50 Meest Dramatische Film Gewichtsveranderingen
Billy Bob Thornton – U-Turn (1997)
De filmtransformatie: De rol van de lenige acteur in Oliver Stone’s U-Turn was misschien klein – maar dat weerhield Thornton er niet van om zijn karakter Darrell te ontwikkelen tot een levensechte monteur.
Drie-en-een-half stone later verscheen Thornton op de set met een buikje dat zijn rits uitdaagde en de aanzet gaf tot de voortdurende worsteling van de acteur met zijn gewicht.
Billy Bob Thornton Zegt: “Ik kwam bewust aan, en het was een hel om het eraf te krijgen.”
Hilary Swank – Million Dollar Baby (2004)
De filmtransformatie: Als bokser Maggie Fitzgerald had Hilary Swank slechts 90 dagen om haar lichaam om te vormen tot dat van een getrainde bokser. In haar ijverige trainingsschema stond de actrice twee en een half uur in de ring, gevolgd door een rigoureuze gewichthefsessie van twee uur. Zes dagen per week.
Natuurlijk ging het opbouwen van 10 pond spieren, zoals gevraagd door de producenten, niet vanzelf. De Boys Don’t Cry actrice vulde haar trainingen aan met een eiwitrijk dieet, waarbij ze 210 gram eiwitten, lijnzaadolie en vlees binnenkreeg. Elke 90 minuten. Het wierp vruchten af – ze kwam 19 pond aan. Hilary Swank zegt: “Ik had negen uur slaap per nacht nodig omdat je spieren moeten kunnen rusten om op te bouwen of je jezelf eigenlijk omkeert. Dus ik sliep negen uur per nacht, maar ik moest ’s nachts wakker worden en eiwitshakes drinken omdat ik niet zo lang zonder eten kon.”
Anne Hathaway – Les Miserables (2012)
De filmtransformatie: Anne Hathaway, die al aan de magere kant was, viel nog eens 25 kilo af voor haar rol als Fantine, een fabrieksarbeidster-draaiende prostituee die lijdt aan tuberculose in Les Miserables.
Voor de opnames viel de actrice 10 kilo af in de drie weken voorafgaand aan de productie, door twee kleine vierkantjes gedroogde havermoutpasta per dag te eten. Alsof dat nog geen marteling genoeg was, stopte Hathaway helemaal met eten tijdens de laatste 13 dagen van de opnames, en viel nog eens 15 pond af.
Zegt Anne Hathaway: “Ik moest er obsessief mee bezig zijn – het idee was om er bijna dood uit te zien. Terugkijkend op de hele ervaring – en ik veroordeel het op geen enkele manier, het was zeker een beetje gek. Het was zeker een breuk met de realiteit, maar ik denk dat dat is wie Fantine toch is.”
Adrien Brody – The Pianist (2002)
De filmtransformatie: Brody’s rol als de echte Poolse pianist Wladyslaw Szpilman, die zich tijdens de Tweede Wereldoorlog schuilhield in het door de nazi’s bezette Warschau, was een voorbereiding in opoffering. De acteur gaf zijn appartement in New York op, zijn mobiele telefoon, verkocht zijn auto en zijn langdurige relatie – allemaal in de naam van waarheidsgetrouwe representatie.
Gevraagd om zoveel mogelijk gewicht te verliezen voor de laatste coda van de film waarin een uitgehongerde Szpilman wordt afgebeeld, viel Brody 30 pond af van zijn toch al lichte gewicht van 160 pond. Zijn methode? Niet veel eten, eigenlijk. Zes weken lang bestond zijn dagelijkse inname uit twee gekookte eieren, een klein stukje vis of kip en een beetje gestoomde groenten.
Adrien Brody Zegt: “Het was ondraaglijk. Ik was extreem zwak, en ik vertelde het aan Roman, en het was een beetje wat hij wilde, weet je? Hij wilde dat het waarheidsgetrouw zou zijn.”
Edward Norton – American History X (1999)
De filmtransformatie: Goed, hij veegde de vloer aan met Richard Gere in Primal Fear, maar pas toen Edward Norton naar de sportschool ging, kreeg hij een slagkracht die groter was dan die van verbale sluwheid.
Als neonazistische skinhead Derek Vinyard veranderde Norton van een magere in een gespierde man door zware gewichten te gebruiken in een reeks krachtversterkende oefeningen – vooral gericht op zijn bovenlichaam.
Om 30 pond spieren te krijgen, hield hij zich aan een eiwitrijk, calorierijk dieet dat bestond uit vis, kip en kalkoensnacks in combinatie met zeven maaltijden per dag. En dat alles bovenop wat hij “vleesshakes” noemt – gemengde rosbief smoothies. Yum.
Edward Norton Zegt: “Ik wist dat deze kerel echt fysiek angstaanjagend moest zijn en gedefinieerd door woede…zichzelf wapenen tegen zijn eigen emotionele pijn, en dit lichaam dat hij heeft gecreëerd is daar de fysieke manifestatie van.”
