Een serie kleinschalige portretten van Juggalettes in een vijfdelige serie ‘Hate Her to Death’ door Lucy Owen, installatie te zien in ‘BEAUTIFUL (INDESTRUCTIBLE) Women of the Juggalo World’ in Start Gallery (alle foto’s door de auteur voor Hyperallergic)

DETROIT – Toen de Britse kunstenares Lucy Owen in 2014 in Detroit aankwam, was dat om een van veraf ontwikkelde interesse in de Juggalo-cultuur na te jagen – de dynamische cultscene rond het lokale muziekduo Insane Clown Posse (ICP). ICP werd in 1989 opgericht door de hiphopartiesten 2 Dope (nu Shaggy 2 Dope) en Violent J en heeft een horrorcore-subcultuur van epische proporties gevormd, die zich heeft ontvouwd in een reeks albums met de mythologie van een “Dark Carnival”, dat een uitgebreide “familie” van toegewijden omvat die zich kleden in navolging van hun helden. Owens eerste werk over het onderwerp, Where the Juggalos Roam, gebaseerd op beelden verzameld tijdens haar eerste Gathering of the Juggalos – een jaarlijks festival dat deels concert, deels kampeertrip, en deels ICP Renaissance beurs is die het must-attend evenement is voor serieuze ICP volgelingen – vond een verrassend ontvankelijk publiek toen ze in december van 2014 in Start Gallery in Detroit toonde.

“Ik merkte een patroon van vragen van journalisten en collega-kunstenaars over wat mijn ervaringen waren, als vrouw, op de Gathering en andere evenementen waar ik was geweest in de loop van mijn onderzoek,” zei Owen via e-mail. “Het leek erop dat er van mij werd verwacht dat ik de subcultuur als vrouwonvriendelijk zou bestempelen en zou beweren dat Juggalettes onwetende slachtoffers van uitbuiting zijn.”

Screenshot uit “Project Ninjette” door Lucy Owen. Elke Juggalette kreeg de opdracht drie selfies te nemen: één ’s ochtends bij het ontwaken, één in volledige Juggalo-uitdossing, en één op een doorsnee dag.

Screenshot uit “Project Ninjette” van Lucy Owen

Harrewarend met complexe gevoelens over het onderwerp, maakte Owen de Juggalette-cultuur – de vrouwelijke fans van ICP – tot de focus van haar tweede deep dive, en Start Gallery is opnieuw gastheer voor het werk van Owen. BEAUTIFUL (INDESTRUCTIBLE) Women of the Juggalo World toont niet alleen een kleurrijke reeks van Owens aquarelportretten van Juggalettes (waarvan de meeste werden voltooid in de loop van een residentie van drie maanden in het Russell Industrial Center en Popps Packing), maar ook een installatie van kartonnen borden die tijdens de laatste Gathering in de handel werden verzameld, en de resultaten van haar topgeheime “Project Ninjette” – een 17 minuten durende video-installatie die het hoogtepunt is van een jaar lang durende inspanning om Juggalette selfies en berichten van de eerste persoon te verzamelen. Deze e-mailberichten die de selfies vergezelden waren overweldigend positief, en Owen nam het lokale performance-kunstduo Faina Lerman en Bridget Michael in de arm om ze audio op te nemen; deze audiocomponent zit vol met “Woop woops!” en voegt een persoonlijke stem toe aan de beeldenfeed. “Het is een waar genoegen geweest om bezoekers van Project Ninjette te zien aankomen met een air van spot en hoon en te zien vertrekken met een gevoel van acceptatie en besef dat deze vrouwen echte mensen zijn – en dan ook nog eens heel aantrekkelijke mensen”, zegt Owen.

Lucy Owen, “The Marsh Lagoon” (2015)

Inderdaad is het werk van Owen niet alleen solide, boeiende portretten van inherent dynamische onderwerpen, maar brengt het ook veel nuance aan in een subcultuur die gemakkelijk wordt afgedaan op grond van flauwekul of openlijk seksisme. “Ik leerde dat ik zelf schuldig was aan een paar verkeerde veronderstellingen over Juggalettes,” zei Owen, “en werd snel ingelicht over hoe bekrompen mijn vooroordelen waren.” Owen verwijst naar een grassroots beweging binnen de subcultuur genaamd ‘Lettes Respect’ – volgens haar is dit een krachtige kracht voor verandering geweest, die kwesties van seksisme binnen de gemeenschap heeft aangepakt. Dit is misschien moeilijk te verkroppen, aangezien zelfs de kartonnen bordjes aanmaningen bevatten om “tietjes te laten zien” en “in je kut geneukt te worden”, maar Owens persoonlijke ervaring met de Juggalo-cultuur was uniform respectvol voor haar grenzen, en de boodschappen die de vrouwen in “Project Ninjette” uitdragen, wijzen op een diepe solidariteit en een gevoel van saamhorigheid binnen de Juggalo-samenleving. De selfies laten een diverse demografie zien – vrouwen van vele leeftijden, rassen en geografische locaties (waaronder alle 50 staten) zijn vertegenwoordigd onder de 98 deelnemers – en de meesten van hen noemen de banden van hun “familie” als een bron van steun en aanmoediging.

“Mijn werk is een viering van deze vrouwen geworden als gevolg daarvan, ik heb genoten van elke minuut ervan,” zegt Owen. De schilderijen en kunstvoorwerpen die in Start Gallery te zien zijn, weerspiegelen Owens affiniteit met haar kleurrijke onderwerpen, waarbij ze hun vrolijke boodschappen en onconventionele manieren van zelfexpressie gebruikt op een manier die niet alleen leuk en innemend is, maar ook fundamenteel menselijk. Uiteindelijk is BEAUTIFUL (INDESTRUCTIBLE) Women of the Juggalo World niet alleen een sterk esthetisch oeuvre, maar ook een openhartige demonstratie van kunst als een kracht voor culturele antropologie.

Artist Lucy Owen

BEAUTIFUL (INDESTRUCTIBLE) Women of the Juggalo World is te zien in Start Gallery (206, E Grand River, Detroit) tot en met 19 december.