Sybil Shapiro wist dat er iets mis was in november 2015, toen ze op Thanksgiving Day moest afhaken bij een kalkoenentocht in de buurt van haar huis in Vernon, Connecticut, na slechts twee mijl in de race. Een diepe pijn in haar heup – die al weken verergerde – maakte het hardlopen te ondraaglijk om door te gaan.

“Het voelde alsof mijn botten in het gewricht tegen elkaar schurden,” vertelde Shapiro, die nu 41 is, aan Runner’s World. “Op dat moment realiseerde ik me dat ik zo snel mogelijk een röntgenfoto moest laten maken.”

Een röntgenfoto en MRI-scan toonden aan dat ze het bindweefsel in haar rechterheup had afgesleten, wat onmiddellijk een operatie nodig had om te herstellen. Na overleg met een sportarts stemde Shapiro, die fulltime verpleegster en moeder van twee kinderen is, in met een operatie om haar labrum (de rand van kraakbeen die het heupgewricht omgeeft) te repareren in plaats van haar heup volledig te vervangen.

“Mijn arts wilde alles doen wat hij kon om mijn heup te redden, en dit was minder ingrijpend in vergelijking met een vervangingsoperatie,” zei Shapiro.

Ze onderging de operatie in juni 2016 en nam vervolgens zes maanden vrij van hardlopen. Tijdens haar herstelperiode deed ze crosstraining op de fiets, waarna ze die winter geleidelijk weer begon met hardlopen.

Shapiro voelde zich een paar weken sterk – maar na twee maanden kwam al haar vooruitgang ineenstorten. Haar rechterheup voelde nog slechter aan dan voor haar operatie. “Ik kon nauwelijks lopen, en ik kon de spinningfiets niet gebruiken,” zei ze.

Toen Shapiro terug was bij de dokter, bracht hij het slechte nieuws: omdat haar heup niet kon worden gered, zou ze toch een heupvervangende operatie moeten ondergaan.

“Ik dacht dat dit het was, mijn hardloopdagen waren voorbij,” zei ze.

Lopen heeft altijd een grote rol gespeeld in het leven van de inwoner van Connecticut. Shapiro begon als tiener met hardlopen en sloot zich aan bij de crosscountry- en trackteams van haar middelbare school nadat ze al haar klasgenoten had verslagen op de P.E. mile. Ze ging naar de Southern Connecticut State University, maar stopte na twee seizoenen met het team om zich te concentreren op haar studie verpleegkunde. Hoewel ze tussen 1998 en 2012 geen wedstrijden liep, bleef ze in vorm door kilometers te maken, te mountainbiken en krachttraining te doen.

“Nadat ik in 2012 mijn tweede kind kreeg, moest ik uit de sportschool, dus kocht ik een dubbele loopwagen en begon ik veel meer te lopen,” zei Shapiro. “Mijn man overtuigde me om een trail race te doen, en ik eindigde als tweede. Toen kreeg ik het racevirus weer te pakken.”

Courtesy of Sybil Shapiro

Tussen 2013 en 2015 liep ze drie opeenvolgende Hartford Halve Marathons (haar beste tijd was 1:21:11) en won ze verschillende lokale races in New England, waaronder de Mystic Halve Marathon van 2014. In haar carrière zette ze PR’s neer van 17:45 voor 5K, 36:36 voor 10K, en 1:20:19 voor de halve marathon.

Terugkijkend gelooft Shapiro dat haar heupproblemen werden verergerd door het dragen van schoenen met te weinig ondersteuning (ze was jarenlang verslaafd aan minimaal schoeisel), overpronatie, en het lopen van te veel kilometers.

Rond Thanksgiving in november 2017 ging ze naar binnen voor een heupvervangende operatie.

Gelukkig veranderde de operatie slechts minimaal de spieren rond haar heup, en ze werd slechts twee maanden later, in januari 2018, vrijgegeven om opnieuw te beginnen met hardlopen. Deze keer kreeg ze strikte orders voor de training: Doe niet meer dan 35 tot 40 mijl per week maximaal, loop alleen op onverharde paden of de baan, draag ondersteunende schoenen, en doe regelmatig heup- en kernoefeningen. Ze mocht 5K’s, 10K’s en halve marathons lopen, maar marathons waren uit den boze, omdat het hoge trainingsvolume te veel zou zijn voor haar benen.

“Mijn belangrijkste doel is om een lange levensduur in het hardlopen te hebben.” zei Shapiro. “Ik heb het geluk dat ik vandaag nog kan lopen. Ik hou van competitie, maar ik hou er ook van om met mijn kinderen te rennen.”

Terwijl ze weer in vorm kwam, werd Shapiro 40 en werd ze officieel een masters loopster. Maar ze had nog genoeg schoppen te doen. In juni 2019 werd ze vierde in de Spring Street Mile in een PR van 4:58, vervolgens won ze de masters-divisie bij de Falmouth Road Race in augustus, waarbij ze het 7-mile-evenement in 42:46 voltooide. Deze maand zette ze een PR voor masters neer in de Reebok Boston Women’s 10K, eindigend als 20e in 37:23.

“Dit is de eerste keer dat ik me pijnvrij voel in jaren,” zei Shapiro. Hoewel ze niet heeft gemerkt dat haar loopvorm is veranderd sinds de operatie, heeft ze wel gemerkt dat haar lichaam nu anders reageert op de training dan in haar dertiger jaren.

“Mijn hersteltijd is nu een stuk langer. In mijn dertiger jaren kon ik een zware training doen en er twee dagen later weer bovenop komen. Nu, als ik een wedstrijd heb op maandag, doe ik mijn laatste zware training de donderdag ervoor,” zei ze. “Toch voel ik me nu sterker dan ooit. Er is leven na een heupoperatie.”