Er is geen ontkomen aan het feit dat de Chinese luchtvaartmaatschappijen op het vasteland een erbarmelijke reputatie hebben, vooral in vergelijking met concurrenten zoals Cathay Pacific en EVA Air, die tot de beste van de wereld behoren. Maar sinds mijn verhuizing naar Shanghai ongeveer anderhalf jaar geleden, ben ik nieuwsgierig om deze wijdverbreide veronderstelling zelf te testen.

Mijn eerste twee pogingen – business class vliegen met China Eastern op zowel een 777-300ER als een gloednieuwe 787 – lieten me zwaar teleurgesteld achter. Maar er was een product dat ik was nog steeds sterven om te proberen voordat ik gooide de handdoek in de ring: Air China’s 747-8 eerste klas. Air China is een van de slechts drie luchtvaartmaatschappijen (samen met Korean Air en Lufthansa) die de volgende generatie 747 bestellen. Nu luchtvaartmaatschappijen over de hele wereld hun oudere 747-400’s vervangen door zuinigere vliegtuigen, zullen deze drie maatschappijen de laatste zijn om de geliefde Queen of the Skies in het volgende decennium en hopelijk daarna nog te exploiteren. toen een reis naar huis naar de VS toevallig samenvallen met een prijs verkoop van Avianca LifeMiles, ik wist dat het mijn kans om eindelijk Air China’s eerste klas proeven was.

Ik zal toegeven dat ik ging in met lage verwachtingen, maar dat maakte de daaropvolgende vlucht een veel aangenamer verrassing. Met slechts een paar aanpassingen hier en daar, is Air China niet ver verwijderd van het aanbieden van een zeer concurrerende eersteklas ervaring.

Booking

Een ding dat Air China onmiskenbaar in zijn voordeel heeft, is hoe royaal het is met premium cabine award ruimte. Nog beter, we waren in staat om te profiteren van een 10% korting verkoop die Avianca LifeMiles had op geselecteerde routes om de kosten nog verder te verlagen. We eindigden betalen 81.000 LifeMiles en $54 voor de 13-uur durende vlucht, een prijs die veel dichter bij de 75.000 mijl die u normaal in business class betalen zou.

Since Air China is een lid van Star Alliance, kunt u deze award ook boeken via Aeroplan (105.000 mijl), United MileagePlus (140.000 mijl), en Singapore KrisFlyer (140.000 mijl). De cashprijzen op deze route liggen meestal net boven de $10.000 (~£7.500), wat ons een fenomenale inwisselingswaarde van 12,6 cent per mijl oplevert.

Grondervaring

Air China heeft een speciale incheckruimte voor eerste- en businessklasse aan het uiteinde van Terminal 3 op Beijing Capital Airport (PEK), niet te verwarren met de nieuwe luchthaven, Beijing Daxing (PKX). Normaal gesproken zou ik hebben gemaakt een beeline hier zo snel na aankomst op de luchthaven, maar ik was op reis met een speciale gast die extra hulp nodig check in.

Volgende lezing: Inside Beijing’s new Daxing Airport, the world’s largest single terminal

China heeft niet veel dierenasiels, zelfs niet in de grote steden, dus zijn er in het hele land een aantal organisaties opgestaan om te helpen honden die van de straat of uit de vleeshandel zijn gered, naar reddingsorganisaties in het westen te vliegen die hen aan een goed tehuis kunnen helpen.

In dit geval had ik de eer om Leo te vervoeren, een drop-dead prachtige, 2 jaar oude lab die werd gered door de Forever In My Heart Foundation in New York om te trainen als een hulphond voor een gehandicapte veteraan.

De reddingsorganisatie regelde alle logistiek voor Leo en dekte de kosten voor het inchecken van hem in het vrachtruim bij Air China. Ik werd op het vliegveld opgewacht door twee mensen die me hielpen bij het inchecken, wat niet meer dan vijf minuten duurde. We moesten naar een speciale incheckbalie, maar er was geen rij, en omdat de mensen van de reddingsorganisatie Chinezen waren, konden ze alle vragen van de incheckagent zonder problemen beantwoorden.

Daarna brachten ze Leo naar de oversized bagageruimte terwijl ik mijn weg door de beveiliging maakte.

Toen ik in New York-JFK landde, stond Leo’s nieuwe gezin me al op te wachten zodra ik de douane uit was. Hij was al thuis en sliep al op de bank voordat ik in mijn hotel voor de nacht aankwam. Dus voor nul dollar en misschien 30 minuten van mijn tijd, was ik in staat om te helpen een leven te redden en Leo een mooie toekomst te geven en een veteraan in nood een trouwe metgezel.

