Hier is een veel voorkomende uitwisseling.

Vreemdeling: Dus, jij bent een komiek?
Ik: Ja.
Vreemdeling: Ben je depressief?
Ik: Ik heb vandaag nog niet geprobeerd zelfmoord te plegen!

Het is een vrij onbeschofte vraag, maar cabaretiers horen hem vaak. En ik denk – al was het maar in termen van wiskunde – dat het legitiem is. Volgens het National Institutes of Mental Health hadden naar schatting 16,1 miljoen Amerikaanse burgers van 18 jaar of ouder ten minste één depressieve episode in het jaar 2015. Dat is bijna 7 procent van alle volwassenen. Of, anders gezegd, als ik 100 M&M’s had, maar 6,7 van hen waren stiekem Skittles. Ik zou in een van de Skittles bijten als, “Wat krijgen we nou, bro, mij was verteld dat dit chocolade was en je weet dat ik verrassingen haat omdat ze me eraan herinneren dat het leven breekbaar en vluchtig is en ik elk moment dood kan gaan?”

Mijn punt: veel mensen lijden aan depressie. En veel mensen zijn cabaretiers. Betekent dat dat veel cabaretiers depressief zijn? In de popcultuur, ja. Hoe zit het met het echte leven? Wat is de kip en wat is het ei? Zijn komieken tragische, gebroken mensen OF zijn tragiek en gebroken juist datgene wat grappig is?

Van mijn kant heb ik gemerkt dat ik me door komedie te doen zowel gesterkt als onzeker voel. Dus, als komiek/lezeres van Psychology Today die haar lunchpauzes doorbrengt met het verkeerd diagnosticeren van de mensen om haar heen, vond ik het hoog tijd dat we het droevige clownstereotype eens tot op de bodem zouden uitzoeken – en ook om een VRIEND te VRAGEN over enkele manieren om je geestelijke gezondheid te bewaren terwijl je als komiek werkt.

Ik sprak met Matt Aibel, LCSW, een psychoanalytisch psychotherapeut (en een zelfbenoemde “herstelde performer”) gevestigd in New York City en Long Island, die gespecialiseerd is in het werken met artiesten. Hier is wat hij te zeggen had over comedy en geestelijke gezondheid:

Je moet misschien een beetje gek zijn om een komiek te zijn, maar dat is oke.

Als je het gevoel hebt dat je niet genoeg aandacht/waardering/applaus kreeg toen je jonger was, nou, word dan lid van de club. Het is een vrij grote club, ook. “We willen ons allemaal erkend en gewaardeerd voelen,” zegt Aibel. “Er zijn veel manieren om aan die behoefte te voldoen. Optreden is een krachtige aantrekkingskracht.”

Maar komedie? Komedie is echt moeilijk. De moeite nemen om het te doen in plaats van iets makkelijks betekent dat op een bepaald niveau je behoefte om het te doen – om je “eindelijk levend te voelen, om je diep erkend te voelen op een manier waarnaar je verlangde”, zegt Aibel – echt sterk is. “Waarom zou iemand zich anders onderwerpen?” vraagt hij.

Het probleem is, dat de lachers misschien niet genoeg zijn. “Optreden is zelden genoeg om een onderliggend gevoel van minderwaardigheid of leegte echt ongedaan te maken. Daarom is de kick ervan als een drug. Als het uitgewerkt is, heb je weer een shot nodig,” zegt Aibel. Met andere woorden, succes is geweldig, maar het vult niet noodzakelijk de LEEGTE VAN ZADNIS. (Zie: veel succesvolle komieken en artiesten die zichzelf vernietigen.)

MAAR! Zelfs als DE GROTE LEEGTE een deel is van wat je drijft, kan het niet alles zijn wat je drijft. En die rauwheid en kwetsbaarheid, authentiek behandeld, is comedy GOUD – deels omdat zo veel andere mensen kunnen relateren. Altijd belangrijk, zegt Aibel: “Zorg ervoor dat je andere dingen hebt die je helpen om je goed te voelen over jezelf en over het leven, en geliefden wier aanwezigheid je kan helpen in gedachten te houden dat je waarde hebt buiten je succes als performer.”

