Nu dat BTS de wereld heeft veroverd, en K-pop niet langer een niche genre is voor mensen buiten Azië, kunnen we ons serieus gaan verdiepen in de muziek van dit prachtige land. Er is al veel geschreven en gezegd over K-pop, dus hebben we besloten om een ander genre te verkennen dat klaar is om wereldwijd invloed uit te oefenen.

We hebben het over Zuid-Koreaanse Hip Hop.

Al sinds de opkomst in de jaren zeventig is Hip Hop een vurige uiting van protest, een grommende uiting van woede en een van de meest betrouwbare uitingen van de tijdgeest. Naarmate het genre aan bekendheid, populariteit en faam won, werd hip-hop ook een van de belangrijkste smaakmakers van wat “cool” is.

Dit alles geldt perfect voor Koreaanse hip-hop. Iedereen die aandacht heeft besteed aan RM, J-Hope en Suga van BTS weet hoe krachtig rap een lied transformeert – om nog maar te zwijgen van hun solowerk. Als gevierde rappers in hun eigen recht, maken deze jongens deel uit van een fascinerend genre, een die enorme erkenning en respect verdient.

In dit artikel vind je vijf Koreaanse hiphopartiesten die meer onthullen over het genre, de plaats die het inneemt in de Koreaanse cultuur en natuurlijk zorgen voor een oneindige stroom uitstekende muziek.

Wees gewaarschuwd, dit is een lang artikel. Als je nieuw bent in het genre, raad ik je aan het van artiest tot artiest te bekijken.

Tijger JK

Je kunt het niet over Koreaanse hiphop hebben zonder te buigen voor de Godfather. Tiger JK AKA Seo Jung-kwon is geboren in Seoul als zoon van een DJ-vader die ook de eerste Billboard-correspondent in Korea was (en dat was in de jaren zeventig). Jung-kwon verhuisde naar Miami voor ongeveer een decennium toen hij 12 was. Dit was de tijd dat LA gangsta rap crews zoals N.W.A de scene bestormden met anti-establishment woede, en hier vond Tiger JK de muziek die hem zou voortstuwen naar de status van icoon in zijn thuisland.

Bij zijn terugkeer naar Korea begon Tiger JK te rappen in een tijd (jaren ’90) waarin hiphop over het algemeen een slechte rap had (woordspeling bedoeld) in Korea. Het werd beschouwd als onbehouwen, storend en opstandig in een typisch conservatieve Aziatische samenleving. Zijn eerste album mislukte, grotendeels omdat de nummers verboden werden, redlines kregen, gemarkeerd werden als ‘expliciete inhoud’ en geen radio-aandacht kregen.

Volgens Tiger JK “werd elke single of track verboden, had een redline, gemarkeerd als ‘expliciete inhoud,’ maar ik vloekte niet of niets.”…. Ik had geen dansers, geen stage kleding, geen bling. … Ik was te rauw. Ze verboden mijn muziek, en ze verboden mij.”

Bron

Hij keerde terug naar de VS, maar bleef terugkomen naar zijn land. Uiteindelijk brak zijn muziek door bij de Koreaanse jeugd, die een alternatief vond voor de zwaar gemanicuurde, gescripte glinstering van K-pop.

Heden ten dage wordt hij geprezen als de man die “controversiële”, authentieke hiphop naar de mainstream bracht. Maar zijn invloed gaat verder dan zijn eigen muziek en het commerciële succes. Naast zijn vele andere creatieve avonturen, richtte Tiger JK de Movement Crew op, een hiphopgemeenschap die leidde tot de geboorte van enkele van Korea’s grootste hiphopiconen – Dynamic Duo, Leessang, en Epik High. Natuurlijk noemde de Los Angeles Times hem in 2011, “misschien wel de populairste Koreaanse rapper in Amerika, Azië en de wereld.”

Tot op de dag van vandaag wordt Tiger JK genoemd als een belangrijke invloed door bijna elke Koreaanse rapper van enige betekenis (inclusief RM van BTS). Er is, zonder twijfel, geen betere artiest om je reis te beginnen in de rauwe en echte wereld van de Koreaanse hip hop.

