Een kind met een aangeboren gehoorverlies moet al voor de leeftijd van 6 maanden worden geholpen. Uit studies blijkt dat kinderen die vroeg worden geholpen, beter in staat zijn om communicatievaardigheden te ontwikkelen (met behulp van gesproken taal of gebarentaal). Zodra een kind gediagnosticeerd is, kunnen artsen of audiologen de familie adviseren en opties voor interventie bieden. In de Verenigde Staten hebben kinderen met gehoorverlies tussen de geboorte en 3 jaar op grond van een federale wet (de Individuals with Disabilities Education Act) recht op een interdisciplinaire beoordeling en vroegtijdige interventie, tegen weinig of geen kosten. Na de leeftijd van 3 jaar worden vroegtijdige interventie en speciale onderwijsprogramma’s aangeboden via het openbare schoolsysteem.

Een operatie kan worden aanbevolen als een kind een permanent geleidingsgehoorverlies heeft, veroorzaakt door misvormingen van het buiten- of middenoor, of door herhaalde oorontstekingen. Hoewel vocht in het middenoor meestal slechts tijdelijk gehoorverlies veroorzaakt, kan een chronische oorontsteking ervoor zorgen dat een kind een achterstand in taalvaardigheden oploopt. In sommige gevallen kan een arts voorstellen een buisje door het trommelvlies te plaatsen om het middenoor te laten afvloeien. Deze procedure vereist over het algemeen geen overnachting in het ziekenhuis.

Er zijn een aantal interventiemogelijkheden beschikbaar voor gehoorverlies, en ouders zullen moeten beslissen welke het meest geschikt zijn voor hun kind. Ze moeten rekening houden met de leeftijd, het ontwikkelingsniveau en de persoonlijkheid van het kind, de ernst van het gehoorverlies en hun eigen voorkeuren. In het ideale geval werkt een team van deskundigen, waaronder de hoofdbehandelaar van het kind, een otolaryngoloog, een spraak-taalpatholoog, een audioloog en een opvoeder, nauw samen met de ouders om een geïndividualiseerd behandelingsplan voor de familie op te stellen. Behandelingsplannen kunnen worden gewijzigd naarmate het kind ouder wordt.

Kinderen vanaf de leeftijd van 4 weken kunnen baat hebben bij een hoortoestel. Deze apparaten versterken het geluid, waardoor veel kinderen gesproken woorden kunnen horen en gesproken taal kunnen ontwikkelen. Sommige kinderen met ernstig tot zeer ernstig gehoorverlies kunnen echter niet genoeg geluid horen, zelfs niet met een hoortoestel, om spraak hoorbaar te maken. Een achter-het-oor hoortoestel wordt vaak aanbevolen voor jonge kinderen omdat het veiliger is en gemakkelijker kan worden aangepast en bijgesteld naarmate het kind groeit, vergeleken met een toestel dat in het oor past. Tegenwoordig zijn er diverse hoortoestellen van goede kwaliteit verkrijgbaar – analoog of digitaal op het lichaam gedragen (voor kleine kinderen) of op het oor voor oudere kinderen. Bij het aanpassen van een hoortoestel moet een bekwame audioloog het restgehoor van het kind beoordelen, kijken naar de prestaties van het hoortoestel en het kind een geschikt toestel aanmeten. Even belangrijk is het oorstukje, dat op maat moet worden gemaakt om de vorm van het oor van het kind aan te passen.

Als een kind ernstig doof is, zijn de voordelen van hoortoestellen beperkt. Cochleaire implantaten kunnen worden gebruikt in plaats van hoortoestellen. Deze kunnen bij kinderen vanaf de leeftijd van 12 maanden operatief in het binnenoor worden geplaatst om het gehoor te stimuleren. De operatie vereist een ziekenhuisverblijf van één tot enkele dagen. Met extra taal- en spraaktherapie kunnen kinderen met cochleaire implantaten redelijk goed leren spraak begrijpen en spreken, maar de mate van verbetering is variabel.

Hulpmiddelen kunnen alleen of in combinatie met een gehoorapparaat of cochleair implantaat worden gebruikt om het luisteren in moeilijke of lawaaierige omgevingen te helpen.

In de Verenigde Staten van Amerika is het type waar de meeste dove volwassenen de voorkeur aan geven de Amerikaanse gebarentaal (ASL), die regels en grammatica heeft die verschillen van het Engels. Er zijn ook verschillende varianten van gebarentaal die samen met gesproken Engels kunnen worden gebruikt en die standaard zijn in Engelssprekende landen buiten de Verenigde Staten. Er bestaat ook een visueel model van gesproken taal, cued speech genaamd. Leren liplezen is erg moeilijk omdat veel klanken er op de lippen hetzelfde uitzien. Cued speech stelt jonge kinderen met gehoorverlies in staat om duidelijk te zien wat er gezegd wordt, en gesproken talen met een normale grammatica en woordenschat te leren. Het verduidelijkt liplezen met behulp van 8 handvormen in 4 posities en neemt gewoonlijk minder dan 20 uur in beslag om het hele systeem te leren.