Punchlines kunnen je helpen verwerken.

Je weet hoe ze zeggen “komedie = tragedie + tijd”? Hier is Aibel’s kijk op dat: “Een komiek die kan vertragen en aanwezig blijven met uitdagende gevoelens heeft niet alleen emotioneel voordeel, maar ook in de voorstelling, omdat hij in staat is om de kamer in stilte of stilte vast te houden, in tegenstelling tot alleen maar door te razen. Dat kan een rijkere, meer resonerende act opleveren.” Laurie Kilmartin (45 Jokes About My Dead Dad) en Tig Notaro (One Mississippi) zijn hier twee (van de weinige) meesters in – in het gebruik van fijn getekende humor, niet om tragedie af te wenden of er luchtig over te doen, maar om tragedie op authentieke wijze te verwerken en te delen.

Dat is een geavanceerde zet, weten we. “Komieken kunnen het moeilijker hebben om te vertragen en bij ongemakkelijke gevoelens te blijven,” zegt Aibel. “Hun impuls kan zijn om de energie van belangrijke gevoelens te ontladen door het om te zetten in een punchline of te versnellen.” Dat kan grappig zijn, maar het kan je ook vast laten zitten. Als je wilt experimenteren, probeer je donkere, meest persoonlijke dingen dan eerst uit op een vriendelijke menigte (of gewoon vrienden).

Leren om een goede komiek te zijn kan net zo goed zijn als leren om een goed mens te zijn.

“Het geeft een enorme voldoening om anderen aan het denken en voelen te zetten – en zich minder alleen te laten voelen – door middel van verhalen en optreden. Niet alleen voor het ego, maar voor het hart,” zegt Aibel. En leren hoe je contact maakt met mensen, zelfs vanaf het podium, is misschien wel de meest mentaal gezonde en waardevolle levensvaardigheid die er is, anders dan telefoons repareren nadat ze in het toilet zijn gevallen (plz help me.)

3 tips om grappig en gezond te blijven

Stel doelen die je kunt controleren.

Aibel noemt dit “procesdoelen”: Stel doelen rond dingen die je daadwerkelijk kunt doen, zoals een x aantal avonden per week optreden, niet rond dingen die je niet kunt beheersen, zoals een callback krijgen.

Geef een hobby!

Wanneer je een komiek bent, is het je taak om kritisch te zijn. Hoe blijf je positief, vooral over jezelf? Zorg dat je buiten komedie dingen doet waardoor je je in controle en positief voelt, zegt Aibel.

Vind steun – ja, zelfs met een comedy “salaris.”

Aibel’s reccos:

Lees boeken.

• Over het creatieve proces: The Artist’s Way (Julia Cameron), The Creative Habit (Twyla Tharp)
• Spiritualiteit boeken en praktijken “bieden kracht, perspectief, troost, en tools voor zelfzorg.”
• Layperson therapie boeken: The Drama of the Gifted Child (Alice Miller), The Art of Loving (Erich Fromm)
• Grote literatuur: The Unbearable Lightness of Being (Milan Kundera) “biedt perspectief op intact blijven wanneer je je beroofd voelt van je identiteit.”

Vind een mentor: misschien een oudere komiek wiens aanpak en geest je bewondert (maar pas op voor “goeroes.”)

Be around PEOPLE: ondersteunende coaches, leraren, collega’s en vrienden kunnen een groot verschil maken.

Probeer om je lichaam niet naar de klote te laten gaan. Of, zoals Aibel het zegt: “Lichamelijke fitheid, lichaamsbeweging en gezonde gewoonten rond slaap, eten, alcohol en drugs zijn heilzaam.”

Kwaliteitsvolle low-cost therapie. New York en andere steden bieden solide low-fee/sliding-scale klinieken via psychoanalytische instituten, en particuliere therapeuten en organisaties zoals The Actors Fund bieden workshops en steungroepen.

Vertel ons wat JIJ denkt! Click To Tweet

BLAIR DAWSON (stagiair, workshops) is een standup comic en improvisator die produceert en co-hosts een maandelijkse storytelling en stand-up show gesponsord door Babeland genaamd “U Up?” @UrGirlBlair