Als het gaat om het objectief meten van de kwaliteit van het Amerikaanse onderwijssysteem, is het nieuws teleurstellend.

In 2015 publiceerde de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) haar wereldwijde ranglijsten van de prestaties van studenten in wiskunde, lezen en wetenschap, gebaseerd op het Program for International Student Assessment, of PISA (een examen dat elke drie jaar wereldwijd wordt gegeven om 15-jarigen in 72 landen te beoordelen). Uit de laatste PISA-scores is gebleken dat de Verenigde Staten op het gebied van onderwijsresultaten verre van de eerste plaats inneemt. In dat jaar daalden de scores voor wiskunde in de Verenigde Staten met 11 punten, waardoor de VS 35e werden op dat gebied en 20 punten onder het OESO-gemiddelde bleven. De leerlingen scoorden net boven het gemiddelde in lezen en wetenschappen.

Het debat over hoe het onderwijssysteem in de Verenigde Staten te verbeteren is een beladen, ingewikkeld debat met een ongelooflijk hoge inzet. Maar dat mag beleidsmakers er niet van weerhouden zich erin te mengen. In de geest van het vinden van redelijke plaatsen om te beginnen, zijn hieronder vijf van de eerste stappen die wetgevers en andere functionarissen moeten nemen in wat zeker een meerjarig proces zal zijn om de resultaten voor studenten te verbeteren.

1. Benoem en pak overbevolking aan.
2. Maak van het financieren van scholen een prioriteit.
3. Aanpak de school-naar-gevangenis pijplijn.
4. Verhoog de normen voor leraren.
5. Lokaalbeheer en curriculumontwikkeling in handen van de gemeenschap leggen.

Ontdek en pak overbevolking aan

Een studie van het National Center for Education Statistics wees uit dat 14 procent van de scholen in de VS de capaciteit overschrijdt. Natuurlijk is het probleem geconcentreerd en treft het leerlingen met een laag inkomen en uit minderheidsgroepen onevenredig. Zo begint ongeveer een op de vijf basisschoolleerlingen van Chicago Public Schools het schooljaar in overvolle klaslokalen.

Overvolle klaslokalen zijn keer op keer minder effectief gebleken:

• Leraren zijn dun gezaaid.
• Studenten krijgen niet de aandacht of de personalisatie die ze nodig hebben.
• Studenten verliezen hun belangstelling, wat de kiem legt voor schooluitval.
• Docenten en studenten ervaren meer stress.

Beleidsmakers kunnen beginnen dit probleem te voorkomen door masterplannen op te stellen die zelfs een geringe overbevolking weigeren te tolereren. Dit proces moet worden voortgezet, en onderhoud zal nodig zijn, omdat nieuwe huisvesting ontwikkelingen kunnen dwingen verschuivingen in de school capaciteiten. Toegewijde task forces van wetgevers kunnen de vinger aan de pols houden bij dergelijke veranderingen.

Een voortdurend probleem

De kwestie van overbevolking op scholen is niet nieuw. Een andere studie uit New York uit het midden van de jaren negentig wees uit dat overbevolking “sterk” samenhangt met lagere prestaties van leerlingen met een lage sociaaleconomische achtergrond. Uit die studie bleek dat zowel leerlingen als leraren zich overweldigd, ontmoedigd en soms zelfs walgend voelden over de overbevolking binnen hun school.

Wat meer is, leraren in overbevolkte scholen melden vaak een gebrek aan middelen of dat hun scholen in minder dan ideale staat zijn. Dit gebrek aan ruimte kan ertoe leiden dat lessen worden gegeven in niet-structurele ruimtes, zoals gymzalen, wat op zijn beurt de stressniveaus bij zowel leerlingen als leraren kan verhogen.