Gary Oldman – Sid and Nancy (1986)
De filmtransformatie: Voor Alex Cox’ punkrockbiopic Sid and Nancy bestudeerde de klassiek geschoolde Oldman uren beeldmateriaal van Sex Pistols-bassist Sid Vicious om hem te helpen een authentieke performance neer te zetten.
Wat was het opvallendste verschil tussen de twee mannen? Vicious was mager, Oldman niet. Wekenlang overleefde de acteur op een ware keuken van gestoomde vis en meloen, waarbij hij in totaal 35 pond afviel. Halverwege de opnames werd hij kort in het ziekenhuis opgenomen omdat hij te veel en te snel afviel: “Ik had geen tijd om mezelf te zijn. Ik was gewoon Sid de hele tijd. Ik stopte met eten. Ik kreeg anorexia. Ik zakte van 150 naar 115 pond en werd een tijdje vreselijk ziek. Ik kon niet zeggen wanneer de film stopte en het leven verder ging.”
Toni Collette – Muriels Wedding (1994)
De filmtransformatie: De toen nog onbekende Australische actrice maakte indruk op schrijver-regisseur P.J. Hogan tijdens haar auditie voor de titelrol van Muriel Heslop. Ondanks haar overtuiging dat ze perfect was voor de rol, bleef er één klein probleem: ze was te mager.
Op aanraden van een diëtiste zorgde Collette ervoor dat ze de rol zou krijgen. Ze at zes maaltijden per dag en at acht weken lang pizza, taart en ijs – en kwam zo nog eens drie kilo aan: “Ik voelde me altijd lusteloos en smerig, en dan weer sexy en volslank.”
Christian Bale – American Hustle (2013)
De filmtransformatie: Bale’s reputatie als een man die elke metamorfose ondergaat voor een rol, lijkt niet op te houden. Als voormalig bokser die trainer werd van Dicky Eklund in The Fighter ging hij hardlopen om het uitgemergelde uiterlijk van de cocaïneverslaafde coach aan te nemen voor zijn eerste Oscarwinnende optreden.
Voor zijn meest recente rol als Irving Rosenfeld in American Hustle kwam Bale 43 kilo aan, waardoor de doorgaans slanke acteur een mollig buikje kreeg, gecombineerd met een onbetrouwbaar zelfgemaakt kapsel. Hij ging van zijn gebruikelijke 185 pond naar 228, hij vertrouwde op goede ouderwetse junk food om zijn doel te bereiken.
Christian Bale zegt: “Ik at veel donuts, een heleboel cheeseburgers en alles wat ik in handen kon krijgen. Ik at letterlijk alles wat op mijn pad kwam.”
Michael Fassbender – Hunger (2008)
De filmtransformatie: Een manier om de aandacht van de industrie te trekken als je een nieuwkomer bent, is door je toewijding aan het vak te bewijzen, zoals Michael Fassbender bereikte in zijn portret van een man in hongerstaking.
Steve McQueen’s Hunger vertelt het verhaal van de Ierse hongerstaking in 1981, aangevoerd door de Ierse Republikeinse Legervrijwilliger Bobby Sands, gespeeld door Fassbender. Onder toezicht van zijn arts verloor de acteur 44 pond – ongeveer 3 steen – waardoor zijn gewicht daalde tot een kleine 127 pond.
De acteur beperkte zich tot een dieet van 600 calorieën per dag, naast vier mijl per dag lopen, een beetje yoga en veel overslaan.
Michael Fassbender zegt: “Ik at sardientjes uit blik. Het mooie is dat de calorieën op de doos staan, dus ik kon precies tellen wat ik erin stopte.”
Vincent D’Onofrio – Full Metal Jacket (1987)
De filmtransformatie: Voor zijn debuutrol in Stanley Kubrick’s Full Metal Jacket tikte Vincent D’Onofrio de weegschaal op 280 pond (ongeveer 20 stone) in zijn rol van soldaat Leonard Lawrence.
Tijdens zijn transformatie van een slanke kerel van 1,80 m tot een suïcidale marinier met overgewicht, verslond D’Onofrio de vetste etenswaren die hij maar kon krijgen. In de loop van zeven maanden gorging voegde hij een enorme 70 pond aan zijn frame.
Tijdens de film rigoureuze boot camp sequenties, de acteur veroorzaakte ernstige schade aan zijn knie die resulteerde in chirurgische reconstructie. Geen winst zonder pijn en zo.
Vincent D’Onofrio zegt: “Ik kwam overal aan. Mijn dijen waren enorm, mijn armen waren enorm, zelfs mijn neus was dik. Ik had het moeilijk om mijn schoenveters te strikken, maar dit was de enige manier waarop ik Leonard kon spelen, omdat ik op dezelfde manier zwak moest zijn. “