Abdülmecid II, (geboren 30 mei 1868, Constantinopel, Ottomaanse Rijk -gestorven 23 augustus 1944, Parijs, Frankrijk), de laatste kalief en kroonprins van de Ottomaanse dynastie van Turkije.

Naar Ottomaans gebruik werd Abdülmecid tot zijn veertigste in het paleis opgesloten. In die periode regeerden zijn vader Abdülaziz en drie van zijn neven. Toen zijn vierde neef in 1918 als Mehmed VI de troon besteeg, werd Abdülmecid kroonprins. Hij werd op 18 november 1922, na de afschaffing van het sultanaat, door de Grote Nationale Vergadering tot kalief gekozen en verloor zijn titel van kroonprins nadat Mehmed Constantinopel had verlaten bij de machtsovername door Mustafa Kemal (Atatürk).

Hoewel het kalifaat van alle politieke macht was gescheiden, was Abdülmecid, een zachtaardige en geleerde man, het levende symbool van de band van Turkije met het islamitisch-Ottomaanse verleden. De krachten van de traditie en de tegenstanders van het regime van Mustafa Kemal schaarden zich rond hem. Mustafa Kemal, vastbesloten om met het islamitische verleden te breken, riep eerst de Turkse Republiek uit (29 oktober 1923), en op 3 maart 1924 schafte de Grote Nationale Vergadering het kalifaat af. De volgende dag werd Abdülmecid verbannen.