Maak van de financiering van scholen een prioriteit

De statistieken rond de financiering van scholen in de Verenigde Staten zijn ontnuchterend:

• States dragen 44 procent bij aan de totale financiering van het onderwijs in de Verenigde Staten.
• Het Center on Budget and Policy Priorities meldt dat 34 staten per leerling minder geld naar onderwijs sluizen dan vóór de recessiejaren.
• Tussen 2008 en 2016 hebben lokale schooldistricten netto in totaal ongeveer 297.000 onderwijsbanen geschrapt.

Het probleem is niet alleen een kwestie van cash-strapped staten of de federale overheid die worstelt om aan inkomsten te komen. Het is een kwestie van prioriteiten. Ga maar na: bijna elke staat in het land geeft meer uit aan het huisvesten van de gemiddelde gevangene dan aan onderwijs voor de gemiddelde basisschool of middelbare school.

Hier volgen enkele van die prioriteiten die eruit zouden kunnen zien:

• Een progressief belastingstelsel invoeren. Door rijke burgers en bedrijven te belasten, kunnen lokale en federale overheden het zich veroorloven om het openbaar onderwijs te steunen. De politieke wil om een dergelijke verandering door te voeren lijkt steeds verder weg te liggen, maar met een burgerij die zich inzet om te eisen dat onze samenleving in haar studenten investeert, kan daar verandering in komen.

• Kijk naar het grotere geheel. Deze investering loont ook, op een grote manier. In 2008 stelden economen vast dat investeringen in onderwijs van invloed zijn op de algehele economische gezondheid van het land doordat het bruto binnenlands product (bbp) toeneemt.

• Versterk de financiering en ondersteuning van leerkrachten. Beleidsmakers moeten zich niet alleen richten op financiering voor het bouwen van nieuwe scholen en het verbeteren van oudere gebouwen, maar ook op het verhogen van de financiering voor leraren, met name in gebieden met lage inkomens. Aangezien veel leraren ervoor kiezen om in welvarende gebieden te werken vanwege de mogelijkheid van betere lonen of arbeidsomstandigheden, kan de kwaliteit van het onderwijs op armere scholen hieronder lijden. Als beleidsmakers en schoolambtenaren kunnen samenwerken om leraren op dergelijke scholen aan te trekken en te behouden, zullen leerlingen met grotere onderwijsbehoeften profiteren van de verbeterde onderwijskwaliteit.

De pijplijn tussen school en gevangenis aanpakken

De statistieken zijn verontrustend:

• Meer dan de helft van de Afro-Amerikaanse jonge mannen die in stedelijke gebieden naar een middelbare school gaan, haalt geen diploma.
• Van deze voortijdige schoolverlaters zal bijna 60 procent op enig moment in hun leven naar de gevangenis gaan.

De school-naar-gevangenis pijplijn kwestie is complex, en de bijdragende krachten omvatten schorsingen die onevenredig jonge Afro-Amerikaanse mannen betreffen, arrestaties op school, en zero-tolerance beleid met strenge straffen die werden ingevoerd na de schietpartij in Columbine in 1999.

Nu deze patronen openlijk worden opgemerkt en besproken, kunnen beleidsmakers gezamenlijke stappen ondernemen om de pijplijn niet te voeden door zich te richten op herstelrecht en jongeren waar mogelijk weg te houden van het rechtssysteem.

Restoratief recht werkt

Een grotere nadruk op alternatieve disciplinaire methoden, in plaats van detentie of schorsing, kan leiden tot een aanzienlijke verbetering van het behoud en succes van leerlingen. In één geval verminderde een middelbare schooldistrict in Californië het aantal verwijderingen van 1.096 in het schooljaar 2010-11 tot slechts 66 in 2014-15 door zich te richten op herstelrecht als middel om conflicten op te lossen.