Als je van China naar de VS reist en je tijd wilt vrijmaken om een hond in nood te redden, kun je contact opnemen met [email protected] en The Points Guy in je e-mail vermelden.

Nadat ik Leo had afgezet, nam ik de trein naar de internationale hal en klaarde ik in bij de douane. De rijen waren gelukkig kort, maar ik zag geen versnelde veiligheidslijn voor passagiers met een premium-cabine zoals ze in Shanghai Pudong (PVG) hebben.

Toen ik eenmaal door de veiligheidscontrole was, waren er genoeg borden naar de Air China eersteklaslounge, hoewel de constructie op de begane grond sommige ervan gedeeltelijk aan het zicht onttrok.

Zowel de business- als de first class-lounges waren toegankelijk voor Priority Pass-leden en Star Alliance Gold-passagiers, wat voor een behoorlijke toeloop zorgde. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit eerder heb moeten wachten om in te checken in een eersteklas lounge, en het leek erop dat sommige mensen zelfs werden geweigerd (hoewel ik als ticketgerechtigde eersteklas passagier geen problemen had om binnen te komen).

Ik begrijp waarom Air China extra inkomsten uit haar lounges wil genereren door ze open te stellen voor Priority Pass-leden, maar hierdoor voelt de ervaring veel minder exclusief aan. In feite, vanaf het moment dat ik incheckte tot het moment dat ik aan boord van het vliegtuig ging, was mijn ervaring als eersteklas passagier absoluut identiek aan die van een economy-passagier met een Chase Sapphire Reserve® of Amex Platinum.

De lounge had grote ramen van vloer tot plafond en veel natuurlijk licht, maar niet veel in de manier van goede vliegtuigspotting.

Er was een overvloed aan verschillende soorten zitplaatsen langs de ramen en in het interieur van de lounge. Er waren ongeveer 100 tot 150 passagiers in de lounge toen ik er was, dus het was moeilijk om een zitplaats in de buurt van een stopcontact te vinden.

De lounge had een paar kleine drankjes- en snackstations verspreid over de lounge, evenals een grote eetzaal. Toen ik wat foto’s van het eten wilde maken, kwam er een agent die me vertelde dat fotograferen verboden was. Ik wilde niet als onruststoker te boek komen te staan of mijn dekmantel verraden, dus legde ik mijn telefoon weg. Het volstaat te zeggen dat er een aantal verschillende warme gerechten waren, waaronder rijst-, noedel- en vleesgerechten.

Aan het eind van de dag werken enkele van dezelfde factoren die Azië tot het beste continent voor korteafstandsvluchten maken, in het nadeel van langeafstandsreizigers. Mijn ervaring is dat Aziatische luchtvaartmaatschappijen geen onderscheid maken tussen hun internationale premium-cabinepassagiers voor de korte afstand (zoals de passagiers die in twee uur van Beijing naar Seoul vliegen) en hun passagiers voor de lange afstand, zoals onze vlucht naar New York. Dit leidt tot overvolle lounges (voordat je in alle Priority Pass leden) en een grond ervaring die is tegelijkertijd overdreven voor die korte hops en niet helemaal genoeg voor lange afstand passagiers.

Cabine en zitplaats

Onze vlucht was met anderhalf uur vertraagd, dus om 1:30 p.m., onze oorspronkelijk geplande vertrektijd, ging ik net op tijd naar de gate om onze prachtige 747-8 te zien taxiën.

Onze vijf jaar oude 747-8 is de op een na jongste van de zes in de vloot van Air China. Het toestel vliegt op binnenlandse routes naar Shanghai Hongqiao (SHA) en Guangzhou (CAN), maar ook op langeafstandsroutes naar New York, Frankfurt (FRA) en San Francisco (SFO).

Terwijl de meeste 747-fans uitkijken naar een zitplaats op het bovendek of in de neus van het vliegtuig, is dit het enige vliegtuig dat ik ken waar de eersteklas cabine niet de eerste cabine van het vliegtuig is. In plaats daarvan zijn de neus en het bovendek de thuisbasis van de business class. Met tegenzin geef ik toe dat ik deze beslissing begrijp, aangezien de eersteklas stoelen van Air China niet goed zouden passen in de gebogen ruimte van de neus.