Yoon Mi-rae

Als Tiger JK de koning is, dan is Yoon Mi-rae de koningin van dit domein. Ze vormen letterlijk het eerste koppel van de Koreaanse hiphop (ze zijn getrouwd). Maar Mi-rae, ook bekend als Tasha of gewoon T, is een ander fundamenteel figuur in het genre.

Geboren als dochter van een Koreaanse moeder en een Afro-Amerikaanse vader, woonde Mi-rae met haar familie in Zuid-Korea terwijl haar vader in het Amerikaanse leger in Uijeongbu diende. Ze werd gescout toen ze buiten een auditiezaal zong (ze had een vriend vergezeld naar diens auditie) en sloot zich op 16-jarige leeftijd aan bij de hip-hop groep Uptown – die in 2000 werd ontbonden.

Ze vormde daarna een hiphop- en R&B-duo Tashannie, bracht één album uit en debuteerde uiteindelijk als soloartieste in 2001 onder de artiestennaam T. In 2006 sloot ze zich aan bij het label Jungle Entertainment van haar toenmalige vriend Tiger JK, en in 2013 sloot ze zich aan bij het hiphoptrio MFBTY (My Fans Are Better Than Yours).

Heden ten dage is Mi-rae een van de meest gevierde vrouwelijke rappers in het land, en is ook een van de meest gewilde vocalisten voor soundtracks van Koreaanse drama’s. Haar muziek wordt niet alleen gekenmerkt door een verbluffend stemtimbre, maar ook door diep eerlijke, openhartige en ongeremde songwriting. Haar soloalbum T3 – Yoon Mi Rae onthult de discriminatie waarmee ze te maken heeft vanwege haar gemengde afkomst in Korea. Haar nummer Black Happiness gaat bijvoorbeeld over het bestrijden van dit vooroordeel met de positiviteit van haar muziek, en Angel gaat over de band die ze deelt met haar familie en haar vaste medewerker Bizzy.

In Korea kijkt elke vrouwelijke rapper op naar Yoon Mi-rae als de standaard van uitmuntendheid om naar te streven, en een vluchtige blik op haar muziek zal onthullen waarom.

Verbal Jint

Om Koreaanse hiphop echt ‘Koreaans’ te maken, had het Verbal Jint nodig. Toen Kim Jintae AKA Verbal Jint in 1999 debuteerde met Big Brag, voerden rappers nog steeds een slappe replica van op het Engels gebaseerde rapritmes uit, afkomstig uit de Amerikaanse hiphop. Een van Verbal Jint’s meest geciteerde regels is: “Mensen die voor ons kwamen hadden niet veel interesse in rijmen; artiesten voor ons waren tevreden met snel praten en denken dat het rappen was – en dat verkocht toen.”

Jintae is het meest bekend voor het creëren en opzetten van een elegante, dynamische en dominante rijmschema dat werd getrokken uit en vierde de Koreaanse taal. Hij was ook een van de eerste MC’s die, toen hij zowel in de underground als in de mainstream een vaste waarde werd, rookies begeleidde en hen hielp hun muziek bekend te maken; hij produceerde hun beats en bracht ze ten gehore op zijn albums. Sommige van Korea’s hip hop zwaargewichten, rappers Swings en San E, om een paar te noemen, crediteren Verbal Jint voor het geven van een solide voet in de scène.

Hij is ook bekend om zijn intellectuele dapperheid – de man studeerde economie aan Korea’s meest prestigieuze universiteit, en nam een onderbreking van zijn muziek om zich in te schrijven voor de rechtenstudie (hoewel, heeft hij toegegeven, hij was verliefd op de jaren 1940 Latijns-Amerikaanse magisch realisme op dat moment).

Zoals hip hop iconen uit welk land dan ook, staat Verbal Jint bekend om zijn openhartige verkenningen van persoonlijke en collectieve duisternis. Hij vertelt vaak over de kwellingen van het louter bestaan – maatschappelijke verwachtingen, liefdesverdriet, verslaving (hij zinspeelt op alcoholisme in zijn album No Excuses), spijt en existentiële uitputting. Voor de nog steeds conservatieve Koreaanse samenleving zijn dit onderwerpen waar niet vaak over gesproken wordt, laat staan dat er muziek van gemaakt wordt.

