollar ontvangt. Maar ze zal zich moeten houden aan de voorschriften van het departement, net als ieder ander lid van het korps.”

Start met patrouilleren

Nadat ze het patrouilleren onder jeugdofficier Leo W. Marden had geleerd, ontwikkelde Wells haar eigen systematische methode voor het bezoeken van speelhallen, schaatsbanen, “filmtheaters” en andere plaatsen waar vrouwen en kinderen in de problemen zouden kunnen komen. Ze werd ook deel van de “zuiverheidseenheid”. Soms bracht ze verslag uit aan het hoofdkwartier met informatie over theatershows of reclameborden die ongezond waren.

L.A. voegde al snel een wet toe dat vrouwen in hechtenis moesten worden ondervraagd door een vrouwelijke onderzoeker. Daarna werd Wells vaak ingeschakeld om deze onderzoeken uit te voeren.

Wells zag behoefte aan speciale diensten voor vrouwen

Toen Wells werkte, zag ze dat vrouwen speciale diensten nodig hadden om zich op hun gemak te voelen bij het benaderen van de politie. Wells hielp een bureau op te richten voor vrouwen die hulp nodig hadden. Ze richtte ook een bureau voor vermiste personen op voor vrouwen en kinderen.

In een derde behoefte werd voorzien door het “Minnie Barton Home.” Wells en een reclasseringsambtenaar genaamd Minnie Barton werkten samen om een veilige plek te creëren voor vrouwen die net uit de gevangenis kwamen. In de loop van de tijd werd het huis gebruikt als een halfway house waar sommige jonge delinquenten verbleven in plaats van naar de gevangenis te worden gestuurd. Vandaag de dag maakt dit huis deel uit van het Children’s Institute of Los Angeles.

Serious Work

Een van haar taken als vertegenwoordiger van het departement was het bezoeken van scholen en vrouwenorganisaties als spreekster. In 1913, kreeg Los Angeles te maken met een golf van overvallen. Sommige werden gepleegd door een groep die de “boy automobile bandits” werden genoemd. Vrouwengroepen begonnen Wells uit te nodigen om hen toe te spreken over misdaad en veiligheid.

Op 14 augustus 1913 sprak Wells een groep clubvrouwen van Los Angeles toe om hen tips te geven: “Als ze het lef heeft, wanneer ze een lastpost of een overvaller tegenkomt, eerst gillen. Gebruik dan het eerste wapen dat voor handen is. Vergeet de trouwe hoedenspeld niet. Dat of een paar goedgekozen jiu-jitsu-trucjes helpen vrouwen als er dieven opduiken of inbrekers het huis binnendringen.”

“Vergeet niet dat een inbreker onder grotere spanning staat dan jij.”

Tot slot herinnerde ze het publiek eraan dat “het wapen dat de natuur aan een vrouw gaf, een schreeuw was. Maar ze merkt op dat in meer landelijke gemeenschappen waar iemand je misschien niet hoort, “het niet slecht zou zijn om een paar bottenbrekende trucs te kennen.”

Wells bracht groepen ook informatie over vrouwelijke hygiëne, waaronder seksuele voorlichting. Dit was een nieuw maar broodnodig onderwerp voor die tijd.

Verzoeken van elders

Omdat Alice Stebbins Wells publiekelijk pleitte voor de noodzaak van vrouwen in politiekorpsen, kreeg haar bureau veel verzoeken. In 1914 gaf de LAPD Wells toestemming een toespraaktournee te ondernemen om vrouwen bij de politie te promoten. Ze reisde veel om haar boodschap over te brengen.

De reacties van de burgers en de pers in de plaatsen die ze bezocht waren zeer positief. De stadscontroleur van Toronto, J.A. McCarthy, schreef: “Niet in vele jaren van sociaal werk en belangstelling voor sociale problemen heb ik een toespraak gehoord die zo veelomvattend, zo intelligent en zo vol van gezond verstand was als die waarnaar we gisteravond geluisterd hebben…

“Er is in deze tijd geen gebrek aan sprekers die kritiek leveren, maar er is een tekort aan sprekers die in staat zijn om, zoals u deed, de preventieve en opvoedkundige maatregelen voor te stellen die praktisch zijn.” (14 januari 1913)

In Albany sprak ze in 1914 de New Yorkse Assemblee toe en drong ze aan op goedkeuring van een wetsvoorstel voor politievrouwen. En net zoals vrouwen tegenwoordig merken dat journalisten het niet kunnen laten commentaar te leveren op hun kleding of hun uiterlijk, kreeg Wells met hetzelfde te maken. Een verslaggever van The Albany Times schreef: “Ze droeg een kaki uniform en een groot schild. Haar bruine hoed, met een aantrekkelijke pluim, was duidelijk vrouwelijk.”