Zelfs nadat je rechtsaf bent gegaan bij de voorste instapdeur, moet je nog door een minicabine van twee rijen business class voordat je eindelijk de eerste klas bereikt. Er zijn drie rijen eerste klas, elk opgesteld in een 1-2-1 configuratie, voor een totaal van 12 stoelen.

Mijn eerste indruk van Air China’s eerste klas product was dat de cabine zelf prettig en ruim aanvoelde. De oranje kussens en hoofdsteunen op elke stoel voegde een leuke pop van kleur, ook.

Ik zat in stoel 2L, de rechter raamplaats in de middelste rij van de cabine.

Alle zes passagiers in de eerste klas op deze vlucht leken alleen te reizen, maar de middelste stoelen waren voorzien van een uitschuifbaar tussenschot, waardoor het gemakkelijk was om met een metgezel te praten tijdens de vlucht.

Aan de linkerkant van de stoel was een klein opbergvak, groot genoeg voor je portemonnee en telefoon, maar niet veel anders.

Aan de andere kant was een pop-open compartiment dat de IFE afstandsbediening, het stopcontact en USB-poorten, en nog een kleine opbergruimte bevatte.

Er was een ruimte van ongeveer 6 inches tussen de stoelen en het raam.

Over ramen gesproken, ik had uiteindelijk tussen de vier en een half en vijf ramen, afhankelijk van waar je de lijnen tussen de rijen trekt. Het meeste dat ik ooit eerder heb gehad was vier, en als iemand die veel waarde hecht aan het gratis entertainment dat een raam biedt, maakte dit me erg blij.

Hoewel ik aanvankelijk niet zeker wist wat ik ervan vond dat de eerste klas niet in de neus van het vliegtuig zat, was het voordeel dat ik de prachtige vleugel van de 747 kon zien buigen toen we opstegen.

Hoewel de stoel een beetje weinig opbergruimte had voor kleine voorwerpen, vond ik het fijn dat ik mijn rugzak tijdens het opstijgen en landen onder de voetenbank kon opbergen in plaats van in een bagagevak te moeten stoppen.

Ik was eerlijk gezegd verbaasd dat Air China geen sluitende deuren op deze stoelen had geïnstalleerd. De vorm van deze stoelen was vergelijkbaar met andere volledig gesloten eersteklas producten (zoals de stoelen die Asiana op haar A380’s heeft)…

Maar in plaats van een dichte deur, kreeg je alleen een kleine kast, groot genoeg om een jas op te hangen en niet veel anders.

Na de lunch, liet ik de stewardess mijn bed opmaken. Zowel het bed zelf als het beddengoed waren comfortabel, maar ik wou dat het matraskussen breder was geweest. Elke keer als ik me omdraaide raakte het in de knoop, tot het punt dat ik het meestal als deken gebruikte en direct op de stoel sliep.

Ik heb natuurlijk de prachtige trap naar het bovendek (direct achter de eersteklas cabine) bekeken, maar in tegenstelling tot de monsterlijke A380’s, waren er geen speciale voorzieningen zoals een bar of lounge in dit vliegtuig.

Er waren twee badkamers in het kombuisgedeelte achter de eerste klas. Beide hadden een behoorlijke afmeting. De stewardessen deden hun best om ze schoon te houden en alle premium economy passagiers die ze probeerden te gebruiken, weg te jagen.

Aanbod en IFE

Bij het instappen stond bij mijn stoel een koptelefoon op een standaardje dat van de koffer was gemaakt. Normaal gesproken zou ik mijn eigen Bose QC35 gebruiken tijdens een lange vlucht als deze, maar de hoofdtelefoonaansluiting zat in zo’n kleine spleet in het vak naast de stoel dat ik mijn snoer+3-polige adapter er niet in kon krijgen zonder hem te scheuren. De geluidskwaliteit van deze hoofdtelefoon was prima, maar de oorstukjes waren te klein om volledig over mijn oren te passen, en ik ben nogal klein om mee te beginnen.

Kort nadat ik me had geïnstalleerd, kwam er een stewardess langs die erop stond mijn slippers voor me uit te pakken en ze vervolgens ook echt aan mijn voeten te doen. Over topservice gesproken!

Ik vond ook een L’Occitane amenity kit klaarliggen bij mijn stoel. De kit zelf was een vrij goedkoop en lichtgewicht materiaal, maar het bevatte zeker alle basics: handcrème, lippenbalsem, tandenborstel, oogmasker, enz.