Dynamic Duo

Zoals alle anderen in deze lijst tot nu toe, zijn Choi Jae-ho (Choiza) en Kim Yoon-sung (Gaeko) begonnen toen de hiphop in Korea nog wankelde op wankele benen. Maar toen, in 2004, brachten ze Taxi Driver uit, een van de meest succesvolle hip hop albums in de Zuid Koreaanse geschiedenis.

Dynamic Duo is tegenwoordig een van de zwaarste hitters in het spel. En zoals elke gerespecteerde Khip-hop artiest die er is, staan ze bekend om het verkennen van de niet-mainstream kant van de dingen – eenzaamheid, strijd, de stille wanhoop van het leven soms. Bijzonder indrukwekkend is hoe deze twee jongens (vrienden sinds hun kindertijd) er niet alleen in geslaagd zijn om relevant te blijven in een markt die elke dag sterren lijkt weg te gooien, maar zich ook hebben ontwikkeld om interessantere samenwerkingen, teksten en improvisaties te verkennen. Ze zijn meegegroeid met de scene, die hen blijft erkennen als een van de grondleggers ervan.

Jay Park

Jay Park bestaat nog niet zo lang als alle anderen, maar hij is zeker een enorme culturele kracht geweest in Khip-hop. Zijn carrière is nogal interessant, omdat hij is begonnen als een ‘idool’ (de meeste K-popsterren en -artiesten worden idolen genoemd, omdat ze bedoeld zijn als rolmodellen voor fans en de maatschappij in het algemeen).

Deze Koreaans-Amerikaanse multi-hyphenate (rapper-zanger-liedjesschrijver-record producer-danser-choreograaf-ondernemer-acteur-mentor-jurylid) werd geselecteerd en opgeleid om de leider te worden van de K-pop groep 2PM (een van de vroegste sensaties van het genre). Hij was een jaar lang massaal beroemd, maar moest de groep (en Korea) verlaten wegens een controverse. Hij keerde echter binnen een jaar terug nadat zijn cover van B.o.B’s Nothin’ On You viral ging op Youtube.

Binnen een paar maanden had Park zich gevestigd als een succesvol soloartiest. Zich losmakend van het begin van zijn idool, dook hij in zijn ware muzikale roeping: hip-hop. Hij was een van de eerste (en nog steeds, een van de weinige) idolen die in Korea’s underground hip-hop scene stapte.

In veel opzichten is Park verantwoordelijk geweest voor het binnenhalen van hip-hop in de Koreaanse mainstream. Zijn reeds bestaande fanbase uit zijn 2PM dagen gaf hem een voorsprong: het aanbieden van zijn muziek veel bredere blootstelling dan de meeste Koreaanse rappers kon bereiken op het moment. Zijn werk omspant ook genres, maar zijn favorieten lijken spitfire rap en zijdezachte strepen van RnB te zijn.

Naast het uitbrengen van steeds succesvolle albums en EP’s, richtte Park ook zijn platenlabel AOMG op, dat is uitgegroeid tot een krachtpatser in de Aziatische hip-hop. Hij richtte ook een tweede label op, H1GHR MUSIC, om artistieke samenwerking tussen Amerikaanse en Koreaanse artiesten te bevorderen.

Park is ook de eerste Aziatisch-Amerikaanse rapper die getekend is bij Roc Nation, het entertainmentbureau onder leiding van hip-hip god Jay-Z. Onnodig te zeggen dat de man geschiedenis heeft geschreven.

Park is ook een van de eerste (sommigen kunnen zeggen, DE eerste) artiest om een zekere mate van schaamteloze seksualiteit in zijn kunstenaarschap te verwerken; iets wat niet al te vaak wordt gezien in 2012 Zuid-Korea.

Laten we duidelijk zijn: de lijst van vijf personen hierboven is geenszins uitputtend.

Maar deze artiesten behoren tot de mensen die de Koreaanse hiphop zijn kenmerkende identiteit hebben gegeven. Zij zijn verantwoordelijk voor het koesteren van het genre in een tijd waarin het werd gezien als niet veel meer dan een voorbijgaande, enigszins gevaarlijke fase. Ze staan erom bekend authenticiteit te injecteren in een industrie die er vaak van wordt beschuldigd haar sterren in de fabriek te produceren. Als bijna elk K-pop nummer in 2020 een paar coupletten rap bevat, komt dat omdat deze mannen en vrouwen ervoor kozen om te blijven rappen toen iedereen hen bleef vertellen om te stoppen.