Bouw een schoolgemeenschap voor alle leerlingen

Als scholen zich uitsluitend richten op het meten van hun succes aan de hand van de totale prestaties van leerlingen, is de kans groter dat leerlingen die het gemiddelde naar beneden halen, worden weggestuurd. In plaats daarvan moeten de leerplanontwikkeling en de prioriteiten in de klas zich richten op het individuele succes van elke leerling. Een meer meelevende en begripvolle schoolomgeving zal waarschijnlijk de behoefte aan bewakers, politieagenten en nultolerantiebeleid verminderen – allemaal zaken die bijdragen aan een vijandige en gereguleerde omgeving.

Verhoog de normen voor leraren

Studies hebben uitgewezen – wat helemaal niet verrassend is – dat ondergekwalificeerde leraren samenhangen met slechte resultaten voor leerlingen. Het goede nieuws is dat dit een van de meest eenvoudige gebieden is waarop beleidsmakers een impact kunnen hebben. Ze moeten de normen verduidelijken voor leraren die licenties aanvragen en de normen verhogen op gebieden waar de resultaten voor studenten het laagst zijn.

De lat hoger leggen

De Every Student Succeeds Act (ESSA), die in 2015 No Child Left Behind verving, heeft het tegenovergestelde effect gehad. ESSA heeft de “hooggekwalificeerde leraar”-bepaling uit de vorige wet geschrapt, wat betekent dat de federale overheid veel minder betrokken is bij het licentiëren en evalueren van leraren.

De National Education Organization zegt dat deze veranderingen alternatieve lerarenopleidingsprogramma’s bevorderen die leraren niet adequaat voorbereiden om voor de klas te staan. Met deze veranderingen moeten individuele staten de lat hoger leggen voor lerarencertificeringen om ervoor te zorgen dat docenten echt zijn voorbereid op hun werk.

Plaats beslissingen over het runnen van klaslokalen en het bouwen van curricula in handen van de gemeenschap

In de afgelopen decennia is het onderwijssysteem weggetrokken van leraren en lokale besturen in termen van wie beslissingen neemt die van invloed zijn op klaslokalen en curricula. Als gevolg hiervan hebben de resultaten van studenten geleden.

Beleidsmakers die zich bewust zijn van dit patroon kunnen aandringen op een verschuiving van gestandaardiseerde controle naar op de gemeenschap gebaseerde mechanismen, zoals door de gemeenschap gekozen schoolbesturen, die de macht en autoriteit hebben om beslissingen te nemen over hoe hun studenten worden opgeleid.

Ook het waar mogelijk betrekken van ouders bij het onderwijs van hun kinderen kan bijdragen aan de prestaties van een student.

Mensen die samenkomen met samenhangende boodschappen voor beleidsmakers over de veranderingen die ze graag zouden zien in hun onderwijssystemen, kunnen studenten alleen maar ten goede komen. Met deze eerste stappen in het achterhoofd kunnen wetgevers en hun kiezers samen in de richting van verandering beginnen te bewegen.

ADDITIONELE RESOURCES:

10 Redenen waarom het onderwijssysteem in de V.S. Education System Is Failing

Education vs prison costs

School vs. Society in America’s Failing Students

PISA 2015 Results

What’s wrong with education today?

Teaching Matters: How State and Local Policymakers Can Improve the Quality of Teachers and Teaching

Classroom Overcrowding: It’s not just a Numbers Game

CPS Class Sizes Pushed beyond Limits

Maakt klassengrootte uit?

Preventing Overcrowding & Other School Impacts of Poorplanned Growth

Education Under Arrest – School to Prision Pipeline Fact Sheet

Parents and Community Can Play Key Roles in School Success

A School System at Risk: A Study of the Consequences of Overcrowding in New York City Public Schools

Education Funding: Priorities to Focus On in a Shrinking Economy

STOP THE SCHOOL-TO-PRISON PIPELINE

5 ways to end the school to prison pipeline

Federal Policy, ESEA Reauthorization, and the School-to-Prison Pipeline

Parent and Community Involvement in Schools: Beleidspanacee of pandemie?