Onlangs gaf ik een lezing voor een publiek van ouders en leraren over veerkracht, het vermogen om terug te veren, om te gaan met de dagelijkse uitdagingen van het leven, en om tegenslagen te overwinnen. Ik besprak de vijf factoren die belangrijk zijn om veerkracht te ontwikkelen: verbondenheid met anderen, communicatie, vertrouwen, competentie en betrokkenheid, en controle. En ik adviseerde de dingen die kunnen worden gedaan om kinderen en tieners te helpen veerkracht te ontwikkelen – dingen zoals het nemen van risico’s (passend bij hun leeftijd, natuurlijk), beslissingen nemen, omgaan met conflicten, hun eigen huiswerk maken, fouten maken en ervan leren, afmaken waar ze aan beginnen, geloven dat ze de uitkomst van gebeurtenissen kunnen beïnvloeden, en andere factoren.

Kort na mijn presentatie las ik een ongelooflijk ontroerend artikel in de New York Times over een weesjongeman die op een vuilnisbelt in Rwanda woonde en nu een eerstejaarsstudent aan de Harvard University is. Zijn inspirerende verhaal laat zien dat veerkracht echt het verschil maakt; zonder familie om hem heen ontwikkelde hij het zelfvertrouwen, de inzet en de andere vaardigheden die veerkracht belichamen. Michael Wine, de auteur van het artikel over Mr. Uwayesu in de New York Times, noemde hem een voorbeeld van het “potentieel dat zelfs begraven ligt in de meest hopeloze plekken van de mensheid.” Lees mijn blog over Justus, Inspiratie: Some Thoughts on Resilience, hier.

Al het materiaal op deze blog is uitsluitend bedoeld ter informatie. Deze informatie is niet bedoeld of geïmpliceerd als vervanging voor professioneel psychologisch advies. Raadpleeg altijd een gekwalificeerde professional voordat u gebruik maakt van de informatie in dit bericht.

Als u denkt dat privétherapie nuttig zou zijn, neem dan gerust contact met me op om een afspraak te maken.