In termen van zowel ontwerp als inhoud was deze kit bijna identiek aan de kit die ik een jaar eerder in de business class van China Eastern had ontvangen (zie hieronder), en ik heb gehoord dat Air China ook een soortgelijke kit uitdeelt aan zijn eigen business class-passagiers. Ik heb hier geen klacht, maar ik wil wel zeggen dat Air China een gemakkelijke kans heeft gemist om zijn eersteklasproduct te differentiëren.

Voordat we terugduwden, kwam een stewardess langs om me een pyjama aan te bieden. Ze hadden maar één maat voor mannen, large, en deze paste me maar net.

Ik vond het ontwerp mooi, inclusief de rode biezen en de gedessineerde knopen.

Inflight entertainment is een pijnpunt geweest voor mijn vorige reizen met Chinese luchtvaartmaatschappijen, dus ik was blij om te zien dat Air China een heldere, 26-inch touchscreen-tv op elke stoel had. Hoewel er in principe geen westerse shows waren, bevatte de IFE-selectie een behoorlijk aantal Hollywood-films.

Food and Beverage

Voedsel en dranken was waar ik de laagste verwachtingen van had voor deze vlucht en (ik kan nog steeds niet geloven dat ik dit schrijf), ook een van de gebieden waar Air China uitblonk.

Kort nadat ik me had geïnstalleerd, kreeg ik een glas Champagne en een warme handdoek aangeboden. Air China serveert Bollinger La Grande Annee Brut 2007, die wordt verkocht voor ongeveer 130 dollar per fles. Ik was zelfs aangeboden een refill voordat we teruggeduwd, die ik vind te zijn een zeldzame gebeurtenis zelfs op vijf-sterren luchtvaartmaatschappijen zoals Emirates of Singapore.

Menu’s en wijnlijsten waren al te wachten op elke stoel, en de bedienden van de vlucht kwam rond om te nemen bestellingen terwijl we op de grond waren. Ze zei in eerste instantie dat de eerste maaltijd om 17:30 uur zou worden geserveerd (bijna twee uur na het opstijgen), maar ik vroeg of het mogelijk was om meteen te eten, en dat deed ze met plezier.

Op ongeveer 45 minuten na het opstijgen werd de eerste ronde drankjes geserveerd, samen met een schaal warme noten en nog een warme handdoek.

Meteen daarna werd mijn tafel gedekt en kreeg ik een trio canapés voorgeschoteld: runderpastrami, gemarineerde sint-jakobsschelp met zalmkuit en kreeft met cranberry. De vleeswaren waren vers en heerlijk, maar het brood waarop ze werden geserveerd had een korrelige smaak die eerder met de smaak concurreerde dan deze aanvulde.

Daarnaast kreeg ik een voorgerecht van garnalen met sinaasappelschijfjes en een kleine salade. Dit was een eenvoudig gerecht, maar ik heb er erg van genoten. De stewardess zette ook een bloem op mijn tafel.

Volgende kwam een kleine salade met een keuze uit balsamico of Thousand Island dressing. Wederom een eenvoudig gerecht, maar fris en smaakvol.

Op dit punt kreeg ik ook een persoonlijk broodmandje aangeboden met daarin een sesambroodje, een pretzelbroodje, twee stukken knoflookbrood en een bagel (een vreemde keuze voor bij mijn Chinese lunch).

De volgende gang was een asperge-roomsoep, een perfecte combinatie met het knoflookbrood en lang niet zo zwaar als het klinkt.

Mijn vlucht bestond uit een keuze uit drie Chinese hoofdgerechten of twee westerse (kabeljauw met pesto-roomsaus of gewokte groenten). Ik was de enige niet-Chinese passagier in de cabine, maar ik denk dat Air China op deze route naar New York nog wel een westers gerecht zoals een pasta zou kunnen aanbieden.

Voor mijn vlucht kon ik mijn maaltijd online bestellen. Dit proces was niet gemakkelijk, en het kostte een paar heen en weer e-mails voor Air China om toegang te krijgen tot mijn Avianca-verstrekte ticket. Uiteindelijk bestelde ik de Sichuan Kung Pao garnalen, wat de stewardess bevestigde toen ze mijn bestelling opnam.

Ik kan niet genoeg goede dingen over deze schotel zeggen: De garnalen waren pittig zonder te overheersen, en ik hield van de groene erwten en lotuswortel (mijn favoriete groente). Terwijl China Eastern vastbesloten lijkt om groenten en rijst in elke cabine te gaar te maken, heeft Air China deze schotel tot in de perfectie uitgevoerd.