Wells onvermoeibaar voor haar zaak

In mei 1915 organiseerde ze een conferentie om een internationale vereniging van politievrouwen te organiseren, om samen te werken met de Nationale Conferentie van Liefdadigheid en Correcties. Politievrouwen uit 14 staten kwamen dat eerste jaar en kozen Alice Wells tot presidente, een functie die ze vijf jaar lang bekleedde.

Op de tweede conferentie waren 22 staten vertegenwoordigd. De organisatie nam een officieel standpunt in over hoe de vrouwen moesten heten: “Policewoman” moest worden gebruikt voor regelmatig aangestelde politieagenten met arrestatiebevoegdheid.

Urged Other Changes

Toen ze pleitte voor meer politievrouwen, realiseerde ze zich dat vrouwen beter gediend zouden zijn met een specifieke opleiding, omdat ze niet alle apparatuur kregen die hun mannelijke tegenhangers wel kregen. Hierop benaderde Wells de University of California Southern Division (nu UCLA) en drong er bij hen op aan een cursus aan te bieden om vrouwen op te leiden tot wetshandhavers. Die cursus werd in de zomer van 1918 werkelijkheid. Ze werd geleid door de afdeling criminologie van de school.

Wells was actief in vele andere zaken. Ze richtte in 1924 de Pan-Pacific Association for Mutual Understanding op en deze groep kwam regelmatig bijeen. Ze was ook voorzitter en eerste vertegenwoordigster van de Women’s Peace Officers Association. (1928)

Ze bleef bij de Los Angeles Police Department tot haar pensionering in 1940. In 1934 verzocht zij om wat haar laatste functie werd: het oprichten en beheren van een politiemuseum. Het Los Angeles History Museum bestaat vandaag de dag nog steeds in de Highland Park sectie van Los Angeles.

Wells overleed in 1957. Haar begrafenis werd goed bijgewoond door alle hoge officieren van het politie departement. Haar kist werd begeleid door een erewacht van 10 vrouwen – iets waar Alice Wells trots op zou zijn geweest.

Alice Stebbins Wells verdient het om lang herinnerd te worden voor de introductie van het concept van vrouwen in politiewerk.

***

Andere vrouwen in de rechtshandhaving

De eerste vrouwen die in enige vorm van rechtshandhaving werkten, werden ingehuurd als matrons in de gevangenissen. Al in de jaren 1840 werden zij ingezet om te helpen met vrouwen en kinderen die werden gearresteerd of naar het politiebureau werden gebracht voor bescherming. De matrons speelden een vitale rol in het systeem, maar ze patrouilleerden niet en konden ook niemand arresteren.

Naast Alice Wells werkten nog enkele andere vrouwen als politieagente, lang voordat vrouwen algemeen werden aangenomen:

Marie Owens werd in 1891 aangenomen door het politiebureau van Chicago. Zij had arrestatiebevoegdheid, maar haar taken beperkten zich tot overtredingen van de kinderarbeidwet.

Lola Baldwin trad in 1908 in dienst bij het politiebureau van Portland (Oregon). Daarvoor stond ze aan het hoofd van een team van maatschappelijk werkers die hielpen met morele kwesties en uitdagingen die ontstonden als gevolg van de Lewis en Clark Expositie die in 1905 in Portland werd gehouden. Na afloop had de politie respect voor het werk dat de groep had gedaan en installeerde Baldwin als de “Hoofdinspecteur van de Vrouwen Hulpdienst van het Politie Departement voor de Bescherming van Meisjes”. Ook zij had een badge en de bevoegdheid om te arresteren, maar haar kantoor was in de plaatselijke YWCA.

Lees ook over de uitvinding van de Polygraaf.

Deel met anderen!