Tijdens de maaltijd waren de stewardessen proactief in het bijvullen van mijn champagne, maar in plaats van de fles naar mijn stoel te brengen, verdwenen ze gewoon naar de kombuis en kwamen terug met een nieuw glas.

Ik zat op dit punt helemaal vol, dus ik liet het kaasplankje aan me voorbijgaan en ging meteen over op fruit en dessert. Mijn menu toonde een paar verschillende keuzes voor dessert, maar de stewardess vroeg me gewoon, “Wil je wat cake?”(Foto door Ethan Steinberg/The Points Guy.

Zowat twee uur voor de landing werden de lichten aangezet voor de maaltijd voor aankomst. Om te beginnen was er een salade met foie gras (die ik er af heb geplukt), en wat op het menu werd omschreven als vinaigrette-dressing (hoewel het kleine plastic bakje dat ik had gekregen meer naar Thousand Island smaakte). De presentatie was bijna perfect tot op dit punt, maar er is geen reden om dressing serveren in een plastic container als dat in de eerste klas.

Voor mijn hoofd, had ik de rundvlees noedelsoep met groenten. De bouillon was stevig en smaakvol, en het vlees was veel magerder en beter gekookt dan ik had verwacht. Ik had graag fruit en yoghurt voor wat voelde als een ontbijt maaltijd volgens mijn lichaam klok, maar ik kon niet klagen over this.(Foto door Ethan Steinberg/The Points Guy.)

Service

Dit is waar ik een beetje in tweestrijd ben over Air China. Aan de ene kant was de service geweldig. Mijn gerechten werden snel afgeruimd, mijn glas was nooit leeg, en toen ik de bel knop belde om te vragen om extra water tijdens de vlucht, werd het beantwoord met een glimlach en mijn verzoek werd onmiddellijk voldaan. Ik heb ook te applaudisseren voor de bemanning op deze vlucht voor hosselen om echt uit te voeren een dine-on-demand ervaring, zoals het leek alsof alle zes passagiers in de cabine waren op verschillende eten en slapen schema’s.

Dat gezegd zijnde, waren er een paar keer waren de service voelde robotachtige en niet bijzonder persoonlijk, hoewel ik niet zeker weet hoeveel van dat te krijt aan de taalbarrière. Ik heb gevlogen met bemanningen die slechter Engels sprak en nog steeds een betere poging om me te leren kennen en personaliseren van de service, maar ik kan ook respect voor een meer gereserveerde aanpak.

Met business class van ons gescheiden door slechts een dun gordijn, de bedienden van de vlucht vaak darted tussen de kombuis en de business-class cabine, die kreeg storende ’s nachts. Ik was ook verbaasd dat aan het einde van de vlucht, de bemanning niet kwam rond en bedankte me voor het vliegen met Air China of enige meeneem goodies zoals een doos bonbons aanbieden. Dit zeker niet van invloed op hoeveel ik genoten van de vlucht, maar het is een alomtegenwoordig element van de eerste- en, in sommige gevallen, business-class ervaring, en het is een klein detail Air China zou kunnen tweaken om beter overeenkomen met hun concurrentie.

Algehele indruk

Ik ging in deze vlucht verwachten, voor de derde keer dit jaar, te worden wowed door het harde product en zwaar teleurgesteld door het zachte product. In plaats daarvan, Air China’s 747-8 eerste klas was een ongelooflijk plezierige ervaring vanaf het moment dat ik aan boord van het vliegtuig. De zetels waren ruim en privé genoeg (hoewel een sluitende deur leuk zou geweest zijn), en beide maaltijden bliezen me echt uit het water. Wanneer u breed-open award ruimte naar de VS met de verbazingwekkende LifeMiles verkoop die we waren in staat om te profiteren van combineert, dit is een product dat ik echt niet zou aarzelen om opnieuw te vliegen.

Editorial Disclaimer: Meningen die hier zijn alleen van de auteur, niet die van een bank, credit card uitgever, luchtvaartmaatschappijen of hotelketen, en zijn niet beoordeeld, goedgekeurd of anderszins onderschreven door een van deze entiteiten.

Disclaimer: De reacties hieronder worden niet verstrekt of in opdracht van de bank adverteerder. De reacties zijn niet beoordeeld, goedgekeurd of anderszins onderschreven door de adverteerder van de bank. Het is niet de verantwoordelijkheid van de bank adverteerder om ervoor te zorgen dat alle berichten en / of vragen worden beantwoord.